Maculaire teleangiëctasie, soms ook wel idiopathische juxtafoveale maculaire teleangiëctasie genoemd, is een ziekte die het deel van het oog aantast dat de macula wordt genoemd en leidt tot degradatie of verlies van het centrale zicht.
De macula is onderdeel van het netvlies , de lichtgevoelige laag die de achterkant van het oog bekleedt. De macula zorgt ervoor dat we een fijn, gedetailleerd en helder centraal zicht hebben.
Maculaire teleangiëctasie veroorzaakt een ziekte in de kleine bloedvaten die de centrale fovea, het centrum van de macula, aantasten.
Inhoudsopgave
Typen
Er zijn drie soorten maculaire teleangiëctasieën: type 1, type 2 en type 3.
Type 1 maculaire teleangiëctasie, de minder voorkomende vorm, treft meestal slechts één oog. Bij dit type verwijden de bloedvaten in de macula zich en vormen microaneurysma’s. Microaneurysma’s zijn kleine uitstulpingen die in de bloedvaten ontstaan. Er kan zich vocht ophopen in het maculaire gebied, wat zwelling en verlies van het gezichtsvermogen veroorzaakt.
Type 2 maculaire teleangiëctasie , soms afgekort als MacTel2, komt veel vaker voor. Bij type 2 verwijden de bloedvaten in de macula zich en lekken ze vocht, wat zwelling en littekenvorming veroorzaakt, wat kan leiden tot verlies van het gezichtsvermogen.
Soms groeien er nieuwe bloedvaten onder de macula, die de maculaire fotoreceptoren aantasten en verlies van het gezichtsvermogen veroorzaken. Type 2 heeft de neiging om beide ogen en mensen van alle geslachten aan te tasten, met een lichte vrouwelijke overheersing, in tegenstelling tot Type 1, dat meestal slechts één oog aantast en aangeboren is.
Type 3 maculaire teleangiëctasie is extreem zeldzaam. Mensen met type 3 hebben vaak meer zieke vaten, waardoor de bloedvaten verstopt raken.
Symptomen
Patiënten met deze aandoening kunnen er jarenlang last van hebben met weinig of geen symptomen. Naarmate de ziekte vordert, kunt u het volgende ervaren:
- wazig zicht
- Vervormd zicht
- Verlies van het centrale zicht
Diagnose
Diagnose van maculaire teleangiëctasieën wordt gesteld door een uitgebreid oogonderzoek . Uw oogarts zal een Amsler Grid-test uitvoeren om te bepalen of er vervormde gebieden in uw centrale zicht zijn.
Uw pupillen worden verwijd met speciale medicinale oogdruppels zodat de macula en het netvlies zichtbaar worden. De oogarts kan ook digitale netvliesfoto’s maken. Er kan ook een speciale kleurstofinjectietest worden uitgevoerd, fluoresceïne-angiografie genaamd, om te zien hoe het bloed in het netvlies circuleert. Dit wordt gebruikt om te controleren of de vaten die door MacTel zijn aangetast, vloeistof in het netvlies lekken.
Tot slot zal uw zorgverlener een optische coherentietomografie uitvoeren , een nieuwere, geavanceerdere manier om de structuur en anatomie van het maculagebied te analyseren.
Het is belangrijk om deze ziekte niet te verwarren met leeftijdsgebonden maculadegeneratie . Hoewel de symptomen vergelijkbaar kunnen zijn, ontstaan ze door verschillende factoren.
Behandeling
Omdat maculaire teleangiëctasieën als een vrij zeldzame aandoening worden beschouwd, is er nog veel dat we niet helemaal begrijpen. We weten wel dat sommige patiënten alleen zorgvuldige controle nodig hebben en mogelijk geen behandeling nodig hebben.
Als de bloedvaten vocht beginnen te lekken en zwelling en littekens veroorzaken, kunnen zorgverleners laserbehandelingen gebruiken om de zwelling te verlichten en complicaties te verminderen. Steroïden worden soms ook gebruikt om ontstekingen te onderdrukken en nieuwere medicijnen, zoals anti-VEGF (vasculaire endotheliale groeifactor) medicijnen, worden gebruikt om abnormale bloedvatgroei te stoppen.
Het MacTel-project
Er is medisch onderzoek gaande, het MacTel Project. Omdat het een vrij zeldzame ziekte is en pas de laatste 25 jaar ter sprake is gekomen, wordt het vaak over het hoofd gezien door oogzorgverleners. Er wordt gehoopt dat het MacTel-project nieuw licht zal werpen op de klinische kenmerken, genetica, bewustwording, nieuwe behandelingen en ondersteuning voor mensen met de ziekte.
Er zijn vierhonderd deelnemers ingeschreven die jaarlijks worden onderzocht. Ook familieleden van de deelnemers worden gescreend.