Wat moet je doen als iemand met de ziekte van Alzheimer of een andere vorm van dementie praat over zelfmoord ? Hoe moet je reageren? Welke vragen moet je stellen? Welke actie moet je ondernemen?
Inhoudsopgave
De risicofactoren kennen
Volgens een onderzoek gepubliceerd in Alzheimer’s & Dementia: The Journal of the Alzheimer’s Association werden gegevens van het Department of Veteran Affairs onderzocht en werd vastgesteld dat een verhoogd risico op zelfmoord bij mensen ouder dan 60 jaar verband hield met het volgende:
- Een recente diagnose van dementie
- Kaukasisch ras
- Een geschiedenis van depressie
- Geschiedenis van psychiatrische ziekenhuisopname
- Voorschriften voor antidepressiva of medicijnen tegen angst
Uit een tweede onderzoek kwamen twee andere risicofactoren voor zelfmoord bij mensen met dementie naar voren: een beter cognitief functioneren bij dementie en eerdere zelfmoordpogingen.
De meest voorkomende zelfmoordmethode (73%) in het VA-onderzoek was een vuurwapen. Voor mensen die in instellingen woonden, waren vuurwapens echter minder beschikbaar en was de kans groter dat ze een overdosis drugs namen, zichzelf ophingen of van een hoogte sprongen.
Mensen die in een verpleeghuis werden opgenomen, liepen een lager risico op zelfmoord. Dit komt mogelijk doordat hun ziekte zich in een vergevorderd stadium bevond en de instelling meer toezicht en aanwezigheid van personeel bood.
Het beoordelen van het risico op depressie bij dementie
Het is belangrijk om te beseffen dat mensen met dementie mogelijk depressief kunnen worden, zodat we suïcidale gedachten bij dementie kunnen voorkomen en aanpakken.
In één onderzoek ervoer 24,7% van de mensen met vasculaire dementie, 14,8% van de mensen met de ziekte van Alzheimer en 22,1% met milde dementie depressie. Het evalueren van depressie, bijvoorbeeld door middel van de Cornell Screen for Depression in Dementia , en het herkennen van de symptomen van depressie bij dementie is erg belangrijk, aangezien depressie het risico op zelfmoord vergroot. Het behandelen van depressie, zowel met niet-medicamenteuze benaderingen als met antidepressiva, kan een dramatisch verschil maken in de kwaliteit van leven van de persoon en het risico op zelfmoord verkleinen.
Reageren op zelfmoordgedachten
Beoordeel het risico: Uw eerste zorg betreft de huidige situatie. Woont deze persoon alleen of woont hij in een verpleeghuis? Heeft hij een geschiedenis van zichzelf of anderen pijn doen? Heeft zijn dementie hem een slecht oordeelsvermogen gegeven ? Weerspiegelen zijn gevoelens meer ontmoediging met zijn diagnose, of probeert hij actief een einde aan zijn leven te maken? Sommige mensen doen uitspraken over het feit dat ze klaar zijn om naar huis te gaan naar de hemel, wat niet gelijkstaat aan het willen beëindigen van hun leven. Deze vragen en andere kunnen u helpen beoordelen hoe groot het risico is dat hij zichzelf pijn doet.
Bepaal of er een plan is ontwikkeld: vraag hem of hij een plan heeft bedacht om zichzelf pijn te doen en zo ja, wat dat plan is.
Evalueer het vermogen om het plan uit te voeren: Iemand kan de wens hebben en een plan hebben opgesteld om te sterven, maar als hij niet de mogelijkheid heeft – fysiek of mentaal – om dit plan uit te voeren, is het risico kleiner.
Ontwikkel samen een veiligheidsplan: Ook al heeft iemand met Alzheimer of een andere vorm van dementie een slecht kortetermijngeheugen, toch kan een veiligheidsplan nuttig zijn. Een veiligheidsplan is een plan waarin u schriftelijk vastlegt dat als de persoon het gevoel heeft dat hij zichzelf kan schaden, hij iemand zal informeren en specifieke stappen zal ondernemen om zelfbeschadiging te voorkomen.
Meld suïcidale gedachten aan de arts: Het is erg belangrijk dat de arts van het individu op de hoogte is van suïcidale gedachten die de persoon mogelijk ervaart. De arts kan dan beoordelen of medicatie zoals een antidepressivum gunstig kan zijn voor de persoon en of er andere behandelplannen moeten worden ontwikkeld.
Informeer de vertegenwoordiger van de bewoners: Als u geen mantelzorger bent, zorg er dan voor dat u uw bezorgdheid over depressie en zelfmoord meldt aan het familielid of een andere persoon die is aangewezen als voogd of medisch gevolmachtigde. Ga er niet vanuit dat zij op de hoogte zijn. Zij hebben mogelijk inzicht in de situatie en kunnen helpen bij het bepalen van de volgende stappen. Wettelijk gezien verhoogt u uw risico op boetes, bekeuringen of rechtszaken als u de vertegenwoordiger van de bewoners niet volledig informeert over een ernstige, geïdentificeerde bezorgdheid.
Verhoog toezicht en ondersteuning: Als deze persoon in een instelling woont zoals een verpleeghuis of verzorgingshuis, overweeg dan om een systeem op te zetten om 15 minuten controles uit te voeren op die persoon om zijn of haar veiligheid te verifiëren. Als de persoon thuis woont, regel dan vaker bezoeken van familieleden, thuiszorgmedewerkers, vrijwilligers en geestelijken. Als het zelfmoordrisico hoog is, moet u mogelijk contact opnemen met een psychiatrisch ziekenhuis voor een klinische opname of poliklinische programmering. Medicijnen en behandelplannen kunnen daar worden aangepast. Sommige ziekenhuizen hebben een poliklinisch gedeeltelijk ziekenhuisprogramma waarbij mensen een paar weken lang meerdere uren per dag komen voor ondersteuning en counseling.
Overweeg counseling: Er zijn vaak geestelijke gezondheidszorg- en facilitaire diensten beschikbaar die ondersteunende counseling kunnen bieden aan iemand die depressief is en/of gedachten over zelfmoord uit. Vooral in de vroege stadia van dementie kan een persoon baat hebben bij counselingdiensten.
Een woord van Health Life Guide
Soms voelt u zich misschien hulpeloos of onzeker over hoe u moet reageren op de gevoelens van uw geliefde, dus het kan helpen om te onthouden dat u het niet alleen hoeft te doen. Zorg ervoor dat u overlegt met andere familieleden, de gemeenschap en online bronnen, en andere zorgprofessionals (naast de arts) terwijl u samenwerkt om een plan te ontwikkelen om de veiligheid te waarborgen en de kwaliteit van leven van uw geliefde te verbeteren.