Interstitiële nefritis is een ziektebeeld dat wordt gekenmerkt door een ontstekingsproces waarbij het weefsel van de nieren betrokken is, wat kan leiden tot een afname van de nierfunctie en zelfs tot volledig nierfalen. Een eenvoudige manier om naar interstitiële nefritis te kijken, is om het te zien als een allergische reactie die zich in de nier bevindt (hoewel dat een te grote vereenvoudiging is).
Inhoudsopgave
Tekenen en symptomen
Interstitiële nefritis wordt doorgaans onderverdeeld in twee categorieën, afhankelijk van de snelheid van aanvang en de snelheid van achteruitgang van de nierfunctie. Deze twee categorieën zijn:
- Acute interstitiële nefritis (AIN) , waarbij de nierfunctie doorgaans plotseling en van kortere duur afneemt.
- Chronische interstitiële nefritis (CIN) is een veel chronisch, langdurig ziekteproces.
Typische symptomen en tekenen, die bij acute interstitiële nefritis vaak indrukwekkender zijn, zijn onder meer:
- Koorts
- Huiduitslag
- Pijn in de flanken
- Verhoogde aantallen van een bepaald type witte bloedcellen ( eosinofielen genoemd )
- Verhoogde bloedspiegel van creatinine , een marker waarvan het niveau vaak wordt getest om uw nierfunctie te beoordelen
- Aanwezigheid van verhoogde eosinofielen in de urine
- Aanwezigheid van rode bloedcellen in de urine (de hoeveelheid kan zo klein zijn dat u het met het blote oog niet kunt zien)
- Verhoogde eiwitlozing in de urine. Dit wordt ” proteïnurie ” genoemd en wordt beschouwd als een niet-specifieke bevinding van nierschade.
Hoewel de hierboven genoemde symptomen en tekenen worden beschouwd als ‘klassieke symptomen’, worden ze niet altijd bij alle patiënten waargenomen.
Oorzaken
Zoals hierboven beschreven, is interstitiële nefritis bijna hetzelfde als een ontstekings- of allergische reactie in de nieren, en wordt meestal veroorzaakt door bepaalde uitlokkende factoren. De agent provocateur gedraagt zich als een “allergeen” dat de allergische reactie veroorzaakt. Medicijnen zijn een veelvoorkomende reden , maar andere entiteiten zijn ook mogelijk. Hier is een overzicht van enkele veelvoorkomende boosdoeners:
- Medicijnen: Hieronder vallen antibiotica zoals penicillines, chinolonen (bijv. ciprofloxacine), veelvoorkomende vrij verkrijgbare pijnstillers zoals NSAID’s, medicijnen tegen zure reflux (ook wel protonpompremmers genoemd), plaspillen/diuretica, etc. Waarom iemand op een bepaald medicijn reageert, terwijl anderen het prima doen, is niet helemaal duidelijk, maar hangt samen met de manier waarop ons immuunsysteem reageert op een bepaalde uitlokkende factor. Dit is net zoals niet iedereen per se vatbaar is voor allergieën door bijvoorbeeld pinda’s.
- Infecties: Infecties staan erom bekend interstitiële nefritis te veroorzaken. Theoretisch gezien kan elke infectieuze agens een uitlokkende factor zijn, maar voorbeelden zijn bacteriën zoals streptokokken, virussen zoals het Epstein-Barr-virus, leptospira en parasieten .
- Auto-immuunziekten: Een andere veelvoorkomende entiteit waarvan bekend is dat deze geassocieerd wordt met acute interstitiële nefritis. Hieronder vallen bekende auto-immuunziekten zoals lupus, of systemische lupus erythematodes (SLE), het syndroom van Sjögren, etc.
- TINU (tubulo-interstitiële nefritis met uveïtis) syndroom – Dit is een specifieke entiteit waarvan de pathogenese niet bekend is. Medicijnen, infectieuze agentia zoals chlamydia en een bepaald Chinees kruid met de naam ” Goreisan “, worden allemaal als potentiële verdachten beschouwd. De getroffen patiënt zal pijn in de flank, bloed of eiwit in de urine melden en zal worden opgemerkt dat de nierfunctie verslechtert. Uveïtis , een ontsteking van bepaalde weefsels in het oog, zal zich uiten als oogpijn of roodheid.
Diagnose
Een arts kan mogelijk een diagnose stellen van mogelijke interstitiële nefritis op basis van klinische symptomen en tekenen alleen. Zoals hierboven opgemerkt, zijn echter niet alle symptomen of tekenen noodzakelijkerwijs aanwezig bij alle patiënten. In gevallen van door medicijnen veroorzaakte interstitiële nefritis, zal de getroffen patiënt doorgaans een geschiedenis hebben van het recentelijk starten van de schuldige medicatie en een vergelijking van “voor en na” nierbloedtestresultaten zou een mogelijke diagnostische aanwijzing kunnen zijn.
In gevallen waarin een diagnose niet gemakkelijk te stellen is, of als de nierfunctie ernstig verminderd is, kan een nierbiopsie noodzakelijk zijn. Dit is een invasieve test waarbij een klein stukje nierweefsel moet worden afgenomen en onder een microscoop moet worden bestudeerd.
Behandeling
Zodra een definitieve diagnose van interstitiële nefritis is gesteld, moet er alles aan worden gedaan om de uitlokkende factor te identificeren, zodat de oorzaak van de ontsteking kan worden weggenomen, indien mogelijk. Bijvoorbeeld, in gevallen van door medicijnen veroorzaakte interstitiële nefritis, zou het stoppen van het aanstootgevende medicijn belangrijk zijn, en de meest voor de hand liggende eerste stap. Als er geen medicijnen bij betrokken zijn, moet er worden gezocht naar andere auto-immuun- en infectieuze agentia.
Bij patiënten met een lichte achteruitgang van de nierfunctie is doorgaans niets meer nodig dan het stoppen met het schadelijke middel. Als er echter sprake is van een significante ontstekingsgerelateerde achteruitgang van de nierfunctie, kan een proef met steroïden nuttig zijn (in welk geval therapie tot wel 2-3 maanden nodig kan zijn). Bij patiënten die niet reageren op steroïden, kan een ander medicijn met de naam mycofenolaat als alternatief worden overwogen.
Een woord van Health Life Guide
Interstitiële nefritis verwijst naar acute of chronische ontsteking die in de nieren wordt veroorzaakt door verschillende middelen zoals medicijnen, infecties of zelfs auto-immuunziekten. Schade aan de nieren kan variëren van milde omkeerbare achteruitgang tot volledig nierfalen. Het identificeren van de onderliggende boosdoener die de ontsteking heeft veroorzaakt, is daarom de eerste stap in de behandeling, maar medicijnen zoals steroïden kunnen vereist zijn.