Donorweefsel wordt gebruikt voor veel verschillende orthopedische procedures. Vaak komt dit weefsel van het lijk van een overleden persoon die ermee had ingestemd om specifieke delen van zijn of haar lichaam te doneren voor medische doeleinden. Deze donorweefsels worden allotransplantatieweefsels genoemd.
Nadat de allotransplantatieweefsels zijn verkregen en gesteriliseerd, worden ze naar ziekenhuizen gestuurd voor implantatie. Iedereen, zowel zorgverleners als patiënten, maakt zich zorgen dat deze allotransplantatieweefsels veilig zijn.
Inhoudsopgave
Risico’s van lijkweefsel zijn buitengewoon laag
We weten dat de kans op het ontwikkelen van een infectie als gevolg van ziekteoverdracht via een geïmplanteerd allotransplantaat buitengewoon laag is. Volgens de Centers for Disease Control zijn er 63 geregistreerde gevallen van ziekteoverdracht als gevolg van allotransplantaattransplantatie geweest over een periode van 10 jaar, van midden jaren 90 tot midden jaren 2000. Omdat er elk jaar ongeveer 1,5 miljoen allotransplantaatimplantaten worden uitgevoerd, is er ongeveer een risico van op 120.000 kans op infectie als gevolg van ziekteoverdracht.
Het risico op een HIV-infectie als gevolg van een allotransplantatie van weefsel wordt geschat op één op 1,67 miljoen. Dat wil niet zeggen dat het niet kan gebeuren, maar het risico op andere ernstige complicaties door een operatie is veel groter dan het risico op overdracht van de ziekte.
Wie heeft donorweefsel nodig?
Veel orthopedische chirurgische ingrepen vereisen dat een beschadigd lichaamsdeel chirurgisch wordt gereconstrueerd met behulp van gezond weefsel. Als u geen weefsel beschikbaar hebt, of als u de operatie die nodig is om het benodigde weefsel te verkrijgen, niet wilt ondergaan, is een optie om gedoneerde lichaamsdelen van een lijkendonor te gebruiken. Gedoneerd weefsel omvat pezen, ligamenten, bot en kraakbeen.
Chirurgische ingrepen die met donorweefsel kunnen worden uitgevoerd, zijn onder meer:
- ACL-reconstructie
- Kraakbeentransplantaties
- Meniscus transplantatie
- Wervelkolomfusie
- Fractuurherstel
Allotransplantatie voor orthopedische chirurgie is heel gebruikelijk geworden. In de Verenigde Staten worden jaarlijks ongeveer 1,5 miljoen allotransplantaties uitgevoerd.
Hoe donorweefsel wordt verkregen en getest op veiligheid
Infectieoverdracht kan het gevolg zijn van een ziekte die de donor in zijn of haar lichaam had, of van besmetting van het weefsel tijdens de verwerking. Er wordt geprobeerd te garanderen dat de donor geen potentieel overdraagbare ziekte had en dat de gedoneerde weefsels op een manier worden behandeld die de kans op besmetting minimaliseert.
Wanneer donorweefsels worden verzameld voor een mogelijke transplantatie, vindt er een uitgebreide screening plaats om de veiligheid van deze weefsels te waarborgen. Wanneer een mogelijke donor is geïdentificeerd, wordt er een screening van de donor uitgevoerd om de doodsoorzaak, mogelijk risicovol gedrag dat het donorweefsel minder veilig kan maken (bijvoorbeeld drugsgebruik, enz.) en de medische geschiedenis van de donor te bepalen. Er worden bloedtesten uitgevoerd om infecties te evalueren. Donoren worden met name geëvalueerd op HIV , hepatitis B & C , overdraagbare spongiforme encefalopathieën (bijvoorbeeld “gekkekoeienziekte”) en syfilis , naast andere ziekten.
Allotransplantaatweefsels die geschikt worden bevonden voor transplantatie, worden verwerkt in cleanroomomgevingen. Ze ondergaan steriliteitstesten op het moment dat het weefsel wordt verkregen, tijdens de verwerking en vóór het wordt vrijgegeven uit de verwerkingsfaciliteit. De verwerkingsfase van de voorbereiding van allotransplantaatweefsel omvat sterilisatie van de weefsels.
Hoe allotransplantatieweefsel wordt verwerkt voor orthopedische procedures
Wanneer het weefsel wordt verwerkt voor orthopedische procedures, worden cellulaire componenten van het weefsel (waaronder bloedcellen) verwijderd om de kans op weefselafstoting te voorkomen. Tijdens deze verwerking vindt ook sterilisatie plaats. Sterilisatie mag niet zo ernstig zijn dat het weefsel verzwakt, maar voldoende om bacteriële of virale besmetting te voorkomen.
Weefsels die zijn voorbereid, worden vervolgens naar ziekenhuizen gestuurd voor implantatie. Er zijn verschillende manieren om weefsels te bewaren, maar de meeste worden ingevroren bij -80 graden Celsius. De weefsels hebben een houdbaarheidsdatum die afhankelijk is van het type weefsel en het type opslag.
Vragen die u uw zorgverlener kunt stellen over een allotransplantatie
Uw zorgverlener moet precies weten waar het weefsel vandaan komt . Deze aanbeveling is gedaan door de American Academy of Orthopaedic Surgeons.
Vraag uw zorgverlener welke weefselbank het transplantaat levert en waarom die weefselbank is geselecteerd. Niet alle weefselbanken zijn gelijk en sommige hanteren strengere screeningsregels bij het selecteren van donoren die geschikt zijn voor hun distributie. Als uw zorgverlener niet weet waar uw transplantaat vandaan komt, weet hij of zij ook niet hoe streng de criteria zijn die zijn gebruikt om het transplantaat te selecteren.
Er zijn berichten in het nieuws geweest over weefselbanken die weefsels verkeerd behandelen of op onjuiste wijze verkrijgen. Uw zorgverlener moet weefselbanken screenen om ervoor te zorgen dat de geleverde transplantaten van hoge kwaliteit en optimale veiligheid zijn. Sommige weefselbanken hebben websites waar patiënten meer kunnen leren over hun technieken voor het verkrijgen en verwerken van weefsels. Uw zorgverlener kan u informatie verstrekken over waar uw transplantaat vandaan komt.