ACL-reconstructie is een chirurgische procedure om het gescheurde ligament te vervangen bij iemand die een ACL-scheur heeft opgelopen . Zodra een persoon heeft besloten om een operatie te ondergaan, moet hij/zij verschillende beslissingen nemen over de operatie met zijn/haar arts. De meest voorkomende vraag die patiënten krijgen, is: welk type ACL-transplantaat moet hij/zij kiezen?
Het ACL-transplantaat is het type weefsel dat wordt gebruikt om het nieuwe ACL- ligament te creëren . ACL-reconstructie kan worden uitgevoerd met verschillende transplantaatkeuzes. De meest voorkomende opties zijn patellapees, hamstringpees en donorweefsel (allograft). Elk van deze keuzes heeft voor- en nadelen.
Inhoudsopgave
Reparatie versus reconstructie
ACL-operaties worden vaak, maar niet correct, een ACL-reparatie genoemd. Een reparatie houdt in dat u iets kunt repareren dat gescheurd of gebroken is. Als een ACL volledig gescheurd is, zullen de uiteinden van het gescheurde ligament niet weer aan elkaar genezen, zelfs als de gescheurde uiteinden aan elkaar gehecht zijn.
Wat succesvol is gebleken: het verwijderen van de gescheurde uiteinden van de ACL en het vervangen van het ligament door een andere structuur, een procedure die een ACL-reconstructie wordt genoemd. Een transplantaat is weefsel dat van de ene naar de andere locatie wordt verplaatst. Wanneer de bron van het transplantaat afkomstig is van het individu dat de operatie ondergaat, wordt het een autotransplantaat genoemd. Wanneer de bron afkomstig is van een donor (lijk), wordt het een allotransplantaat genoemd.
Om het getransplanteerde ligament op de plaats van de normale ACL te bevestigen, worden er tunnels gemaakt in het scheenbeen (tibia) en het dijbeen (femur). Het transplantaat wordt door deze tunnels heen geschoven om het ligament te reconstrueren.
Patellapees autotransplantaat
De patellapees is de structuur aan de voorkant van uw knie die de knieschijf (patella) verbindt met het scheenbeen (tibia). De patellapees is gemiddeld 25 tot 30 mm breed. Wanneer een patellapeestransplantaat wordt geselecteerd, wordt het centrale derde deel van de patellapees verwijderd (ongeveer 9 of 10 mm) samen met een blok bot op de aanhechtingsplaatsen op de knieschijf en tibia.
- Voordelen: Veel chirurgen geven de voorkeur aan het patellapeestransplantaat omdat het sterk lijkt op de gescheurde ACL. De lengte van de patellapees is ongeveer gelijk aan die van de ACL en de botuiteinden van het transplantaat kunnen in het bot worden geplaatst waar de ACL aan vastzit. Dit maakt genezing van “bot tot bot” mogelijk, iets dat veel chirurgen als sterker beschouwen dan welke andere genezingsmethode dan ook.
- Nadelen: Wanneer het patellapeestransplantaat wordt verwijderd, wordt een stuk bot uit de knieschijf verwijderd en wordt ongeveer een derde van de pees verwijderd. Er is een risico op een patellafractuur of patellapeesscheur na deze operatie. Daarnaast is het meest voorkomende probleem na deze operatie pijn aan de voorkant van de knie (anterieure kniepijn). Patiënten zeggen soms zelfs pijn te hebben bij het knielen, zelfs jaren na de operatie.
Hamstringpees autotransplantaat
De hamstringspieren zijn de spiergroep aan de achterkant van uw dijbeen. Wanneer de hamstringpezen worden gebruikt bij een ACL-operatie, worden een of twee van de pezen van deze spieren verwijderd en “gebundeld” om een nieuwe ACL te creëren. In de loop der jaren zijn de methoden om deze transplantaten op hun plaats te fixeren verbeterd.
- Voordelen: Het meest voorkomende probleem na een ACL-operatie met behulp van de patellapees is pijn aan de voorkant van de knie. Een deel van deze pijn is bekend als gevolg van het transplantaat en het bot dat is verwijderd. Dit is geen probleem bij gebruik van de hamstringpees. De incisie om het transplantaat te verkrijgen is kleiner en de pijn, zowel in de periode direct na de operatie als daarna, wordt als minder beschouwd.
- Nadelen: Het primaire probleem met deze transplantaten is de fixatie van het transplantaat in de bottunnels. Wanneer de patellapees wordt gebruikt, genezen de botuiteinden naar de bottunnels (“bot-tot-bot” genezing). Bij de hamstringtransplantaten kan een langere periode nodig zijn voordat het transplantaat stijf wordt.
Allograft (donorweefsel)
Uit onderzoek is gebleken dat allotransplantaat (donorweefsel van een lijk) hogere falingspercentages heeft bij patiënten jonger dan 25 jaar. Voor veel recreatieve atleten is de sterkte van de gereconstrueerde ACL met behulp van een allotransplantaat voldoende voor hun eisen, en allotransplantaten lijken dezelfde stabiliteit te bieden als autotransplantaten. Daarom kan dit een uitstekende optie zijn voor oudere patiënten of voor patiënten die geen pees uit een ander deel van hun knie willen laten verwijderen.
- Voordelen: ACL-chirurgie uitvoeren met een allotransplantaat zorgt voor een kortere operatietijd, geen noodzaak om ander weefsel te verwijderen voor het transplantaat, kleinere incisies en minder postoperatieve pijn. Bovendien, als het transplantaat zou falen, kan revisiechirurgie worden uitgevoerd met behulp van de patellapees of hamstringtransplantaten.
- Nadelen: Historisch gezien waren deze transplantaten van slechte kwaliteit en brachten ze een aanzienlijk risico op ziekteoverdracht met zich mee. Recenter zijn de technieken voor allotransplantaatbereiding drastisch verbeterd en zijn deze zorgen minder een probleem. Het proces van transplantaatbereiding (vriesdrogen) doodt echter de levende cellen en vermindert de sterkte van het weefsel. Het risico op ziekteoverdracht blijft ook bestaan. Hoewel sterilisatie en transplantaatbereiding dit risico minimaliseren, elimineert het het niet volledig.
Hoe kiest u een ACL-transplantaat?
Veel chirurgen hebben een voorkeur voor een bepaald type transplantaat om verschillende redenen. De sterkte van patellapees- en hamstringtransplantaten is in principe gelijk. Er is geen juist antwoord op de vraag welke het beste is, althans niet een antwoord dat bewezen is in wetenschappelijke studies.
De sterkte van allotransplantaatweefsel is minder dan die van andere transplantaten, maar de sterkte van zowel de patellapees als de hamstringpeestransplantaten overtreft de sterkte van een normale ACL. De bottom line is dat 75% tot 90% van alle patiënten klinisch stabiele knieën zal hebben na ACL-reconstructieve chirurgie.