Retrolisthesis is een achterwaartse beweging van een wervel ten opzichte van de wervel eronder. Historisch gezien werd retrolisthesis gezien als iets dat geen klinische betekenis had. Maar naarmate de onderzoeksactiviteiten voortduren, worden associaties met pijn, verminderde functionaliteit en veranderingen in de wervelkolom gemaakt.
Uit een onderzoek uit 2003 dat in The Spine Journal werd gepubliceerd, bleek bijvoorbeeld dat Afro-Amerikaanse vrouwen twee tot drie keer meer anterolisthesis hadden (voorwaartse wervelverschuiving ) dan hun blanke tegenhangers. De anterolisthesis had geen negatieve invloed op hun rugfunctie. Uit dezelfde studie bleek ook dat retrolisthesis (achterwaartse wervelverschuiving) veel minder voorkwam in dezelfde gemeenschap (4%), maar wel de rugfunctie van de deelnemers verminderde .
Een studie gepubliceerd in de uitgave van maart 2015 van het Journal of the Korean Neurosurgical Society identificeerde retrolisthesis als compensatie die een wervel naar achteren verplaatst wanneer uw wervelkolom en bekken te ver naar voren zijn gericht in het voorwaartse/achterwaartse vlak. De onderzoekers zeggen dat een kleine mate van lumbale lordose en/of een kleine bekkenkantelingshoek de vorming van een retrolisthesis kan aanwakkeren.
Inhoudsopgave
Rugchirurgie en retrolisthesis
In een onderzoek uit 2007, gepubliceerd in Spine Journal, evalueerden onderzoekers 125 patiënten die een L5-S1 discectomie ondergingen. Hun doel was om te kijken naar de aanwezigheid van retrolisthesis. Ze ontdekten dat bijna 1/4 van de patiënten in het onderzoek deze achterwaartse verschuiving van L5 over S1 had.
Als u retrolisthesis hebt, betekenen deze resultaten niet automatisch dat u meer pijn zult hebben dan iemand die dat niet heeft. De onderzoekers ontdekten dat vóór de discectomie de symptomen die beide groepen (d.w.z. met en zonder retrolisthesis) ervoeren, ongeveer gelijk waren.
De onderzoekers onderzochten ook veranderingen in spinale structuren die gepaard gaan met retrolisthesisgevallen. Over het geheel genomen vonden ze dat de aanwezigheid van retrolisthesis niet overeenkwam met een hogere incidentie van degeneratieve schijfziekte of degeneratieve veranderingen in de botring aan de achterkant van de wervel.
Retrolisthesis kan optreden als gevolg van een operatie. Een andere studie, gepubliceerd in Spine Journal in 2013, vond dat 4 jaar na een discectomie, pijn door retrolisthesis zich voor het eerst voordeed of erger werd. Hetzelfde gold voor fysiek functioneren.
Net als bij de Dartmouth-studie waren de uitkomsten van patiënten met retrolisthesis die de discectomie ondergingen vergelijkbaar met die van patiënten zonder. Deze keer omvatten de uitkomsten echter de tijd in de operatiekamer, de hoeveelheid bloedverlies, de tijd doorgebracht in het ziekenhuis of de polikliniek, complicaties, de noodzaak van aanvullende wervelkolomchirurgie en/of terugkerende hernia’s.
Nog een ander onderzoek (gepubliceerd in de uitgave van december 2015 van het Journal of Neurosurgery: Spine) vond dat een operatie mogelijk niet geschikt is voor patiënten met meer dan 7,2% retrolisthesis tijdens extensie (kromming van de rug). De reden was dat retrolisthesis in deze gevallen het risico op een hernia van de lumbale tussenwervelschijf na een operatie verhoogde. (De operatie in kwestie was een bilaterale partiële laminectomie, samen met de verwijdering van het achterste steunligament.)
Wie krijgt retrolisthesis?
Dus wat voor soort patiënt krijgt retrolisthesis? De hierboven genoemde studie uit 2007 vond dat de aanwezigheid van retrolisthesis consistent was bij alle soorten patiënten – of ze nu oud, jong, man, vrouw, roker of niet, opgeleid of minder, en ongeacht ras waren.
Dat gezegd hebbende, mensen met retrolisthesis hadden meer kans om werknemerscompensatie te ontvangen. En leeftijd was een factor bij degenen die veranderingen in de werveleindplaat en/of degeneratieve schijfziekte hadden (zowel met als zonder retrolisthesis). Dit kan zijn omdat dergelijke veranderingen over het algemeen leeftijdsgerelateerd zijn.
En ten slotte bleken deelnemers aan het onderzoek bij wie veranderingen aan de eindplaat van de wervels hadden plaatsgevonden , vaker rokers te zijn en ook vaak geen verzekering te hebben.