Badanie kohortowe często obejmuje 2 (lub więcej) grup osób, które mają różne atrybuty (na przykład niektórzy palą, a niektórzy nie), aby spróbować zrozumieć, jak konkretny atrybut wpływa na wynik. Celem jest zrozumienie związku między wspólnym atrybutem jednej grupy (w tym przypadku paleniem) a jej ostatecznym wynikiem.
pixelfit/Getty Images
Spis treści
Projekt badania kohortowego
Istnieją dwie kategorie badań medycznych na ludziach opartych na dowodach:
Badania eksperymentalne: obejmują kontrolowany proces, w którym każdy uczestnik badania klinicznego jest narażony na pewien rodzaj interwencji lub sytuacji — na przykład lek, szczepionkę lub ekspozycję środowiskową. Czasami istnieje również grupa kontrolna, która nie jest narażona w celach porównawczych. Wyniki pochodzą ze śledzenia efektów ekspozycji lub interwencji w określonym okresie czasu.
Badania obserwacyjne: To wtedy, gdy nie ma interwencji. Naukowcy po prostu obserwują ekspozycję uczestników i ich wyniki w określonym czasie, próbując zidentyfikować potencjalne czynniki, które mogą mieć wpływ na różne stany zdrowia.
Badania kohortowe mają charakter podłużny, co oznacza, że odbywają się przez określony czas — często kilka lat — i obejmują okresowe spotkania z uczestnikami w celu zapisywania informacji, takich jak stan ich zdrowia i zachowania związane ze zdrowiem.
Mogą być:
- Prospektywny: Zacznij w teraźniejszości i kontynuuj w przyszłości
- Retrospekcja: zacznij od teraźniejszości, ale spójrz w przeszłość, aby uzyskać informacje o wynikach i zdarzeniach medycznych
Cel badań kohortowych
Celem badań kohortowych jest wspieranie rozwoju wiedzy i praktyki medycznej, np. poprzez lepsze zrozumienie czynników ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo zachorowania danej osoby na daną chorobę.
Uczestnicy badań kohortowych są grupowani na podstawie posiadania wspólnej cechy — np. pochodzenia z tej samej lokalizacji geograficznej, wykonywania tego samego zawodu lub zdiagnozowania tej samej choroby.
Za każdym razem, gdy badacze kontaktują się z uczestnikami badań kohortowych, są w stanie zmierzyć ich zachowania zdrowotne i wyniki w określonym przedziale czasowym. Na przykład badanie mogłoby obejmować dwie kohorty: jedną palącą i drugą niepalącą. W miarę gromadzenia danych w czasie badacze mieliby lepsze pojęcie o tym, czy istnieje związek między zachowaniem — w tym przypadku paleniem — a konkretnym wynikiem (np. rakiem płuc).
Mocne strony badań kohortowych
Duża część obecnej wiedzy lekarzy na temat czynników ryzyka chorób pochodzi z badań kohortowych. Oprócz pokazywania postępu choroby, badania kohortowe pomagają również badaczom obliczyć wskaźnik zapadalności, skumulowaną zapadalność, względne ryzyko i współczynnik ryzyka schorzeń.
- Wielkość : Duże badania kohortowe z udziałem wielu uczestników zazwyczaj pozwalają badaczom wyciągać pewniejsze wnioski niż badania na małych grupach.
- Oś czasu : Ponieważ badania kohortowe śledzą postęp chorób w czasie, mogą być również pomocne w ustaleniu osi czasu stanu zdrowia i ustaleniu, czy określone zachowania mogą być potencjalnymi czynnikami przyczyniającymi się do choroby.
- Wiele środków : Często badania kohortowe pozwalają badaczom obserwować i śledzić wiele wyników z tej samej ekspozycji. Na przykład, jeśli badanie kohortowe dotyczy grupy osób poddawanych chemioterapii, badacze mogą badać częstość występowania nudności i wysypek skórnych u pacjentów. W takim przypadku występuje jedno narażenie (chemioterapia) i wiele wyników (nudności i wysypki skórne).
- Dokładność : Inną zaletą badań kohortowych — a w szczególności prospektywnych badań kohortowych — jest to, że badacze mogą być w stanie zmierzyć zmienną narażenia, inne zmienne i wyniki zdrowotne uczestników z względną dokładnością.
- Spójność : Wyniki mierzone w badaniu można mierzyć w sposób jednolity.
Retrospektywne badania kohortowe mają swoją zaletę, mianowicie można je przeprowadzić stosunkowo szybko, łatwo i tanio w porównaniu z innymi rodzajami badań.
Słabości badań kohortowych
Badania kohortowe stanowią istotną część badań medycznych, nie są jednak pozbawione ograniczeń.
Mogą one obejmować:
- Czas: Naukowcy nie sprowadzają uczestników do laboratorium na jeden dzień, aby po prostu odpowiedzieli na kilka pytań. Badania kohortowe mogą trwać latami — nawet dekadami — co oznacza, że koszty prowadzenia badania mogą się naprawdę kumulować.
- Samodzielne raportowanie: Mimo że retrospektywne badania kohortowe są mniej kosztowne, mają one swoją własną istotną słabość, ponieważ mogą polegać na samodzielności uczestników w zakresie przeszłych schorzeń, wyników i zachowań. Z tego powodu uzyskanie dokładnych wyników może być trudniejsze.
- Wycofanie się: Biorąc pod uwagę długi czas zaangażowania wymagany do udziału w badaniu kohortowym, nie jest niczym niezwykłym, że uczestnicy wycofują się z tego typu badań. Choć mają do tego pełne prawo, zbyt wiele osób opuszczających badanie może potencjalnie zwiększyć ryzyko stronniczości.
- Zmiana zachowania: Kolejną słabością badań kohortowych jest to, że uczestnicy mogą zmieniać swoje zachowanie w sposób, w jaki nie zmieniliby go, gdyby nie brali udziału w badaniu, co może wpłynąć na wyniki badania.
- Potencjał błędów: Nawet najlepiej zaprojektowane badania kohortowe nie przyniosą tak solidnych rezultatów, jak te uzyskane w randomizowanych badaniach kontrolowanych. Wynika to z faktu, że z założenia — tj. ludzie są podzieleni na grupy na podstawie pewnych wspólnych cech — istnieje wrodzony brak randomizacji.
Słowo od Health Life Guide
Leki, urządzenia i inne metody leczenia trafiają na rynek po wielu latach badań. Między pierwszymi testami wczesnych formulacji leku w laboratorium a zobaczeniem reklam w telewizji z listą skutków ubocznych, czytaną niemożliwie szybko, jest długa droga.
Pomyśl o ostatnim badaniu fizykalnym. Twój lekarz prawdopodobnie zmierzył kilka Twoich parametrów życiowych i wykonał badanie krwi, a następnie poinformował Cię o różnych zachowaniach, które możesz musieć zmienić, aby zmniejszyć ryzyko zachorowania na pewne choroby. Te czynniki ryzyka nie są tylko domysłami; wiele z nich jest wynikiem badań kohortowych.