Wat is onderkoeling?

Hypothermie (lage lichaamstemperatuur) verwijst naar zowel een medische aandoening als een symptoom van blootstelling aan kou. Het treedt op wanneer het lichaam onder een bepaalde temperatuur zakt en zichzelf niet kan opwarmen. Een normale lichaamstemperatuur wordt beschouwd als 98,6 graden. Hypothermie wordt beschouwd als alles onder de 95 graden. Als hypothermie onbehandeld blijft, kan het een medisch noodgeval worden. 

Het integumentaire systeem (huid) helpt de lichaamstemperatuur te reguleren door warmteverlies te controleren. Het lichaam genereert warmte via cellulair metabolisme, wat een mooie manier is om te zeggen dat leven — in ieder geval in een mens — ons warm houdt.

Soorten onderkoeling

Er zijn drie algemene soorten accidentele onderkoeling:

Onderkoeling komt ook veel voor tijdens operaties, wat te wijten is aan een combinatie van een koude omgeving en aantasting van de huid (omdat de huid per definitie is opengesneden), waardoor warmte sneller kan ontsnappen dan normaal.  Perioperatieve onderkoeling is goed gedocumenteerd en chirurgen zijn op zoek naar manieren om dit te voorkomen en tegelijkertijd een omgeving te creëren die gezond en comfortabel is voor het operatieteam.

Geschiedenis

Mensen weten al millennia dat blootstelling aan kou kan leiden tot de dood en dat vermoeidheid of uitputting het erger kan maken. Om onderkoeling daadwerkelijk te definiëren en te herkennen, was een thermometer nodig die klein genoeg was om regelmatig bij mensen te worden gebruikt. Deze werd in 1866 uitgevonden en pas tientallen jaren later algemeen beschikbaar voor medisch gebruik. Het duurde lang nadat thermometers beschikbaar kwamen om een ​​idee te krijgen van hoe warm het lichaam zou moeten zijn. 

Bij veel mensen moest de temperatuur worden gemeten en vastgelegd om erachter te komen wat normaal was. En alle temperaturen moesten op dezelfde manier worden gemeten: standaardisatie die jarenlang niet bestond. De eerste studie naar menselijke temperaturen werd gepubliceerd in 1868 en bevatte een bespreking van temperaturen van meer dan 25.000 proefpersonen met verschillende ziekten. De meeste temperaturen werden gemeten onder de oksel (midaxillair), een notoir onnauwkeurige methode. 

Zelfs in de beginjaren van het gebruik van temperatuur als diagnostisch hulpmiddel, wisten artsen dat patiënten niet met lage temperaturen om konden gaan, maar de aandoening had geen echte naam. De term “hypothermie” verscheen pas rond 1880 in druk en werd gebruikt voor verschillende dingen, van koude handen hebben tot niet “tolerant” zijn voor kou. Het was niet duidelijk gedefinieerd zoals artsen het vandaag de dag kennen tot de 20e eeuw.

Het was bekend dat hypothermie (ondanks dat het geen echte naam heeft) veroorzaakt kon worden door blootstelling aan kou, en de rol van alcoholvergiftiging bij hypothermie werd meteen geïdentificeerd. Het idee dat hypothermie tijdens een operatie kan optreden, is een relatief moderne realisatie. 

Symptomen van onderkoeling

De tekenen en symptomen van hypothermie zijn afhankelijk van de ernst van de aandoening. In het begin is er alleen sprake van rillingen en een algemeen ongemakkelijk gevoel. De patiënt kan onhandige vingers hebben. 

Oorzaken

Onderkoeling wordt veroorzaakt door het verliezen van meer warmte dan het lichaam kan genereren. De meest voorkomende oorzaak van onderkoeling is blootstelling aan een koude omgeving. Een koude omgeving betekent niet per se de buitenlucht; mensen onder anesthesie kunnen vatbaarder zijn voor onderkoeling vanwege veranderde thermoregulerende mechanismen.  Andere oorzaken of risicofactoren zijn trauma of chirurgische wonden, vermoeidheid en alcoholvergiftiging. Voor baby’s kan slapen in koude slaapkamers een risicofactor zijn.

Diagnose

Om een ​​diagnose van hypothermie te krijgen, moet u een nauwkeurige temperatuur meten die onder een bepaalde drempel ligt. Een combinatie van de werkelijke temperatuur en de tekenen en symptomen van de patiënt bepaalt of de hypothermie als mild, matig of ernstig wordt beschouwd.

Preventie

Om hypothermie te voorkomen, moet er meer warmte worden vastgehouden dan de patiënt via de huid verliest. Bij de behandeling van hypothermie worden exact dezelfde technieken gebruikt als bij het voorkomen van hypothermie, maar het resultaat is dat warmte wordt overgedragen naar het lichaam in plaats van dat het warmteverlies wordt gestopt.

Een woord van Health Life Guide

In de meeste gevallen kan onderkoeling worden voorkomen of behandeld door simpelweg vast te stellen dat de patiënt zich in een koude omgeving bevindt. Vervolgens wordt de patiënt uit de koude omgeving gehaald (door op een koude avond naar binnen te gaan) of door voorzorgsmaatregelen te nemen om de warmte in het lichaam vast te houden (dekens, handschoenen, jassen en een kop warme chocolademelk).

Lichte hypothermie is niet echt een groot probleem, tenzij het onopgemerkt blijft, maar het is extreem belangrijk om matige of ernstige hypothermie niet te onderschatten. Rillen is goed. Het betekent dat hypothermie nog in de milde fase is en gemakkelijk kan worden teruggedraaid. Zodra het rillen stopt, moet u de situatie serieus nemen en stappen ondernemen om de resterende warmte van de patiënt te behouden en vervolgens te beginnen met het proces van opwarmen.

Koud en droog is beter dan koud en nat. Als een patiënt doorweekt is, verliest hij/zij 25 keer sneller warmte dan wanneer hij/zij droog is. Trek de natte kleding uit. Het lijkt misschien tegenstrijdig om kleding uit te trekken van een ernstig verkouden patiënt, maar door hem/haar uit natte kleding te halen en in iets droogs te wikkelen, kan het leven van een patiënt gered worden.