Zaburzenie schizoafektywne to choroba psychiczna charakteryzująca się połączeniem cech psychotycznych i objawów nastroju. Zaburzenie to może być trudne do zniesienia. Jest również mylące i przygnębiające dla przyjaciół i rodziny, którzy troszczą się o osobę żyjącą z tym schorzeniem.
Osoba cierpiąca na to zaburzenie może cieszyć się lepszą jakością życia i lepszą kontrolą objawów, gdy choroba zostanie zdiagnozowana i leczona lekami i terapią.
Spis treści
Charakterystyka
Zaburzenie schizoafektywne łączy w sobie cechy schizofrenii i zaburzeń nastroju . Oznacza to, że osoba cierpi na psychozę , halucynacje i urojenia , a także depresję kliniczną lub manię.
Zaburzenie schizoafektywne zostało formalnie zdefiniowane w piątej edycji Podręcznika diagnostyczno-statystycznego zaburzeń psychicznych (DSM-5), który jest systemem klasyfikacji chorób stosowanym przez psychiatrów i innych specjalistów zdrowia psychicznego.
Diagnozę zaburzenia schizoafektywnego stawia się, jeżeli u danej osoby spełnione są wszystkie cztery z poniższych kryteriów (A, B, C i D):
A : Epizod, w którym u osoby występuje poważny epizod zaburzeń nastroju, któremu towarzyszą dwa z poniższych objawów schizofrenii:
- Urojenia (fałszywe przekonania)
- Halucynacje (widzenie lub słyszenie rzeczy, których nie ma)
- Bardzo niezorganizowana mowa
- Zachowanie skrajnie zdezorganizowane lub katatoniczne
- Objawy negatywne, takie jak zmniejszona ekspresja emocjonalna
B : Halucynacje i urojenia trwające dwa lub więcej tygodni bez objawów nastroju
C. Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej lub objawy depresji występują przez większość czasu trwania choroby.
D. Problemy medyczne i zażywanie substancji psychoaktywnych nie są przyczyną objawów
Schorzenie to rozwija się zazwyczaj w późnej adolescencji lub na początku dorosłości i ma tendencję do wywoływania objawów przez całe życie człowieka.
Jeśli Ty lub ktoś Ci bliski zmaga się z [nazwa schorzenia], skontaktuj się z Krajową Infolinią ds. Nadużywania Substancji i Usług Zdrowia Psychicznego (SAMHSA) pod numerem 1-800-662-4357 , aby uzyskać informacje o placówkach wsparcia i leczenia w Twojej okolicy.
Typy
Istnieją dwa rodzaje zaburzeń schizoafektywnych. Różnią się one w zależności od zaburzenia nastroju, które jest związane z psychozą.
Istnieją dwa typy:
- Typ depresyjny : Dotyczy to wyłącznie przypadków, gdy występują okresy ciężkiej depresji.
- Typ dwubiegunowy : Dotyczy to sytuacji, gdy w pewnym momencie choroby występowały epizody maniakalne. Mogą również wystąpić objawy depresyjne.
Podobne warunki
Niektóre choroby psychiczne mogą powodować zaburzenia nastroju i objawy psychotyczne i mogą być mylone z zaburzeniami schizoafektywnymi. Należą do nich:
- Depresja psychotyczna
- Zaburzenie afektywne dwubiegunowe z objawami psychotycznymi
- Zaburzenie schizofreniczne
- Schizofrenia
Główną różnicą pomiędzy chorobą schizoafektywną a chorobą afektywną dwubiegunową jest to, że w przypadku choroby afektywnej dwubiegunowej objawy psychotyczne występują jedynie w trakcie aktywnego epizodu zaburzeń nastroju.
Uderzenie
Na tę chorobę cierpi około 3 na 1000 osób i jest ona rzadsza niż schizofrenia, depresja czy choroba afektywna dwubiegunowa.
Zaburzenie schizoafektywne może powodować epizody psychozy i wahania nastroju, które utrudniają samoopiekę i interakcje z innymi.
Efekty codzienne
Osoba żyjąca z zaburzeniem schizoafektywnym może doświadczać epizodów psychozy, depresji i manii. Zaburzenie to może utrudniać dogadywanie się z innymi i często utrudnia utrzymanie pracy i wypełnianie codziennych obowiązków.
Do skutków tej choroby zalicza się:
- Oderwanie od rzeczywistości : Osoba z tą chorobą wierzy w rzeczy, które różnią się od tego, w co wierzą wszyscy wokół niej. Choć nie zawsze tak jest, halucynacje i urojenia mogą mieć motyw prześladowań lub paranoi.
- Izolacja : Schizoafektywne zaburzenie może sprawić, że osoba wycofa się z innych, z powodu paranoi lub apatii. Może to prowadzić do długich okresów izolacji.
- Odrzucenie: Osoba żyjąca z zaburzeniem schizoafektywnym może mieć epizody zmniejszonej samoopieki i może mieć wygląd, który inni uważają za przerażający lub nie do zaakceptowania w tym czasie. Ponadto osoby z tym zaburzeniem mogą mówić w sposób irracjonalny, albo z powodu psychozy, albo manii. Może to prowadzić do odrzucenia przez innych, a także może narazić osobę z tą chorobą na niebezpieczeństwo.
Stan ten zwiększa ryzyko samookaleczenia, bezdomności i nieleczonych problemów zdrowotnych.
Korona
Jeśli podejrzewasz, że Ty lub ktoś Ci bliski może cierpieć na zaburzenia schizoafektywne, ważne jest, abyś okazał życzliwość, współczucie i zwrócił się o pomoc do specjalisty.
Wiele osób słyszało o schizofrenii, depresji i chorobie afektywnej dwubiegunowej, ale termin „zaburzenie schizoafektywne” nie jest tak powszechnie znany i czasami może powodować dezorientację pacjentów i ich rodzin, co może opóźnić diagnozę i leczenie.
Uzyskanie odpowiedniej pomocy psychiatrycznej jest najlepszym sposobem na złagodzenie skutków zaburzenia i poprawę jakości życia wszystkich osób nim dotkniętych.
Możesz zacząć od skontaktowania się z lekarzem pierwszego kontaktu, który może poprosić Cię o szczegóły dotyczące Twoich objawów, możliwych problemów medycznych i może skierować Cię do psychiatry. Kiedy porozmawiasz z psychiatrą, będziesz w stanie opisać uczucia i myśli, które miałeś bardziej szczegółowo.
Jeśli Ty lub ktoś Ci bliski zmaga się z zaburzeniami schizoafektywnymi, skontaktuj się z Krajową Infolinią ds. Nadużywania Substancji i Usług Zdrowia Psychicznego (SAMHSA) pod numerem 1-800-662-4357 , aby uzyskać informacje o placówkach wsparcia i leczenia w Twojej okolicy.
Leczenie
Zaburzenia schizoafektywne nie są uleczalne, ale można sobie z nimi radzić. Leczenie obejmuje psychoterapię i leki na receptę. Leki mogą obejmować leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne i stabilizatory nastroju.
Czasami hospitalizacja jest konieczna w przypadku ciężkich epizodów. Chociaż możesz mieć pewne zaostrzenia na przestrzeni lat, możesz mieć szczęśliwe życie w zdrowych związkach.
Mity
Zaburzenie schizoafektywne, podobnie jak wiele chorób psychicznych, jest często źle rozumiane. Może to być mylące dla osób, które je mają, i może utrudniać wyjaśnienie tego stanu innym.
Do najczęstszych mitów na temat tej choroby zalicza się:
Zaburzenie schizoafektywne to rozdwojenie osobowości : Termin „schizo” oznacza rozdwojenie i jest często błędnie rozumiany jako rozdwojenie osobowości. Podczas gdy zaburzenie schizoafektywne może powodować zmiany osobowości, różni się od zaburzenia dysocjacyjnego tożsamości (które jest czasami znane jako osobowość „wielokrotna” lub „rozdwojenie”).
Zaburzenie schizoafektywne jest tym samym, co osobowość histrioniczna : Zaburzenie osobowości histrionicznej charakteryzuje się wysoce dramatycznym zachowaniem emocjonalnym i szukaniem uwagi. Podczas gdy osoby z zaburzeniem osobowości histrionicznej mogą mówić rzeczy, które brzmią paranoicznie lub wysoce emocjonalnie, osoby z tym zaburzeniem osobowości nie doświadczają halucynacji ani urojeń.
Zaburzenie schizoafektywne sprawia, że ludzie wierzą w teorie spiskowe :
Chociaż osoby cierpiące na zaburzenia schizoafektywne mogą mieć różne paranoiczne i urojeniowe przekonania, wiele osób bez zaburzeń psychicznych wierzy w teorie spiskowe, a wiele osób z zaburzeniami schizoafektywnymi nie podziela tych teorii.
Słowo od Health Life Guide
Życie z zaburzeniem schizoafektywnym oznacza radzenie sobie z wieloma wyzwaniami. Ten stan może być skomplikowany do zrozumienia dla osoby, która ma zaburzenie, i dla innych wokół niej. Ważne jest, aby osoba, która ma zaburzenie schizoafektywne, otrzymała wsparcie od wielodyscyplinarnego zespołu pracowników służby zdrowia i miała jak najwięcej wsparcia społecznego.