Verschillende soorten gespleten gehemeltes

Wat is een gespleten gehemelte?

Een gespleten gehemelte ontwikkelt zich bij een foetus wanneer de twee helften van het gehemelte niet samenkomen en in het midden samensmelten. In de meeste gevallen is er ook sprake van een hazenlip. Een gespleten gehemelte veroorzaakt problemen met de ontwikkeling van het gebit, spraak, gehoor, eten en drinken. Een kind kan ook last hebben van frequente verkoudheden , vocht in de oren, keelpijn en problemen met de amandelen en adenoïden.

In dit artikel leert u hoe een normaal gehemelte eruitziet. U leert ook over de verschillende soorten gespleten gehemelten. Een gespleten gehemelte kan bijvoorbeeld compleet of incompleet zijn. Compleet betekent dat de spleet in het gehemelte de gehele lengte van het gehemelte omvat. Een incompleet gehemelte omvat alleen het achterste deel van het gehemelte. Een gespleten gehemelte kan ook unilateraal of bilateraal zijn. Unilateraal betekent dat het gehemelte aan één kant een spleet heeft. Bilateraal betekent dat er aan beide kanten van het gehemelte een spleet is.

Normaal gehemelte anatomie

Als u weet hoe een normaal gehemelte eruitziet, begrijpt u de anatomie van een gespleten gehemelte beter.

• Mucosa: De mucosa is het vochtige, roze weefsel dat de binnenkant van bepaalde lichaamsdelen bekleedt. Het bekleedt de neus, mond, longen en de urinewegen en het spijsverteringskanaal.
• Harde gehemelte: Het harde gehemelte is het benige deel van het gehemelte. Het vormt het voorste deel van het gehemelte. Het bevindt zich voor het zachte gehemelte. Je ziet het bot niet als je je mond opent, omdat het bedekt is met het slijmvlies. Met je tong of je vinger kun je voelen wanneer het gehemelte verandert van hard naar zacht. Het harde gehemelte scheidt de mond van de neus. Zonder het harde gehemelte is er communicatie tussen de neusholte en de mondholte. Deze communicatie tussen de twee maakt spreken, eten en drinken moeilijk. Het harde gehemelte voorkomt dat voedsel de neus in gaat. Het harde gehemelte is ook belangrijk om te spreken, omdat het voorkomt dat lucht uit de neus in plaats van uit de mond gaat.
• Zacht gehemelte: Het zachte gehemelte is het achterste, vlezige deel van het gehemelte. Als u uw tong van de voorkant naar de achterkant van uw gehemelte beweegt, kunt u voelen wanneer het harde gehemelte het zachte gehemelte wordt. Als u uw mond opent en diep inademt, ziet u uw zachte gehemelte omhoog komen. Het zachte gehemelte beweegt op en neer door de werking van de spieren in het gehemelte. Wanneer er een spleet in de gehemeltespier zit, functioneert deze niet en wordt het spreken belemmerd. Met name het spreken wordt moeilijk te verstaan ​​omdat de lucht uit de neus in plaats van uit de mond gaat. Bovendien, omdat het zachte gehemelte voedsel naar de achterkant van de keel duwt wanneer iemand slikt, is eten moeilijker bij patiënten met een spleet in het zachte gehemelte. 
• Uvula: De huig is het deel van het zachte gehemelte dat in het midden achterin de mond hangt. Bij sommige mensen is het heel goed gedefinieerd. Anderen hebben er misschien een kleine of helemaal geen.
• Alveolaire kam: De alveolaire kam wordt ook wel de “tandboog” of “tandvlees” genoemd. De alveolaire kam is waar de tanden tevoorschijn komen. Er is een bovenste alveolaire kam en een onderste alveolaire kam.
• Primair gehemelte: Het primaire gehemelte is het deel van het gehemelte voor het foramen incisiva. Het omvat het voorste deel van het harde gehemelte en is driehoekig van vorm. Het omvat ook de vier centrale voortanden en de alveolaire kam.
• Secundair gehemelte: Het secundaire gehemelte is het achterste deel van het harde gehemelte (het deel achter het foramen incisiva), inclusief de achterste alveolaire rand en het volledige zachte gehemelte en de huig.
• Foramen incisivum: Het foramen incisivum is een structuur die het primaire gehemelte scheidt van het secundaire gehemelte. Het is een opening in het benige gehemelte waardoor de bloedvaten en zenuwen voor het gehemelte lopen. Het bevindt zich direct achter de twee voortanden. In een gehemelte zonder spleet is het foramen incisivum niet te zien, omdat het bedekt is door het slijmvlies van het gehemelte.

Classificatie van gespleten gehemelte

Plastisch chirurgen en gezichtsplastisch chirurgen classificeren schisis op basis van de betrokkenheid van het primaire gehemelte, het secundaire gehemelte of beide. De classificatie van een gespleten gehemelte helpt de plastisch chirurg, tandarts, keel-neus-oorarts, logopedist en alle andere leden van het “gespleten team” bij het formuleren van een passend behandelplan.  Het kan echter eenvoudiger zijn om een ​​gespleten gehemelte te beschouwen als “volledig” of “incompleet”.

Volledig gespleten gehemelte

Een “complete” spleet omvat het gehele primaire en secundaire gehemelte.  Het strekt zich uit van de huig helemaal tot in de alveolaire kam. Het omvat zowel het primaire gehemelte als het secundaire gehemelte.

Een volledige gespleten gehemelte kan unilateraal of bilateraal zijn . Als de gespleten gehemelte bilateraal is, kunnen beide zijden compleet zijn, of kan één zijde compleet zijn en de andere zijde incompleet.

Onvolledig gespleten gehemelte

Een incomplete spleet begint aan de achterkant van het gehemelte met de huig en loopt naar voren. Het kan wel of niet tot het foramen incisivum reiken. Simpel gezegd, het betreft alleen het secundaire gehemelte, aangezien het niet helemaal naar voren loopt om de alveolaire rand te omvatten. De lengte tot waar de spleet zich vanaf de huig naar voren kan uitstrekken, varieert in ernst van het uiterlijk. Echter, elke hoeveelheid gespleten gehemelte kan een nadelig effect hebben op de spraakontwikkeling. De verschillende soorten incomplete gespleten gehemelten zijn als volgt:

• Gespleten huig: De minst ernstige van de incomplete spleten in uiterlijk, een gespleten huig is de meest voorkomende palatinale spleet. Het wordt ook wel een “gespleten huig” genoemd. Een gespleten huig verschijnt als een splitsing of vertakking van de huig. Het kan heel subtiel zijn, alleen zichtbaar door een kleine inkeping, of de huig kan verschijnen als twee afzonderlijke entiteiten. Een gespleten huig is op zichzelf niet problematisch en komt voor bij ongeveer 2 procent van de bevolking. Meestal is een gespleten huig echter een indicatie van een submucosale spleet.
• Submucosale spleet: Een submucosale spleet is een spleet onder het slijmvlies dat het gehemelte bekleedt, vandaar de term “sub”. Omdat een submucosale spleet zich onder het slijmvlies bevindt, kan de enige fysieke indicator van de aanwezigheid ervan een gespleten huig zijn. Ook al zijn ze niet zichtbaar vanaf het oppervlak, de spieren van het gehemelte zijn niet verbonden in de middenlijn in een submucosale spleet. Dit zorgt ervoor dat het gehemelte niet kan bewegen voor sommige spraakklanken. Daarom wordt een submucosale spleet meestal gediagnosticeerd wanneer een kind een abnormale spraakontwikkeling heeft en er een gespleten huig aanwezig is.
• Zachte gehemeltespleet: Een spleet van het zachte gehemelte loopt van de punt van de huig en stopt voor of bij de overgang van het zachte en harde gehemelte. Het is niet alleen opvallender in zijn verschijning dan een submucosale spleet, maar het veroorzaakt ook dezelfde spraakproblemen als een submucosale spleet. De ernstigere (langere) zachte gehemeltespleet wordt bij de geboorte ontdekt als gevolg van voedingsproblemen. De spleet van het gehemelte maakt het voor de baby moeilijk om een ​​strakke mondafdichting rond de tepel te creëren. Als gevolg hiervan kan de baby mogelijk niet zuigen. Een gedeeltelijke of kortere zachte gehemeltespleet vertoont mogelijk geen symptomen bij de geboorte of kan zich openbaren als nasale reflux van vloeistoffen of voedsel.
• Zachte en harde gehemeltespleet: Een spleet die zowel het harde als het zachte gehemelte omvat, omvat het hele zachte gehemelte en elk deel van het harde gehemelte tot aan het foramen incisivum. De ernstigste vorm omvat het hele secundaire gehemelte, gezien als een opening in het gehemelte van de punt van de huig tot aan het foramen incisivum. Dit is de meest openlijke van de onvolledige gehemeltespleten. Net als de geïsoleerde zachte gehemeltespleten, wordt de gecombineerde zachte en harde gehemeltespleet meestal bij de geboorte ontdekt vanwege voedingsproblemen. De spraakontwikkeling zal worden belemmerd.