Todd’s paralysis is een tijdelijk medisch syndroom van zwakte of verlamming en verlies van gevoel in een deel van het lichaam. Dit kan soms gebeuren na een aanval . Het is belangrijk om Todd’s paralysis te onderscheiden van een beroerte, wat een veel ernstiger medische situatie is. Studies hebben geschat dat Todd’s paralysis voorkomt bij 1% tot 13% van de mensen die een aanval hebben gehad.
Todd’s paralysis staat ook bekend als Todd parese, postictale parese of post-epileptische paralyse. De aandoening werd voor het eerst beschreven door een Ierse fysioloog, Robert Bentley Todd, in 1849.
Inhoudsopgave
Symptomen van Todd’s verlamming
De symptomen van Todd’s paralyse beginnen direct na een aanval. Dit wordt soms de ” postictale staat ” genoemd, de periode waarin de hersenen herstellen en terugkeren naar hun normale activiteit. Tijdens deze periode ervaren sommige mensen postictale symptomen zoals slaperigheid, hoofdpijn of verwardheid, ook al gebeurt de aanval niet meer. Todd’s paralyse is een specifiek type postictaal symptoom.
Todd’s paralysis kan zwakte of soms een totaal onvermogen om bepaalde delen van uw lichaam te bewegen (paralysis) veroorzaken. De aangetaste delen kunnen mogelijk geen normale sensaties voelen. In sommige gevallen kan het zicht aan de rechter- of linkerkant van uw gezichtsveld zijn.
Deze symptomen treffen meestal één kant van het lichaam, maar niet de andere. Bijvoorbeeld, uw rechterarm en rechterbeen kunnen worden aangetast, of uw linkerarm en linkerbeen. Soms kunnen symptomen ook één kant van het gezicht treffen, wat onduidelijke spraak kan veroorzaken. Minder vaak kunnen symptomen optreden in één been of één arm alleen. De symptomen treffen meestal het deel van het lichaam dat net eerder bij de aanval betrokken was. Deze symptomen kunnen slechts een paar minuten duren of kunnen een paar dagen aanhouden.
Niet iedereen die een aanval krijgt, zal Todd’s paralysis ervaren. Ook al heb je in het verleden een aanval van Todd’s paralysis gehad, dan heb je er misschien geen last meer van na een toekomstige aanval.
Oorzaken
De symptomen van Todd’s paralysis treden op nadat iemand een aanval heeft gehad. Dit kan gebeuren na een aanval bij iemand die de diagnose epilepsie heeft gekregen , een medische aandoening die herhaaldelijke aanvallen veroorzaakt. Het kan echter ook gebeuren bij iemand die een aanval heeft door een andere oorzaak (zoals een elektrolytafwijking ).
Om redenen die niet helemaal duidelijk zijn, lijkt de verlamming van Todd vaker voor te komen na aanvallen die fysieke bewegingen veroorzaken tijdens de aanval (zogenoemde “clonische motorische bewegingen”). De verlamming heeft de neiging om de delen van het lichaam aan te tasten die onwillekeurig bewogen tijdens de aanval.
Meestal treedt het op na partiële aanvallen of na gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen. Partiële aanvallen treffen slechts één gebied van de hersenen en kunnen wel of niet leiden tot bewustzijnsverlies. Gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen (grand mal-aanvallen) omvatten bewustzijnsverlies en schokkerige bewegingen. Todd-verlamming kan iets langer duren bij mensen die het hebben na een gegeneraliseerde tonisch-clonische aanval in vergelijking met mensen die het hebben na een partiële aanval.
Todd’s paralyse treedt soms ook op na elektroconvulsietherapie (ECT) die wordt gegeven voor depressie. In dit geval verdwijnen de symptomen van Todd’s paralyse echter vaak nog sneller.
Onderliggende oorzaken
Hoewel we weten dat Todd’s verlamming soms optreedt na aanvallen, begrijpen onderzoekers nog steeds niet waarom het gebeurt. Het lijkt verband te houden met veranderingen in de fysiologie van de hersenen die optreden door de aanval, waarbij bepaalde neuronen niet normaal kunnen vuren. Maar er kunnen ook andere factoren bij betrokken zijn.
Tijdelijk verminderde bloedtoevoer naar een gebied in de hersenen als gevolg van de aanval kan een deel van het probleem zijn. Hierdoor krijgen bepaalde delen van de hersenen mogelijk niet zoveel zuurstof als normaal. Als bijvoorbeeld het hersengebied dat de beweging van de rechterarm en het rechterbeen regelt, is aangetast, kunt u tijdelijk moeite hebben met het bewegen van uw rechterarm en -been. Naarmate de hersenen weer normaal worden, verdwijnen de symptomen vanzelf.
Risicofactoren
Oudere mensen lijken een groter risico te lopen op Todd-verlamming na een aanval.
Het krijgen van Todd-verlamming na een aanval komt ook vaker voor bij mensen die een van de volgende aandoeningen hebben gehad:
- Convulsieve status epilepticus
- Langdurige aanvallen
- Epilepsie die structurele schade aan de hersenen heeft veroorzaakt
- Vorige beroerte
Diagnose
Medische geschiedenis en medisch onderzoek vormen de belangrijkste uitgangspunten voor diagnose. De clinicus beoordeelt symptomen en leert over de medische aandoeningen en gezondheidsgeschiedenis van het individu.
Diagnose kan relatief eenvoudig zijn als iemand eerder de diagnose epilepsie heeft gekregen en de symptomen direct begonnen nadat iemand getuige was van de aanval. Maar als iemand niet eerder de diagnose epilepsie heeft gekregen, wordt de diagnose lastiger.
Todd’s verlamming of beroerte?
In deze situaties kunnen clinici zich meer zorgen maken over een beroerte , die vergelijkbare symptomen kan veroorzaken. Een beroerte is een veel ernstiger medische aandoening met meer aanhoudende symptomen. Het vereist vaak langdurige revalidatie.
Op basis van symptomen alleen is het vaak moeilijk om Todd’s verlamming te onderscheiden van een beroerte. De diagnose wordt nog lastiger gemaakt door het feit dat een beroerte soms ook een aanval kan veroorzaken .
Het onderscheid maken tussen een beroerte, Todd’s paralysis en een beroerte is cruciaal, omdat een beroerte een andere medische behandeling vereist. Sommige mensen met bepaalde soorten beroertes, die worden veroorzaakt door een bloedstolsel of een geblokkeerde slagader, kunnen baat hebben bij een behandeling genaamd tPA (tissue plasminogen activator). Deze behandeling kan het bloed helpen om weer normaal door de bloedvaten in de hersenen te stromen na een beroerte. Het is een uiterst nuttige behandeling voor veel mensen die een beroerte hebben gehad en het kan de beste kans op volledig herstel bieden. tPA brengt echter enkele risico’s met zich mee, dus clinici willen het niet geven als iemand niet echt een beroerte heeft gehad.
Medische testen
Medische tests zijn vaak nodig om de beroerte te onderscheiden van Todd’s verlamming. Mogelijke tests kunnen zijn:
- Elektro-encefalogram ( EEG )
- Magnetische resonantie beeldvorming (MRI)
- Computertomografie (CT) perfusie
- CT-angiografie
Deze geven aanwijzingen of de symptomen eerder het gevolg zijn van een beroerte of van een aanval.
Afhankelijk van de situatie moet een clinicus mogelijk andere mogelijke oorzaken van symptomen uitsluiten. Bijvoorbeeld, bepaalde zeldzame genetische syndromen kunnen symptomen veroorzaken die lijken op Todd’s verlamming.
Diagnose van aanvallen
Andere tests kunnen ook nuttig zijn, afhankelijk van de situatie. Als het bijvoorbeeld lijkt alsof iemand een aanval heeft gehad, maar nog niet eerder de diagnose epilepsie heeft gekregen, moeten er mogelijk andere oorzaken van de aanval worden onderzocht. Dit kan het volgende omvatten:
- Basisbloedonderzoeken van elektrolyten
- Bloedonderzoek om infectie vast te stellen
- Testen van bloedglucose
- Urineonderzoek
Deze tests kunnen Todd’s verlamming niet diagnosticeren, maar ze kunnen wijzen op een onderliggende oorzaak van een aanval bij iemand die er nog nooit een heeft gehad. Veel verschillende soorten medische problemen kunnen leiden tot een aanval , waaronder infectie, alcoholontwenning, lage bloedsuikerspiegel en andere.
Een neuroloog kan advies geven over de vraag of epilepsie de meest waarschijnlijke oorzaak is van de aanval.
Behandeling
Gelukkig duren de symptomen van Todd’s verlamming maar kort. Ze verdwijnen vanzelf, zonder dat er een behandeling nodig is. Todd’s verlamming veroorzaakt geen andere medische complicaties.
De onderliggende oorzaak van de aanval moet echter mogelijk worden behandeld. Een aanval is bijvoorbeeld soms het eerste symptoom van onbehandelde diabetes mellitus. Elke onderliggende medische aandoening die een aanval veroorzaakt, moet worden aangepakt.
Bij mensen met epilepsie is het belangrijk om maatregelen te nemen om toekomstige aanvallen te voorkomen. Deze personen moeten doorgaans langdurig medicijnen slikken om toekomstige aanvallen te voorkomen. Andere factoren kunnen u ook helpen uw risico op toekomstige aanvallen te verminderen, zoals voldoende rust nemen en gehydrateerd blijven.
Zoek onmiddellijk medische hulp als u plotselinge zwakte ervaart. Als u epilepsie hebt en een aanval krijgt gevolgd door Todd’s paralyse, neem dan contact op met uw zorgverlener, zelfs als uw symptomen voorbij zijn. Mogelijk moet u uw medicatietype of dosering aanpassen.
Een woord van Health Life Guide
Todd’s paralyse kan een alarmerend probleem zijn na een aanval. U vraagt zich misschien af of u een ernstiger probleem hebt, zoals een beroerte. Gelukkig zouden de symptomen van Todd’s paralyse relatief snel moeten verdwijnen. Samenwerken met uw zorgverlener om toekomstige aanvallen te helpen voorkomen, geeft u meer gemoedsrust.