Mycobacterium avium complex, ook bekend als MAC, is een ernstige bacteriële infectie die vaak voorkomt bij mensen met gevorderde hiv-ziekte. Hoewel iedereen besmet kan raken met MAC, treedt de ziekte meestal alleen op bij mensen met een ernstig verzwakt immuunsysteem.
MAC wordt daarom geclassificeerd als een AIDS-definiërende ziekte , die 20 tot 40 procent van de personen met AIDS-geassocieerde immuunsuppressie treft die geen HIV-therapie ondergaan of geen preventieve profylactische medicatie nemen. MAC treft meestal de longen, hoewel veel van deze infecties niet als levensbedreigend worden beschouwd.
Wanneer het CD4-aantal van een persoon echter daalt tot onder de 50 cellen/ml, kan MAC verder gaan dan de longen en andere belangrijke orgaansystemen aantasten, waaronder de lever, milt en het beenmerg. Dan kan de MAC-infectie ernstig tot levensbedreigend worden.
Inhoudsopgave
Oorzaken
MAC-organismen leven overal om ons heen, inclusief de grond, in voedsel en in alledaags vee. MAC-bacteriën zijn ook te vinden in veel bronnen van drinkwater, inclusief behandelde watersystemen en zelfs in huishoudelijk stof. Het is daarom erg moeilijk om te vermijden. Aan de andere kant lijkt MAC niet van persoon op persoon te worden overgedragen.
Symptomen
MAC-infectie treedt vaak op in de longen of darmen en kan vaak gepaard gaan met weinig of geen symptomen. Wanneer het zich echter verspreidt (verspreidt) buiten de longen en in de bloedbaan, kan het een wijdverspreide infectie veroorzaken. Vroege tekenen van verspreide MAC zijn onder andere:
- Koorts
- Nachtelijk zweten
- Rillingen
- Vermoeidheid (vaak door bloedarmoede)
- Diarree
- Gewichtsverlies (cachexie)
- Buikpijn
Diagnose
MAC-ziekte wordt vastgesteld door laboratoriumtests die de MAC-bacteriën in bloed- of beenmergmonsters kunnen identificeren. Beenmergmonsters worden meestal met een naald uit het heupbot gehaald, terwijl bloedmonsters worden verzameld via een standaardbloedafname. De monsters worden vervolgens gekweekt in reageerbuisjes om te bepalen of de MAC-bacteriën aanwezig zijn of niet. Dit duurt ongeveer zeven dagen.
Een computertomografie (CT)-scan, waarbij met behulp van röntgenstraling driedimensionale ‘plakjes’ van uw lichaam worden gemaakt, kan worden gebruikt om problemen met uw lymfeklieren, lever of milt op te sporen.
Behandeling
MAC-ziekte wordt meestal behandeld met een combinatie van claritromycine en ethambutol, met of zonder rifabutine. ART zou ook worden gestart bij degenen die nog geen therapie krijgen.
Bij personen met een zeer laag CD4-aantal is er echter een kans dat MAC-symptomen oplaaien zodra ART wordt gestart. Dit is een fenomeen dat bekendstaat als immuunreconstitutie-inflammatoir syndroom (IRIS), waarbij het aangetaste immuunsysteem plotseling overgeactiveerd wordt, wat een ontstekingsreactie in het hele lichaam veroorzaakt. Als dit gebeurt, kunnen corticosteroïden worden voorgeschreven om de IRIS-geassocieerde symptomen te behandelen totdat de immuunreactie normaliseert.
Zodra het CD4-aantal van de persoon boven de 100 cellen/ml ligt en gedurende zes maanden boven dit niveau stabiliseert, kan de profylactische behandeling worden stopgezet.
Preventie
Omdat het vermijden van MAC moeilijk tot onwaarschijnlijk is, is de beste manier om ziekte te voorkomen ervoor te zorgen dat uw immuunsysteem intact blijft. Dit wordt het beste bereikt door een HIV-infectie te behandelen met antiretrovirale therapie (ART) . Het gebruik van ART kan er niet alleen voor zorgen dat uw immuunsysteem sterk blijft, waardoor hogere CD4-aantallen worden gehandhaafd, maar het kan ook de immuunfunctie herstellen, zelfs bij personen met matige tot ernstige immuunsuppressie.
Momenteel wordt ART aanbevolen voor alle personen met HIV op het moment van diagnose. Vroege diagnose en behandeling zullen niet alleen MAC en andere opportunistische infecties aanzienlijk voorkomen, maar het wordt ook geassocieerd met een langer leven en minder HIV- en niet-HIV-gerelateerde ziekten.