Wat is contacttracering?

Wanneer een infectieziekte als COVID-19 wordt geïdentificeerd, is een van de eerste en belangrijkste taken om erachter te komen hoe deze zich verspreidt. Zodra wetenschappers deze informatie hebben, kunnen ze volksgezondheidsteams sturen om een ​​pathogeen te volgen terwijl deze zich verspreidt door een gemeenschap, land en zelfs de wereld.

Mensen die SARS-CoV-2 oplopen, het virus dat COVID-19 veroorzaakt, kunnen ernstig ziek worden en de infectie doorgeven. Misschien nog zorgwekkender is dat iemand besmet kan raken met het virus en zich niet ziek voelt, maar de infectie toch kan doorgeven aan andere mensen. Die andere mensen worden hun ‘contacten’ genoemd.

Volksgezondheidsteams trainen ‘contact tracers’ om de contacten te vinden van mensen met bevestigde gevallen van COVID-19.

Wat doen contacttracers?

Contacttracers zijn opgeleide medewerkers in de volksgezondheidszorg die een combinatie van technologische, wetenschappelijke en communicatieve vaardigheden gebruiken om de verspreiding van een infectieziekte te volgen.

Er zijn toegewijde “ziektedetectives” die dit soort werk doen in de VS, zelfs in tijden zonder pandemie, waaronder de 70 tot 80 leden van de Epidemic Intelligence Service binnen de Centers for Disease Control and Prevention (CDC). Maar COVID-19 heeft volksgezondheidsafdelingen en -organisaties gedwongen om meer mensen te mobiliseren voor contacttracering. Johns Hopkins schat dat er 100.000 extra contacttracers nodig zijn, waarvoor $ 3,6 miljard aan noodfinanciering van de overheid nodig zou zijn.

Contacttracers verzamelen voornamelijk informatie door mensen te identificeren die een bevestigde ziekte hebben via medische dossiers en gezondheidszorgdatabases, en vervolgens contact met hen op te nemen, meestal via een telefoontje. Ze bellen dan iedereen met wie die persoon de afgelopen dagen contact heeft gehad en die mogelijk ook risico loopt om ziek te worden. Ze vragen ook wanneer, en zo ja wanneer, iemand symptomen begon te ervaren.

De gegevens die ze verzamelen helpen organisaties als de CDC om de R ₀ (uitgesproken als R-naught) te bepalen, een waarde die laat zien hoeveel mensen een zieke persoon met de ziekte waarschijnlijk zal infecteren tijdens zijn of haar ziekte. Contacttracers kunnen ook helpen berekenen hoe lang een individu geïsoleerd of in quarantaine moet blijven. Voor COVID-19 is die periode 14 dagen.

Terugkerende check-ins

Zodra contacttracers de keten van mensen die met elkaar in contact zijn gekomen door blootstelling aan een besmettelijke ziekte in kaart hebben gebracht, blijven ze dagen, soms zelfs weken, met deze mensen in contact om de verspreiding van de ziekte binnen de gemeenschap in kaart te brengen.

Deze check-ins gaan door totdat elke persoon op zijn of haar lijst:

• Ziek worden en herstellen
• Gezond gebleven tijdens de periode waarin ze ziek konden worden (incubatieperiode)
• De periode voorbij waarin ze de infectie konden verspreiden naar anderen (besmettelijke periode)

Ondersteuning en onderwijs

Contacttracers en andere professionals in de volksgezondheidszorg bieden een essentiële dienst in de vorm van educatie. Wanneer een contacttracer voor het eerst spreekt met iemand die de diagnose COVID-19 heeft gekregen, of met een contact dat is blootgesteld, leggen ze uit hoe het virus zich verspreidt, waarom het belangrijk is om de curve af te vlakken en hoe ieder van ons op een veilige manier het doel van het verlagen van de infectiepercentages kan ondersteunen.

Ze blijven in contact met al deze mensen, meestal checken ze minstens één keer per dag in gedurende meerdere weken. Tijdens elk gesprek vraagt ​​een contacttracer of de persoon zich ziek voelt, of dat hij/zij zich beter voelt als hij/zij ziek is. Ze vragen ook naar de algemene behoeften van de persoon, waaronder medische zorg, sociale ondersteuning en basisbehoeften zoals huisvesting.

Waarom contacttracering belangrijk is

De naam spreekt voor zich, maar contacttracers doen meer dan alleen mensen opsporen die mogelijk in contact zijn geweest met iemand die besmet is met COVID-19.

Een van de belangrijkste dingen die contacttracers doen, is bepalen of iemand tot een kwetsbare bevolkingsgroep behoort. Als iemand tot een kwetsbare bevolkingsgroep behoort, betekent dit  hij of zij niet over de ondersteuning en middelen beschikt die nodig zijn om voorzorgsmaatregelen te nemen om gezond te blijven, zichzelf te isoleren of een behandeling te ondergaan.

Wie behoren tot een kwetsbare bevolkingsgroep?

• Iemand die zijn baan verliest als hij niet op het werk verschijnt, zal waarschijnlijk blijven werken, zelfs als hij ziek wordt. Dit heeft niet alleen gevolgen voor zijn gezondheid, maar kan er ook voor zorgen dat het virus zich verspreidt naar anderen.
• Een persoon zonder mantelzorghulp om voor zijn kinderen of een ander familielid te zorgen waarvoor hij verantwoordelijk is, zal zich minder snel van anderen isoleren als hij ziek wordt. Hij kan zelfs voor anderen zorgen terwijl hij ziek is of tijdens de periode dat hij besmettelijk is.
• Een persoon die mentale gezondheidsondersteuning nodig heeft om aanbevelingen om te isoleren of in quarantaine te gaan veilig op te volgen. Mentale gezondheidsondersteuning is belangrijk in tijden van crisis, maar vooral belangrijk wanneer mensen veel tijd alleen gaan doorbrengen.
• Mensen die dakloos zijn, worden ook beschouwd als een kwetsbare bevolkingsgroep. Dakloosheid betekent niet altijd dat iemand op straat leeft. Veel daklozen wonen in opvangcentra of delen kleine ruimtes met anderen. In sommige gevallen kunnen deze ruimtes beperkt zijn, weinig tot geen hygiëne hebben en geen stromend water hebben. Al deze factoren vergroten de kans op de verspreiding van een infectieziekte.

Privacy en vertrouwelijkheid

Wanneer contacttracers mensen bellen om te laten weten dat ze zijn blootgesteld aan COVID-19, geven ze geen specifieke informatie vrij, zoals de naam van de persoon die hen mogelijk heeft besmet of waar ze wonen

Als u positief test op COVID-19, zal een contacttracer u om een ​​lijst vragen van de mensen met wie u onlangs nauw contact hebt gehad. Ook zal hij u vragen hoe u contact met hen kunt opnemen (meestal via hun telefoonnummer).

Alle informatie die contact tracers over een persoon te weten komen, is vertrouwelijk. Ze mogen deze privé-informatie met niemand delen, behalve met hun supervisor en mensen in de volksgezondheidsteams die als “need to know” worden beschouwd. Toch zijn er enkele details die ze niet hoeven door te geven.

Voorbeelden

Stel je voor dat je een contact tracer bent die een man genaamd David heeft gebeld. Je belt hem om hem te laten weten dat hij in contact is geweest met iemand die positief is getest op COVID-19. Je vraagt ​​David met wie hij samenwoont en met wie hij onlangs tijd heeft doorgebracht. David woont alleen, maar werkt in een wasserette in de stad.

Als je David vertelt dat hij zichzelf moet isoleren en niet naar zijn werk moet gaan totdat de besmettelijke periode voorbij is, vertelt hij je dat hij niet kan stoppen met werken. Je biedt aan om een ​​brief te geven die hij aan zijn werkgever kan geven, maar hij weigert en vertrouwt toe dat hij ongedocumenteerd is.

Als contact tracer kunt u uw supervisor van het team volksgezondheid informeren dat David tot een kwetsbare groep behoort; hij heeft ondersteuning en middelen nodig om zich te isoleren en niet het risico te lopen zijn baan te verliezen. U hoeft echter niet te vermelden dat hij ongedocumenteerd is, omdat deze informatie niet relevant is.  

Een ander voorbeeldscenario dat contacttracers kunnen tegenkomen, is een contactpersoon die vreemdgaat. Stel je voor dat je een jonge vrouw genaamd Jennifer hebt gebeld die positief is getest op COVID-19.

Je vraagt ​​met wie ze de laatste tijd contact heeft gehad en ze zegt dat ze sinds eergisteren niet meer naar haar werk is geweest omdat ze zich ziek voelde. Haar man is thuis bij haar, maar hij heeft geen symptomen. Je vraagt ​​Jennifer of ze de dag of twee voordat ze ziek werd nog iemand anders heeft gezien. Jennifer vertrouwt je toe dat ze tijd heeft doorgebracht met een andere partner die ze ziet, maar dat haar man daar niets van weet.

U moet deze persoon informeren dat hij/zij een contactpersoon is van iemand die positief is getest op COVID-19, zodat hij/zij voorzorgsmaatregelen kan nemen en zich kan isoleren. U hoeft echter niets meer te doen met de informatie die Jennifer u heeft gegeven. Het type relatie dat Jennifer had met elke persoon waarmee ze in contact kwam tijdens de periode waarin ze het virus had kunnen verspreiden, doet er niet toe.

Hoe word je een contacttracer?

Als reactie op de COVID-19-pandemie is er een dringende en wereldwijde behoefte aan contacttracers. De rol vereist een specifieke set vaardigheden, maar veel daarvan kunnen worden geleerd. U kunt online cursussen in contacttracering volgen via universiteiten zoals Johns Hopkins (deze cursus kan gratis worden gecontroleerd op Coursera).

Als u een achtergrond hebt in de gezondheidszorg, statistiek, volksgezondheid of zelfs ervaring hebt met werken in een callcenter, beschikt u waarschijnlijk al over veel van de vaardigheden die een contacttracer nodig heeft om succesvol te zijn.

Veel contact tracer-banen zijn volledig op afstand, wat bijdraagt ​​aan de inspanningen om de verspreiding van COVID-19 te vertragen door middel van sociale afstand. Hoewel sommige contact tracers (meestal degenen met een diploma volksgezondheid) verplicht zijn om naar buiten te gaan om moeilijk te vinden contacten te vinden, maken de meeste mensen op afstand contact met contacten.

Het werk is fulltime en je verdient tussen de $ 17 en $ 22 per uur

Hoe de baan werkt

In de VS worden medische dossiers en andere zorgdatabases gebruikt om mensen te identificeren die positief zijn getest op COVID-19. Van daaruit kunnen contacttracers telefoontjes plegen naar deze personen en hun contactpersonen.

Op sommige plekken in de wereld worden apps ook gebruikt om follow-ups en check-ins makkelijker te maken. Mensen kunnen elke dag zelf symptomen melden en die informatie wordt opgeslagen in een centrale database.

Hoewel contact tracers vaak vanuit huis kunnen werken zolang ze een betrouwbare, veilige internet- en telefoondienst hebben, moeten ze mogelijk extra stappen ondernemen om ervoor te zorgen dat de informatie die ze openen en verkrijgen veilig blijft. Ze hebben bijvoorbeeld speciale toegangscodes of VPN’s nodig op alle computers die ze gebruiken om hun werk uit te voeren.

Als u meer wilt weten over hoe u contacttracer kunt worden, kunt u het beste contact opnemen met uw lokale of regionale gezondheidsdienst.

De informatie in dit artikel is actueel vanaf de vermelde datum, wat betekent dat er mogelijk nieuwere informatie beschikbaar is wanneer u dit leest. Voor de meest recente updates over COVID-19, bezoek onze coronavirus nieuwspagina .