U kunt moeite hebben met afvallen als u een traag werkende schildklier hebt . Leptine en reverse T3 (rT3) , twee hormonen waarvan wordt aangenomen dat ze een rol spelen bij het reguleren van gewicht en metabolisme, zijn in niveau en functie veranderd bij hypothyreoïdie. Hoewel het niet helemaal duidelijk is hoe deze hormonen kunnen worden beïnvloed door of invloed kunnen hebben op schildklieraandoeningen, kunnen ze bijdragen aan de gewichtsproblemen die vaak worden geassocieerd met deze aandoening.
Vanwege de vele hormonale veranderingen die optreden bij schildklieraandoeningen, zijn diëten en caloriebeperking mogelijk niet voldoende om optimaal gewichtsverlies te bereiken als u hypothyreoïdie heeft. Inzicht in leptine en rT3 kan u helpen een breder beeld te krijgen van de vele factoren die betrokken zijn bij hypothyreoïdie.
Zeer goed / Laura Porter
Inhoudsopgave
Leptine
Het hormoon leptine blijkt een belangrijke regulator van het lichaamsgewicht en de stofwisseling te zijn. Leptine wordt afgescheiden door vetcellen en de leptinespiegels nemen normaal gesproken toe naarmate er meer vet wordt opgeslagen
De verhoogde leptineafgifte die optreedt als reactie op gewichtstoename is doorgaans een signaal aan het lichaam dat de energiereserves (vetreserves) toereikend zijn.
Dit resulteert in een reeks fysiologische reacties die ervoor zorgen dat het lichaam vet verbrandt in plaats van overtollig vet op te slaan. Het zorgt er ook voor dat het schildklier-releasing hormone (TRH) de productie van schildklierstimulerend hormoon (TSH) verhoogt, wat helpt bij het verbranden van overtollige calorieën.
Leptine-resistentie
Hypothyreoïdie, diabetes en obesitas zijn de meest voorkomende medische aandoeningen die in verband worden gebracht met hoge leptinespiegels. Daarnaast is er nog een andere aandoening die leptineresistentie wordt genoemd.
Leptineresistentie is een verminderde reactie op leptine, zelfs als er genoeg van door het lichaam circuleert. Deze resistentie is gebaseerd op een vals bericht dat het lichaam honger lijdt en dus worden meerdere hormonale mechanismen geactiveerd om de vetreserves te vergroten , terwijl het lichaam probeert de waargenomen staat van honger om te keren. Zelfs bij een matige calorie-inname wordt aangenomen dat dit het risico op gewichtstoename of obesitas vergroot.
Obesitas
Mensen met chronisch overgewicht hebben vaak last van verschillende mate van leptineresistentie, waarbij het vermogen van leptine om de stofwisseling te reguleren verminderd is.
De mechanismen die door leptineresistentie worden geactiveerd en die allemaal tot gewichtstoename leiden, zijn onder meer:
- Verminderde TSH-secretie
- Onderdrukte thyroxine (T4) naar actieve triiodothyronine (T3) conversie
- Verhoogde omgekeerde T3-productie
- Verhoogde eetlust
- Verhoogde insulineresistentie
- Remming van lipolyse (vetafbraak)
Deze mechanismen kunnen deels te wijten zijn aan een downregulatie van leptinereceptoren die optreedt na langdurige blootstelling aan overmatig leptine. Als gevolg hiervan wordt het steeds moeilijker om af te vallen als u gedurende een langere periode overgewicht hebt.
Behandeling
Schildklieraandoeningen, overtollig lichaamsvet, overtollig leptine en leptineresistentie lijken elkaar allemaal te verergeren. Hoewel deze interacties de behandeling en het gewichtsverlies uitdagend maken, kan het aanpassen van uw dieet en het krijgen van adequate schildklierbehandeling helpen om enkele van de effecten terug te draaien en hormoonspiegels te normaliseren.
Er is momenteel geen medicijn dat specifiek leptineresistentie behandelt. Een gezond dieet met weinig suiker en bewerkte voedingsmiddelen, regelmatige lichaamsbeweging en voldoende slaap worden allemaal in verband gebracht met een verbeterde fysieke reactie op leptine.
Uit onderzoek is gebleken dat de behandeling van hypothyreoïdie met schildkliervervangende medicijnen ook de leptinespiegels verlaagt en de effecten van leptineresistentie vermindert.
Omgekeerde T3 (rT3)
Thyroxine (T4) en triiodothyronine (T3) worden beide geproduceerd door de schildklier. De schildklier produceert meer T4 dan T3, maar T4 wordt vervolgens geactiveerd tot T3 in de weefsels. Het is de T3-vorm van het hormoon dat een metabolisch effect heeft, het metabolisme verhoogt, energie produceert en gewichtsverlies stimuleert.
Er zijn aanwijzingen dat T3 mogelijk laag is bij mensen die lijden aan chronisch vermoeidheidssyndroom. Dit heeft ertoe geleid dat sommige onderzoekers chronisch vermoeidheidssyndroom beschouwen als een variant van schildklieraandoeningen.
T4 kan ook worden omgezet in reverse T3 (rT3) , wat een inactieve vorm van T3 is die de effecten van T3 feitelijk blokkeert. De balans tussen T3 en rT3 is gebaseerd op de energiebehoeften van uw lichaam.
RT3 wordt geproduceerd in tijden van honger om het metabolisme te verminderen en de energievoorraden van het lichaam te behouden. RT3 kan ook worden geproduceerd in tijden van stress of als reactie op chronisch diëten. Omdat rT3 een product is van T4, is het onderzocht in de context van schildklieraandoeningen, maar met onduidelijke resultaten.
Bij een minder dan optimale T4 wordt hypothyreoïdie meestal gekenmerkt door een lage T3 en lage rT3. Soms kan echter een onverwacht hoge rT3 ontstaan als u hypothyreoïd bent. Dit kan leiden tot gewichtstoename, en het kan ook worden veroorzaakt door gewichtstoename.
rT3-niveaus en schildklieraandoeningen
Bij hypothyreoïdie heeft u mogelijk niet genoeg T4 om mee te beginnen, en dit resulteert vaak (maar niet altijd) in lagere niveaus van rT3. De betekenis van rT3 wordt niet goed begrepen . De lage niveaus kunnen een weerspiegeling zijn van schildklieraandoeningen, maar het is onduidelijk of chronisch lage rT3 het lichaam beïnvloedt en, zo ja, wat de effecten zijn.
Niettemin lijken de hoge rT3-niveaus problematisch te zijn bij schildklieraandoeningen. Soms is rT3 om onbekende redenen juist verhoogd bij hypothyreoïdie, wanneer T4 wordt omgezet in rT3 in plaats van T3. Dit kan leiden tot gewichtstoename, wat, interessant genoeg, leidt tot hogere niveaus van rT3, en er volgt een cyclus.
Behandeling
Voor de meeste gezonde mensen is rT3 doorgaans lager dan 250 pg/ml en zou de T3/rT3-ratio groter moeten zijn dan 1,8, als vrije T3 wordt gemeten in ng/dl, of 0,018 als vrije T3 wordt gemeten in pg/ml. Er is veel controverse over de betekenis van rT3 en of het überhaupt gemeten of behandeld moet worden.
Er wordt gesuggereerd dat koolhydraatarme diëten de schildklierfunctie kunnen onderdrukken en rT3 meer kunnen verhogen dan vergelijkbare caloriebeperkingen met voldoende koolhydraten.
Hoewel een koolhydraatarm dieet kan resulteren in gewichtsverlies als u geen hypothyreoïdie heeft, kunt u weer aankomen als u de aandoening wel heeft. Dit kan te maken hebben met overproductie van rT3, hoewel het momenteel onduidelijk is wat de oorzaak is en wat het gevolg.
Behandeling voor hypothyreoïdie kan T4-vervanging of T4/T3-combinaties omvatten. De redenatie voor combinatiebehandeling is dat overtollig rT3 de T3-activiteit kan tegenwerken of dat de T4-naar-T3-conversie verstoord kan zijn, zelfs met adequate T4-vervanging.
Hoewel combinatietherapie een oplossing kan zijn voor sommige mensen met hypothyreoïdie, is er geen sterk bewijs dat combinatietherapie beter is dan behandeling met alleen T4. Een ander probleem is dat de correlatie tussen behandeling en normalisatie van het rT3-niveau zwak is.
Een woord van Health Life Guide
De activiteit van schildklierhormoon is complex en hypothyreoïdie veroorzaakt gewichtstoename via een aantal mechanismen. T4- en T3-niveaus worden traditioneel geaccepteerd als de meest betrouwbare indicatoren van schildklieraandoeningen. Leptine en rT3 zijn ook in verband gebracht met schildklieraandoeningen, maar er valt nog veel te leren over het verband. De waarde van bloedmetingen van deze hormonen blijft ook onduidelijk.
De belangrijkste conclusie is dat onderzoeken naar leptine en rT3 in de context van gewichtstoename bij hypothyreoïdie suggereren dat dieet en lichaamsbeweging alleen mogelijk niet effectief zijn om het streefgewicht te bereiken: het optimaliseren van de behandeling van uw hypothyreoïdie is ook nodig om de stofwisseling te reguleren .