Tourniquets zijn strakke banden die worden gebruikt om bloedingen te stoppen door de bloedstroom naar een wond volledig te stoppen. Tourniquets werken alleen bij verwondingen aan armen en benen; je kunt niet zomaar een strakke band om de nek van een patiënt wikkelen en deze vastzetten om de bloedstroom te stoppen.
Traditioneel werden tourniquets alleen gebruikt bij de ergste bloedingen, om te voorkomen dat de patiënt een shock zou krijgen .
Inhoudsopgave
De tourniquet-controverse
Het gebruik van tourniquets werd voor het eerst gedocumenteerd op het slagveld in 1674. Complicaties van het gebruik van tourniquets zouden leiden tot ernstige weefselschade. Soldaten ondergingen amputaties van ledematen die vaak werden toegeschreven aan het gebruik van tourniquets, maar net zo goed door een infectie konden zijn veroorzaakt. Uiteindelijk kregen tourniquets een slechte naam op het gebied van eerste hulp bij noodgevallen .
Het aanbrengen van een tourniquet in de burgerwereld werd vroeger gezien als een laatste redmiddel. Men dacht dat ze zinvol waren voor soldaten omdat gevechtswonden ernstig zijn en een vechter moet vechten. Het was een risico dat het waard was om te nemen, zo luidde de theorie. Een tourniquet kan worden aangebracht en genegeerd.
Dat betekent niet dat tourniquets niet werken. Integendeel, tourniquets kunnen bloedingen behoorlijk goed stoppen en zijn zeker nuttig in gevallen van ernstige bloedingen die op geen enkele andere manier kunnen worden gestopt. Ze zijn populair op het slagveld omdat ze snel kunnen worden aangebracht en niet constant hoeven te worden gecontroleerd als ze eenmaal zijn geplaatst, waardoor zelfs gewonde soldaten bij bewustzijn kunnen blijven en kunnen blijven vechten.
Burgers, zo ging de gedachte, hadden tijd. We konden methodisch door de stappen heen om bloedingen te stoppen. Ons werd geleerd om te beginnen met directe druk en als dat niet werkte, om te verhogen. Als het bloeden aanhield, werd een tourniquet de verschrikkelijke optie. Zo verguisd, werd gedacht dat tourniquets het verlies van een ledemaat zouden garanderen als ze werden gebruikt. Het verlies van die bloedstroom zou vrijwel zeker leiden tot catastrofale weefselschade.
Moderne, evidence-based geneeskunde verandert lang gekoesterde opvattingen over tourniquets. Bloedingen zijn een serieus probleem. Als ze aanwezig zijn, moeten ze worden gestopt. Anders kan de patiënt sterven. Er is geen tijd om te klooien.
Wanneer een tourniquet gebruiken
Het aanleggen van een tourniquet kan in twee gevallen plaatsvinden:
- Als de bloeding niet kan worden gestopt door directe druk en elevatie , terwijl beide onmiddellijk en gelijktijdig worden toegepast.
- Als er een reden is waarom directe druk niet gehandhaafd kan worden, zelfs als het werkt.
Nummer 1 is de traditionele kijk op het doorlopen van de stappen van bloedingscontrole, maar dan versneld. Toen ik nog maar een baby-paramedicus was, die leerde om ziektes uit te roeien en levens te redden, werd bloedingscontrole onderwezen als lagen van de toepassing. Eerst probeerde je directe druk en na een tijdje ging je over op elevatie. Hoe lang je moest wachten was niet goed gedefinieerd. Wat er ook gebeurde, het is te langzaam en had geen zin.
Waarom wachten? Als directe druk en elevatie samen kunnen werken, doe het dan samen. Til de arm boven het niveau van het hart terwijl je hard op de scheur knijpt om het gat te dichten. Als er op dat moment nog steeds bloed door het verband of onder je vingers vandaan sijpelt, is een tourniquet geen slecht idee.
Nummer 2 is een les die geleerd is van gevechten. Strijders vechten, en tourniquets laten dat toe. Dat geldt ook voor burgers. Wandelaars moeten wandelen om hulp te krijgen. Patiënten met meerdere verwondingen hebben behandelingen nodig die de handen vrijlaten. Lang wachten op de ambulance leidt tot vermoeidheid in de handen van de hulpverlener die directe druk probeert uit te oefenen.
Tourniquets kunnen ook door de patiënt zelf worden aangebracht. Zelf directe druk toepassen is veel moeilijker.
Combat Application Tourniquet (CAT)
De combat application tourniquet (CAT) is de meest voorkomende commerciële tourniquet die verkrijgbaar is. Het voldoet aan de eisen van het Amerikaanse leger. Het knelt niet, het gebruikt een windlass (een handvat om de tourniquet strakker te maken) en het kan door de patiënt zelf worden aangebracht.
Toen deze dingen voor het eerst op de markt kwamen, waren ze alleen in het zwart verkrijgbaar, wat ik niet aanraad voor een tourniquet voor burgers. Het is volkomen logisch om in een gevechtssituatie niet op te vallen met een feloranje band om je bloedende arm, maar zwart verbergt bloed en is moeilijk te zien bij weinig licht. Artsen in het ziekenhuis zouden de tourniquet kunnen missen als deze zwart is.
De CAT moet worden voorbereid voor gebruik door de punt van de band door de frictiegesp te halen. Als u dat niet doet, kan het erg moeilijk zijn om dit te doen onder stress in de hitte van het moment, vooral als u handschoenen draagt (nitril of leer). Het enige nadeel van het voorbereiden van de tourniquet van tevoren is dat u deze vervolgens over de extremiteit moet schuiven om hem op zijn plaats te krijgen.
Special Operations Force Tactical (SOFT) tourniquet
De SOFTT is bijna exact hetzelfde als de CAT, behalve de gesp. De CAT heeft een frictiegesp die lastig kan zijn tijdens gebruik, vooral als u persoonlijke beschermende handschoenen draagt.
De gesp op de SOFTT klikt vast, waardoor u het uiteinde van de band al door de frictieschuif kunt laten lopen. In dit geval hoeft u geen cirkel van canvasband over het uiteinde van de geblesseerde arm of been te schuiven. U kunt de tourniquet eenvoudig om de ledemaat wikkelen en vastklikken.
Deze functionaliteit is alleen handig als u de tourniquet bij iemand anders aanbrengt. Wat betreft zelftoepassing, het is bijna onmogelijk om hem met één hand vast te klikken, dus het aan uw eigen arm aanbrengen is hetzelfde als het gebruiken van de CAT.
SWAT-T
De SWAT-T is een ander soort tourniquet dan de CAT of de SOFTT. Het is meer gericht op burgers en gebruikt dik rubber om hetzelfde te bereiken als de windlass voor de andere twee. De SWAT-T kan niet zelf worden aangebracht, maar kan wel worden toegepast op kinderen en zeer kleine volwassenen.
Tourniquets met een windas moeten een knijpplaat hebben , een dik stuk stof onder de windas dat voorkomt dat de huid in de gedraaide band wordt getrokken. Zonder knijpplaat kunnen huid en zacht weefsel worden gedraaid en getrokken, wat pijn veroorzaakt en bij patiënten met een gevoelige huid, verdere verwondingen.
Door de knijpplaten op de CAT en de SOFTT is het lastig om ze klein genoeg aan te trekken voor jonge kinderen, baby’s en hele kleine, meestal oudere, volwassen patiënten. Een extra pluspunt voor kleine patiënten: de SWAT-T kan in twee tourniquets worden geknipt bij meerdere verwondingen of meerdere patiënten.
Veelvoorkomende fouten bij tourniquets
Het meest voorkomende probleem met tourniquets is dat ze te los zitten. Als een tourniquet niet zo strak zit dat het oncomfortabel is, werkt het niet.
Geïmproviseerde tourniquets hebben een zeer hoog faalpercentage, dus u moet altijd een commercieel tourniquet in uw EHBO-doos hebben voor ernstige bloedingen. Meer dan één, zelfs, omdat één tourniquet, zelfs als deze correct wordt aangebracht, mogelijk niet voldoende is om de bloeding te stoppen. Wees niet bang om twee of drie tourniquets aan te brengen, vooral op benen en bij patiënten met overgewicht .
Naast het vermijden van onjuist gebruik van tourniquets, mogen tourniquets niet worden verwijderd door iemand anders dan een arts op de afdeling spoedeisende hulp. Hoewel het te lang laten zitten van een tourniquet theoretisch gezien kan leiden tot weefselschade, kon ik geen gedocumenteerde gevallen van dergelijke schade vinden en verwijdering leidt zeer waarschijnlijk tot ernstiger bloedingen.