Słowo „mielopatia” oznacza problem z rdzeniem kręgowym, który może prowadzić do drętwienia, osłabienia, dysautonomii (grupy schorzeń powodujących problemy z mimowolnymi ruchami) i innych.
Istnieje wiele różnych możliwych przyczyn mielopatii . Infekcja nie jest najczęstszą przyczyną, ale lekarze muszą ją rozpoznać, ponieważ infekcje wymagają różnych rodzajów leczenia. Wirusy, bakterie, grzyby lub pasożyty mogą prowadzić do uszkodzenia rdzenia kręgowego. W tym artykule przyjrzymy się bliżej 10 rodzajom infekcji rdzenia kręgowego.
Ilustracja Laury Porter dla Health Life Guide
Spis treści
Wirusy
Wirus niedoboru odporności ludzkiej (HIV)
Powikłania neurologiczne (mózg i rdzeń kręgowy) HIV są bardzo częste w trakcie trwania choroby. Niektóre z tych powikłań są spowodowane oportunistycznymi infekcjami, które wykorzystują osłabiony układ odpornościowy organizmu. Sam HIV może jednak atakować układ nerwowy, w tym rdzeń kręgowy.
Badania badające rdzenie kręgowe osób, które zmarły z powodu HIV, wykazały unikalną mielopatię u 11%–22% rdzeni kręgowych. Kiedy u tych pacjentów występowały objawy, skarżyli się na mrowienie i dyskomfort w nogach, a następnie osłabienie i utratę równowagi. Często może to prowadzić do utraty kontroli nad jelitami lub pęcherzem.
Zwykle czucie wibracji i czucie położenia (propriocepcja) są osłabione bardziej niż inne zmysły, takie jak temperatura czy ból. Oprócz leczenia HIV, konieczne jest dokładne badanie w celu wykluczenia innych infekcji lub chorób, takich jak chłoniak (nowotwór układu limfatycznego, który zazwyczaj zwalcza chorobę).
Wirus limfotropowy komórek T człowieka typu 1 (HTLV-1)
Ten wirus jest najbardziej powszechny w regionach tropikalnych, więc mielopatia wywołana przez ten wirus jest znana jako tropikalna spastyczna parapareza (TSP), lub mielopatia związana z HTLV-1 (HAM). Postępująca sztywność i osłabienie nóg rozwija się z biegiem lat, a także trudności z oddawaniem moczu. Mogą również wystąpić pewne zmiany w odczuwaniu w nogach.
Wirusy opryszczki
Rodzina wirusów opryszczki obejmuje wirus ospy wietrznej i półpaśca (VZV, wywołujący ospę wietrzną), wirus opryszczki pospolitej (HSV), wirus Epsteina-Barr (EBV, wywołujący mononukleozę ) i cytomegalowirus (CMV , bardzo powszechny wirus u osób w każdym wieku). Wszystkie mogą powodować choroby rdzenia kręgowego.
Wirus VZV wywołuje półpasiec po reaktywacji w zwoju korzenia tylnego w pobliżu rdzenia kręgowego, co objawia się bardzo bolesną wysypką. Zapalenie rdzenia kręgowego może wystąpić w tym samym czasie co wysypka, powodując osłabienie, ale może również rozwinąć się powoli i bez wysypki u osób z obniżoną odpornością.
Zapalenie rdzenia kręgowego wywołane przez inne wirusy opryszczki, takie jak HSV, jest rzadkie u osób z nienaruszonym układem odpornościowym. U osób, których układ odpornościowy jest uszkodzony, takich jak osoby z ciężką infekcją HIV, wirusy takie jak CMV mogą powodować zapalenie rdzenia kręgowego z drętwieniem, osłabieniem i zatrzymaniem moczu.
W takiej sytuacji najlepszym rozwiązaniem jest leczenie środkami przeciwwirusowymi oraz, jeśli to możliwe, korygowanie immunosupresji (zmniejszanie aktywacji układu odpornościowego).
Enterowirusy
Najbardziej znanym enterowirusem , który zakaża rdzeń kręgowy, jest polio, które na szczęście stało się bardzo rzadkie w krajach rozwiniętych. Podobnie jak stwardnienie zanikowe boczne (ALS), polio atakuje komórki rogów przednich rdzenia kręgowego, prowadząc do paraliżu bez zmian sensorycznych. Chociaż paraliż spowodowany polio jest w rzeczywistości rzadkim powikłaniem (1%–2%), jego skutki są poważne i były częstą przyczyną urazów i hospitalizacji, dopóki pojawienie się szczepień nie pomogło wyeliminować tej choroby.
Wirus Zachodniego Nilu
Wirus Zachodniego Nilu jest przenoszony przez komary. U około 5% zakażonych pacjentów występują powikłania neurologiczne, w tym zapalenie opon mózgowych lub paraliż. Podobnie jak w przypadku polio, uważa się, że ten paraliż jest spowodowany utratą komórek rogów przednich. Wentylacja mechaniczna może być konieczna, jeśli objawy staną się wystarczająco poważne.
Syfilis
Kiła została nazwana „wielkim naśladowcą” w neurologii, ponieważ choroba ta może zrobić praktycznie wszystko w obrębie układu nerwowego. Choroba zwykle atakuje układ nerwowy w ciągu roku od zakażenia, ale tylko około 5% osób z kiłą rozwija problemy kliniczne.
Ponieważ kiłę zazwyczaj wykrywa się zanim wystąpią problemy neurologiczne, powikłania te zdarzają się obecnie rzadko.
Wśród wielu potencjalnych infekcji wywołanych przez kiłę, choroba rdzenia kręgowego była 10 razy częstsza niż inne. Następnie było zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i choroba naczyń rdzeniowych. Podsumowując, infekcje kiły mogą wpływać na rdzeń kręgowy na wiele sposobów.
Termin „tabes dorsalis” odnosi się do najczęstszego schorzenia rdzenia kręgowego związanego z kiłą. Zazwyczaj rozwija się ono 10–15 lat po pierwotnym zakażeniu. U 70% tych pacjentów pierwszym objawem jest okres silnego bólu.
Następnie następuje impotencja i problemy z kontrolą pęcherza i jelit. Następuje drętwienie, mrowienie i inne problemy z czuciem. Następna faza obejmuje ciężką ataksję nóg, która stopniowo utrudnia chodzenie. Ostatecznie ostatnim etapem jest całkowity paraliż nóg.
Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych to zapalenie tkanki otaczającej rdzeń kręgowy, jak również samego rdzenia kręgowego. Pierwszym objawem jest uczucie ciężkości nóg, a z czasem nogi stają się stopniowo słabsze. Może również wystąpić utrata czucia.
Kiła może również powodować zapalenie naczyń, które powoduje niedokrwienne uszkodzenie rdzenia kręgowego poprzez odcięcie przepływu krwi lub może powodować nieprawidłowe narośla zwane gummami, które powoli uciskają rdzeń kręgowy. Na szczęście choroba zwykle dobrze reaguje na penicylinę (leki przeciwbakteryjne).
Gruźlica
Podobnie jak kiła, gruźlica może powodować wiele różnych rodzajów problemów neurologicznych, ale na szczęście jest rzadka w krajach rozwiniętych. Najczęstszy problem z rdzeniem kręgowym wynika z rozprzestrzeniania się zmian kostnych w kręgosłupie do rdzenia kręgowego. Ból pleców jest najczęstszym początkowym objawem, ponieważ rdzeń jest otoczony ropą z zakażonego kręgu.
Ropnie bakteryjne
Ropień to infekcja, która została odgrodzona od reszty ciała przez układ odpornościowy organizmu. Rezultatem jest zamknięte nagromadzenie ropy. Ten wzrost może czasami puchnąć, co prowadzi do ucisku normalnych struktur w ciele, w tym rdzenia kręgowego. Najczęstszą przyczyną ropni rdzenia kręgowego jest Staphylococcus aureus.
Ponieważ infekcja jest oddzielona od reszty ciała, podanie antybiotyków zazwyczaj nie jest najlepszym podejściem, ponieważ leki mają trudności z przekroczeniem bariery. Może być potrzebny neurochirurg, aby usunąć ropień bez jego pęknięcia i rozlania infekcji do organizmu.
Zakażenia grzybicze
Choroba grzybicza, która atakuje tylko rdzeń kręgowy, jest rzadka i zwykle występuje tylko u osób z osłabionym układem odpornościowym. Niektóre grzyby, takie jak Aspergillus, mogą wnikać do przestrzeni nadtwardówkowej rdzenia kręgowego, a inne mogą prowadzić do narośli zwanych ziarniniakami, które mogą uciskać rdzeń kręgowy.
Zakażenia pasożytnicze
Chociaż w krajach uprzemysłowionych zakażenia pasożytnicze rdzenia kręgowego zdarzają się rzadko, na całym świecie zakażenia przywrami Schistosoma stanowią jedną z najczęstszych przyczyn mielopatii zakaźnej. Występują one zazwyczaj w Ameryce Południowej, Afryce i wschodniej Azji.
Organizmy te normalnie żyją w słodkiej wodzie, a ludzie mogą zostać zarażeni podczas pływania w tej wodzie. Tasiemiec psi Echinococcus granulosus może powodować torbiele, które uciskają rdzeń kręgowy. Wągrzyca może również obejmować rdzeń kręgowy w około 5% przypadków. Paragonimoza to przywra płucna, która występuje głównie w Azji i można się nią zarazić, jedząc niedogotowane kraby słodkowodne. Wszystkie mogą ostatecznie skutkować drętwieniem, mrowieniem, osłabieniem i innymi problemami wywołanymi przez mielopatię.
Słowo od Health Life Guide
Chociaż te infekcje mogą być dramatyczne, przerażające i często poważne, prawda jest taka, że większość z nich można leczyć, jeśli zostaną odpowiednio zidentyfikowane. Skontaktuj się z lekarzem, gdy tylko zauważysz objawy. Twoje rokowanie będzie lepsze, im szybciej infekcja zostanie zidentyfikowana i leczona.