Medische kwakzalverij wordt losjes gedefinieerd als de praktijk van het afschilderen van onwaarheden als medische feiten. Het wordt niet altijd gedaan met het doel om er financieel beter van te worden, maar vaak om feiten te verzinnen of te verdraaien om ze te laten passen bij iemands persoonlijke overtuigingen of pretenties.
Inhoudsopgave
Duidelijke tekenen van medische kwakzalverij
Medische kwakzalvers zullen doorgaans beweren dat ze vaardigheden of inzichten hebben die hen kwalificeren als experts of dat ze geheimen hebben onthuld die overheden en bedrijven actief willen onderdrukken. Vaak leveren ze opmerkelijk overtuigende argumenten, zelfs met professionele referenties die hen de schijn van respectabiliteit geven.
Kwakzalverij kan zich uitstrekken tot individuen of groepen die de wetenschap ontkennen (“ontkenners”), die hun tegengestelde standpunten zullen verstevigen door selectief te kiezen welke stukken wetenschap ze accepteren en welke ze negeren. Het kan zelfs fabrikanten van bepaalde vrij verkrijgbare producten en supplementen omvatten, die stilzwijgend medische voordelen suggereren die nooit daadwerkelijk zijn vastgesteld.
Ondanks de pogingen van de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) om dergelijke beweringen te weren, staat het internet vandaag de dag vol met producten en programma’s die beweren alles te kunnen behandelen en zelfs genezen, van kanker tot diabetes tot aids .
Het probleem met kwakzalvers is dat de term zelf al iets bijna dwaas suggereert, dat makkelijk te herkennen en snel te negeren is. Maar de simpele waarheid is dat medische kwakzalvers succesvol zijn door te profiteren van de twijfels en angsten van kwetsbare bevolkingsgroepen, en door medische zekerheden te beloven die de wetenschap vaak niet kan bieden.
Het kan soms lastig zijn om medische feiten van pseudowetenschap te onderscheiden. Er zijn echter verschillende duidelijke aanwijzingen waar u op kunt vertrouwen als u te maken krijgt met onzekere of twijfelachtige wetenschap.
Dubieuze referenties
Om te voldoen aan de toetsing van ethische toetsing, zullen klinische wetenschappers elk aspect van hun onderzoek tot in detail beschrijven, waardoor collega’s een duidelijk inzicht krijgen in hoe conclusies zijn getrokken. Daarom zijn bijsluiters van geneesmiddelen zo lang en ingewikkeld: niet alleen om de juridische toets te doorstaan, maar ook om ervoor te zorgen dat alle relevante bewijzen openbaar beschikbaar zijn, zelfs als u als consument ze niet volledig kunt begrijpen.
Het is bijvoorbeeld niet voldoende om te accepteren dat “vier van de vijf ondervraagde zorgverleners” een bepaald product ondersteunen met de kennis van hoeveel zorgverleners er daadwerkelijk zijn ondervraagd; welke soorten vragen er zijn gesteld; wie het onderzoek heeft gefinancierd; en waar het onderzoek is gepubliceerd. Dit geldt met name als het om een forse medische claim gaat.
Medische kwakzalvers laten vaak medische referenties weg uit hun onderzoek of geven dubieuze referenties zonder dat ze toegang hebben tot de feitelijke rapporten (bijvoorbeeld door alleen
het New England Journal of Medicine van 2014 te vermelden).
Een andere truc die kwakzalvers graag gebruiken, is single-source references, wat betekent dat er een lijst is van studies die door één persoon of entiteit is gegenereerd. Vaak worden deze gedaan door de personen die een product verkopen, of door een bedrijfsentiteit die hun connectie met het onderzoek niet op de juiste manier heeft bekendgemaakt.
Dat wil niet zeggen dat elk product of supplement dat je tegenkomt een encyclopedische lijst met referenties nodig heeft om als echt te worden beschouwd. Maar als je ooit een medische claim tegenkomt die te mooi lijkt om waar te zijn, vraag jezelf dan af: waar is het echte bewijs?
Medische wondermiddelen
Wees altijd wantrouwend tegenover elk product, apparaat of programma dat belooft een remedie te bieden voor een hele reeks mogelijke ziektes. Dit zie je vaak bij kwakzalversmiddelen voor HIV die beweren de immuunrespons van een persoon te versterken, waarvan de principes vervolgens worden toegepast op een groot aantal geassocieerde en niet-geassocieerde ziektes.
Wanneer een product beweert bijvoorbeeld HIV, kanker en hartziekten te behandelen , dan is de onderliggende bewering dat de pathogenese van deze ziekten in wezen hetzelfde is – en dat is gewoon niet het geval.
Zeker, er zijn genoeg medicijnen op de markt die meer dan één medische toepassing hebben (aspirine bijvoorbeeld). Maar als een product zichzelf actief promoot als het behandelen (of verminderen van de impact van) een breed scala aan niet-gerelateerde ziektes, wees dan op je hoede.
Medische getuigenissen of anekdotes
Medische getuigenissen zijn problematisch, zelfs in hedendaagse medicijnreclame, waarin een individu in een tv- of printadvertentie beweert hoe een bepaald medicijn of product zijn of haar leven enorm heeft verbeterd. Het is een ongemakkelijke gewoonte waar wij, als consumenten, elke dag mee leven en die soms op het randje balanceert tussen reclame en dwang.
Het is dezelfde praktijk die kwakzalvers regelmatig omarmen. In plaats van gerefereerde wetenschap te leveren ter ondersteuning van hun beweringen, vertrouwen kwakzalvers vaak alleen op anekdotisch bewijs of oprechte getuigenissen als bewijs van de waarachtigheid van hun producten.
Hoe, vraagt u zich af, kan iemand het verschil zien tussen kwakzalverij en echte wetenschap als we dezelfde aanpak zien in de cosmetica- en voedingssupplementenindustrie bijvoorbeeld? Het is een terechte vraag en vaak een lastige.
Bedenk allereerst dat cosmetica, vitamines en voedingssupplementen anders worden gereguleerd dan voorgeschreven medicijnen. Voor voorgeschreven medicijnen zijn strenge klinische tests vereist om goedkeuring van de FDA te krijgen.
Het is één ding als een product beweert dat je een stralendere glimlach en een betere huid krijgt als je het gebruikt. Het is iets anders als een product beweert een specifieke ziekte te behandelen of te genezen. Als je ooit zo’n product tegenkomt, neem dan alle getuigenissen die je ziet met een korreltje zout. Gebruik je beste oordeel en, beter nog, neem contact op met je zorgverlener voor advies.
“Eeuwen” aan bewijs
De populariteit van homeopathische middelen en traditionele medicijnen zoals Chinese kruiden worden vaak ondersteund door wat beoefenaars ons zullen herinneren als eeuwen aan bewijs. En dat is terecht. Het feit dat een bepaald product of techniek door miljoenen mensen is omarmd in de loop van generaties, suggereert voordelen die niet zomaar genegeerd kunnen worden.
Zelfs onder zorgverleners die zich bezighouden met hiv worden een aantal natuurlijke producten veelvuldig gebruikt, waaronder bijvoorbeeld het plaatselijk of transdermaal aanbrengen van capsicum (een bestanddeel dat voorkomt in chilipepers), dat de pijn kan verlichten die gepaard gaat met door medicijnen veroorzaakte perifere neuropathie .
Maar het feit dat iets al eeuwenlang bestaat, vertaalt zich niet altijd naar de grotere consumentenmarkt. We zagen dit met kava kava, een plant die veel wordt gebruikt in de Stille Zuidzee vanwege zijn ontspannende en angstremmende eigenschappen. Een afgeleide vorm, die zonder recept in Europa en Noord-Amerika wordt verkocht, heeft naar verluidt geleid tot een aantal sterfgevallen als gevolg van door kava kava veroorzaakte levertoxiciteit. Als gevolg hiervan hebben sommige landen de verkoop van het product in welke vorm dan ook actief verboden.
Het feit dat iets al eeuwen bestaat, is op zichzelf geen goedkeuring van de voordelen ervan. Hoewel er zeker een plaats is voor complementaire therapieën , waaronder de behandeling van HIV , moet u zich niet laten beïnvloeden door advertenties die hun beweringen baseren op “oude wijsheid” of op hoe lang een product al bestaat.
Doe uw onderzoek en informeer uw zorgverlener als u ooit besluit om een vorm van complementaire geneeskunde te gebruiken.
“De wetenschap weet niet alles”
Dit is het enige onderwerp waar medische professionals en kwakzalvers het over eens kunnen zijn: de wetenschap weet niet alles. En dat is nou net het punt. Het doel van de medische wetenschap is niet alleen te rapporteren wat men vindt tijdens het onderzoek, maar ook wat men niet vindt. Het feit dat iets niet-conclusief blijkt te zijn, betekent niet dat het per definitie fout is. Het betekent simpelweg dat wij, als wetenschappelijke gemeenschap, het niet weten.
Hetzelfde kan niet gezegd worden van kwakzalverij. Kwakzalverij wordt in de kern gekenmerkt door het verwerpen van traditionele wetenschap door een individu of groep, terwijl ze weigeren om enige twijfels over de geldigheid van hun eigen onderzoek toe te geven. Er is geen ruimte voor introspectie; geen onzekerheden om te verkennen. Kwakzalvers presenteren hun “wetenschap” als bewijs terwijl ze zichzelf afschilderen als waarheidsvertellers die onderdrukt worden door de overheid, bedrijven of de medische wereld.
Of het nu direct of indirect is, er zit een samenzweringstheorie in veel van hun argumenten, en dat is een probleem. Door hun producten op zo’n manier te presenteren – hetzij als een “nieuw onthulde waarheid” of een “geheim onthuld” – proberen kwakzalvers het vertrouwen dat een persoon heeft in niet alleen ethische wetenschap, maar ook in het zorgsysteem zelf, te ondermijnen.
Door uw eigen persoonlijke vooroordelen te identificeren (de negatieve gevoelens die u mogelijk koestert over de overheid, gezondheidsautoriteiten of de geneeskunde zelf), kunt u wetenschap beter onderscheiden van pseudowetenschap en voorkomen dat u ten prooi valt aan producten die uw geld verspillen of, erger nog, uw gezondheid in gevaar brengen.