Nutcracker oesophagus is een vorm van slokdarmspasme. Het valt in dezelfde categorie van slokdarmmotiliteitsstoornissen als jackhammer oesophagus en diffuse slokdarmspasme. In de VS wordt jaarlijks bij ongeveer 1 op de 100.000 personen een slokdarmmotiliteitsstoornis vastgesteld, maar de werkelijke incidentie ligt vermoedelijk veel hoger, omdat het vaak verkeerd wordt gediagnosticeerd als zure reflux.
Slokdarmkrampen komen mogelijk vaker voor bij blanke mensen en komen vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Hoe ouder u wordt, hoe groter de kans dat u slokdarmkrampen krijgt.
De kenmerkende kenmerken van notenkraker-oesofagus zijn hoge druk en spasmen in de slokdarm die op een gecoördineerde manier optreden. Spasmen van de slokdarmspieren kunnen ervoor zorgen dat voedsel vast komt te zitten of vast komt te zitten in de slokdarm. Bij notenkraker-oesofagus is het echter waarschijnlijker dat u pijn op de borst ervaart dan moeite met slikken, omdat de spasmen nog steeds op een gecoördineerde en georganiseerde manier optreden.
Het is niet precies bekend wat de oorzaak is van nutcracker oesophagus. Sommige theorieën zijn dat de aandoening nauw verwant is aan gastro-oesofageale refluxstoornis (GERD) en erdoor veroorzaakt kan worden. Een andere theorie is dat het veroorzaakt wordt door een zenuwaandoening, en sommige mensen geloven dat het veroorzaakt wordt door een abnormale reactie op de stof acetylcholine.
Inhoudsopgave
Symptomen van de notenkraker-slokdarm
De notenkraker-slokdarm kan een combinatie van enkele of alle van de volgende symptomen veroorzaken:
- moeite met slikken (dysfagie) die optreedt bij zowel vast als vloeibaar voedsel en die zich soms kan voordoen
- pijn op de borst
- het oprispen van voedsel
- terugvloeiing
Het is ook mogelijk dat de notenkraker-oesofagus asymptomatisch is (geen merkbare symptomen veroorzaakt). Sommige onderzoeken suggereren dat mensen met de notenkraker-oesofagus een slokdarm kunnen hebben die overgevoelig en stijf is.
De symptomen van andere motiliteitsstoornissen (drilboorslokdarm en diffuse oesofageale spasmen) zijn vrijwel hetzelfde als die van de notenkraker-slokdarm. Daarom zijn er speciale tests nodig om onderscheid te kunnen maken tussen deze stoornissen.
Diagnose van de notenkraker-slokdarm
De volgende tests kunnen uw zorgverlener helpen bij het diagnosticeren van een notenkraker-slokdarm:
- Een barium sliktest is een test waarbij een substantie wordt doorgeslikt die bariumsulfaat heet. Bariumsulfaat is zichtbaar op röntgenfoto’s, dus het is mogelijk om het pad van bariumsulfaat door het spijsverteringsstelsel te visualiseren. Naast slokdarmkrampen kan deze test helpen bij het diagnosticeren van problemen zoals slikproblemen of vernauwing van de slokdarm. U mag deze test niet ondergaan als u allergisch bent voor bariumsulfaat, maar over het algemeen heeft de test een goede veiligheidsreputatie. Bariumsulfaat staat er echter om bekend dat het constipatie veroorzaakt, dus u moet mogelijk veel water drinken of een vrij verkrijgbare ontlastingverzachter gebruiken na de test.
- Een CT-scan kan verdikking van de slokdarmwand (meer dan 3 mm) laten zien bij personen met een notenkraker-slokdarm. Dit kan echter ook voorkomen bij andere aandoeningen, waaronder slokdarmkanker. Als uw CT-scan verdikking van de slokdarmwand laat zien, moet uw zorgverlener verdere tests bestellen om uw diagnose te bevestigen.
- Hoogfrequente echografie kan nuttig zijn bij het onderscheiden van een notenkraker-slokdarm, een drilboor-slokdarm en een diffuus slokdarmspasme.
- Oesofageale manometrie is een zeer goede test voor het diagnosticeren van oesofageale spasmen en oorzaken van niet-cardiale pijn op de borst. De test omvat het inbrengen van een dunne buis in uw neus, via uw keel en slokdarm en in uw maag. De buis is drukgevoelig en kan de kracht en druk van spiercontracties in de slokdarm meten terwijl u slikt. Deze test kan wat ongemak veroorzaken, dat wordt verlicht met een spray die de binnenkant van de neus en soms de bovenkant van de keel verdooft.
- Oesofagogastroduodenoscopie (EGD) is een onderzoek waarmee de notenkraker-slokdarm niet specifiek kan worden gediagnosticeerd, maar dat wel nuttig kan zijn bij het uitsluiten van andere soortgelijke aandoeningen, zoals een hiatushernia of GERD.
Behandeling van de notenkraker-slokdarm
U en uw zorgverlener kunnen ervoor kiezen om een aantal van de volgende behandelingen te gebruiken om de symptomen van notenkraker-slokdarm te behandelen.
Er worden verschillende medicijnen gebruikt om deze aandoening te behandelen, waaronder calciumantagonisten, nitraten en fosfodiësteraseremmers. Injecties met botulinumtoxine boven de onderste slokdarmsfincter kunnen de symptomen tijdelijk verlichten door de afgifte van acetylcholine te blokkeren.
Protonpompremmers kunnen helpen om symptomen gerelateerd aan zure reflux te verlichten. Een van de meest effectieve medicijnen voor slokdarmmotiliteitsstoornissen, waaronder notenkraker-slokdarm, zijn tricyclische antidepressiva.
Ballondilatatie van de slokdarm is een procedure die de diameter van de slokdarm oprekt en de symptomen van notenkraker-slokdarm kan verlichten. De procedure wordt meestal poliklinisch en onder sedatie uitgevoerd.
U krijgt speciale instructies over het niet eten en drinken gedurende een bepaalde periode voor uw procedure. Risico’s van ballondilatatie zijn onder andere bijwerkingen of allergische reacties op de gebruikte anesthesie-achtige medicijnen of, in zeldzame gevallen, perforatie van de slokdarm.
Een operatie kan gerechtvaardigd zijn als behandelingen niet effectief zijn
In extreme gevallen die niet goed op andere behandelingen hebben gereageerd, kan een chirurgische ingreep, een myotomie genaamd, gerechtvaardigd zijn. Deze ingreep wordt ook wel een Heller-myotomie of oesofageale myotomie genoemd en wordt meestal gebruikt om achalasie te behandelen, maar kan ook worden gebruikt om notenkraker-slokdarm te behandelen. Het wordt als laatste redmiddel gebruikt omdat het in sommige gevallen de spiercontracties die verband houden met notenkraker-slokdarm juist erger heeft gemaakt.
De procedure kan laparoscopisch of als open procedure worden uitgevoerd, maar de laparoscopische methode gaat gepaard met minder risico en een kortere hersteltijd. Er wordt een kleine incisie gemaakt net boven de navel en vervolgens worden de buitenste spierlagen van de slokdarm doorgesneden om te voorkomen dat ze samentrekken. Bovendien zorgt het verzwakken van de spieren bij de gastro-oesofageale verbinding ervoor dat de sluitspier tussen de maag en de slokdarm open blijft.
De risico’s van een operatie
De risico’s die gepaard gaan met slokdarmmyotomie omvatten schade aan omliggende organen, waaronder de milt, lever of maag, evenals postoperatieve infectie. Zoals bij elke chirurgische ingreep is er ook een risico op een allergische reactie of bijwerkingen van anesthesie.
Zoals eerder vermeld, bestaat bij de behandeling van notenkraker-slokdarm het risico dat de symptomen verergeren. Zelfs als de symptomen na een aantal jaren afnemen, is het mogelijk dat de positieve effecten van deze procedure afnemen.
Naast de eerder genoemde behandelingen blijkt uit onderzoek dat de notenkraker-slokdarm binnen een paar jaar vanzelf beter wordt.