Over het algemeen is de ernst van de brandwond een meting van de diepte van de brandwond en de grootte van de brandwond. Het meten van de grootte van een brandwond is moeilijk omdat elke persoon anders is in grootte, vorm en gewicht. Het is onmogelijk om simpelweg te kiezen welke universele grootte van een brandwond significant is. Een vierkante voet verbrand oppervlak is veel erger voor iemand die 130 pond weegt dan voor iemand die 200 pond weegt.
Om rekening te houden met ongelijkheden in grootte en vorm, wordt het verbrande oppervlak berekend als een percentage van het totale lichaamsoppervlak. Natuurlijk weten we niet hoeveel vierkante inches huid een persoon bedekt, maar we weten wel hoeveel huid er nodig is om bijvoorbeeld onze armen en benen te bedekken.
De regel van negens
Om het percentage verbrande oppervlakte te schatten, is het lichaam verdeeld in elf delen:
- Hoofd
- Rechterarm
- Linkerarm
- Borst
- Buikspier
- Bovenrug
- Onderrug
- Rechterdij
- Linkerdij
- Rechterbeen (onder de knie)
- Linkerbeen (onder de knie)
Elk van deze secties beslaat ongeveer negen procent van de huid van het lichaam. Bij elkaar opgeteld zijn deze secties goed voor 99 procent. De genitaliën vormen de laatste één procent van het totale lichaamsoppervlak.
Om de regel van negen toe te passen, tel je alle lichaamsdelen op die diep genoeg verbrand zijn om blaren of erger te veroorzaken ( 2e of 3e graads brandwonden). Bijvoorbeeld, de hele linkerarm en de borst bedekt met blaren zou 18 procent zijn. Gedeeltelijke gebieden zijn bij benadering. Bijvoorbeeld, het gezicht is alleen de voorste helft van het hoofd en zou worden beschouwd als 4,5 procent.
Omdat kinderen zo anders gevormd zijn dan volwassenen, worden er aanpassingen gedaan aan de regel van negen, wat natuurlijk het nut van het maken van deze tool tot de regel van negen tenietdoet . Er bestaan inderdaad zoveel variaties voor verschillende leeftijdsgroepen dat het zinloos zou zijn om hier op in te gaan.
Het belangrijkste om te onthouden over de regel van negen is dat deze bedoeld is om in het veld te worden gebruikt om snel te bepalen of patiënten naar een speciaal brandwondencentrum moeten. Zodra de patiënt zich in een brandwondencentrum bevindt, worden geavanceerdere technieken gebruikt om het exacte verbrande oppervlak te bepalen.
Het totale verbrande oppervlak is niet het enige dat bepaalt of een brandwond kritiek is of niet. De mate van de brandwond is ook belangrijk om te achterhalen.