Depresję okołoporodową często opisuje się jako depresję występującą w czasie ciąży lub w pierwszym roku po porodzie. Czynniki przyczyniające się do niej to zmiany hormonalne, zwiększony stres, zmiany fizyczne i środowiskowe, a także inne czynniki.
Ciąża jest często opisywana jako piękny okres życia. Jednak nie dotyczy to wszystkich. Czasami niemożność spełnienia nierealistycznych oczekiwań całkowicie radosnej ciąży może nawet przyczyniać się do objawów depresji.
Bardzo dobrze / Brianna Gilmartin
Spis treści
Definicja depresji okołoporodowej
Obowiązujący obecnie Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM-5) definiuje depresję okołoporodową jako poważny epizod depresyjny występujący w czasie ciąży lub w ciągu czterech tygodni po porodzie.
Depresja w czasie ciąży jest opisywana jako depresja prenatalna, a depresja w roku po porodzie jest opisywana jako depresja postnatalna lub depresja poporodowa . Depresja okołoporodowa obejmuje zarówno depresję przedporodową, jak i poporodową.
Depresja okołoporodowa nie jest rzadkością. Historycznie ciąża była uważana za ochronę przed zaburzeniami nastroju. Jednak ostatnie badania pokazują, że to nieprawda.
Statystyka
U 9,7–23,5% kobiet w ciąży występują objawy depresji okołoporodowej. Grupy demograficzne o najwyższym ryzyku wystąpienia depresji okołoporodowej obejmują kobiety w wieku 19 lat i młodsze, Indianki amerykańskie/rdzenne mieszkanki Alaski, kobiety palące w trakcie lub po ciąży oraz te, których dzieci zmarły po porodzie.
Badania pokazują również, że ryzyko wystąpienia depresji okołoporodowej jest jeszcze wyższe (30–40%) wśród kobiet o niskich dochodach.
Objawy
Istnieje wiele objawów depresji okołoporodowej, ale nie u każdej kobiety występują dokładnie takie same skutki.
Objawy depresji okołoporodowej mogą obejmować:
- Drażliwość
- Czuć się smutnym, pustym, beznadziejnym, winnym lub bezwartościowym
- Znaczne zmęczenie lub wzrost zmęczenia
- Trudności z koncentracją, pamięcią lub podejmowaniem decyzji
- Zmiany w schemacie snu
- Utrata zainteresowania czynnościami, które wcześniej sprawiały przyjemność
- Problemy z nawiązaniem więzi z dzieckiem lub brak zainteresowania nim
- Uporczywe wątpliwości co do zdolności opiekuńczych
Zupełnie normalne jest odczuwanie niepokoju, wątpliwości i zmęczenia, gdy pojawiają się duże zmiany związane z ciążą lub opieką nad noworodkiem.
„Baby blues”, łagodniejsza forma depresji, dotyka 50–80% kobiet w pierwszych kilku dniach po porodzie. Jeśli objawy utrzymują się przez kilka tygodni lub utrudniają codzienne funkcjonowanie, problem może być poważniejszy — i powinnaś porozmawiać o tym ze swoim lekarzem.
Jeśli masz myśli samobójcze, halucynacje lub stanowisz zagrożenie dla siebie, swojego dziecka lub innych, istnieje pomoc. Zadzwoń pod numer 988 , aby skontaktować się z infolinią 988 Suicide & Crisis Lifeline i skontaktować się z przeszkolonym doradcą. Jeśli Ty lub ktoś bliski jest w bezpośrednim niebezpieczeństwie, zadzwoń pod numer 911 .
Identyfikowanie
Rozpoznanie depresji okołoporodowej może być trudne, ponieważ niektóre objawy depresji mogą nakładać się na skutki normalnej ciąży. Nakładające się objawy obejmują zmęczenie, przyrost masy ciała lub zmieniony wzorzec snu.
Badania przesiewowe i szczegółowa ocena objawów depresji okołoporodowej mogą pomóc w rozpoznaniu schorzenia.
Amerykańskie Kolegium Położników i Ginekologów (ACOG) zaleca, aby lekarze położnicy przynajmniej raz w trakcie ciąży przebadali kobiety w ciąży pod kątem depresji okołoporodowej, stosując standardowe i sprawdzone narzędzie.
- Edinburgh Postnatal Depression Scale (EPDS) jest najczęściej stosowanym narzędziem przesiewowym w okresie okołoporodowym. Obejmuje pytania o to, jak dana osoba czuła się w ciągu poprzednich siedmiu dni.
- ACOG zaleca również lekarzom przeprowadzenie pełnej oceny nastroju i samopoczucia emocjonalnego podczas kompleksowej wizyty poporodowej. Badanie to może pomóc w zidentyfikowaniu depresji okołoporodowej, łagodniejszych form depresji („baby blues”), a także poważniejszych problemów, w tym psychozy poporodowej.
Powoduje
U około 20% kobiet występują objawy depresji okołoporodowej. Ciąża wiąże się ze zmianami fizycznymi, które mogą być nieprzyjemne, np. zmęczenie i nudności.
Perspektywa opieki nad noworodkiem, a także stresory finansowe lub środowiskowe, które towarzyszą tej odpowiedzialności, mogą być przytłaczające. Wszystkie te czynniki mogą przyczyniać się do depresji okołoporodowej.
Depresja okołoporodowa nie jest spowodowana żadnymi działaniami lub zaniechaniami matki. Nie powinnaś obwiniać się, jeśli doświadczysz tego zaburzenia zdrowia psychicznego.
Oprócz zmian fizycznych i stresorów życiowych, niektóre badania wskazują, że depresja okołoporodowa jest spowodowana zmianami hormonalnymi, w szczególności wzajemnym oddziaływaniem estrogenu , progesteronu i osi podwzgórze – przysadka – nadnercza .
Uważa się, że na depresję okołoporodową wpływają również czynniki genetyczne i epigenetyczne. Istnieje również teoria, że zwiększony stan zapalny w trakcie ciąży i po niej może powodować depresję okołoporodową, jednak potrzeba więcej badań, aby określić wpływ stanu zapalnego na ten stan.
Leczenie
Istnieje wiele opcji leczenia depresji okołoporodowej. Większość osób czuje się lepiej po podjęciu leczenia, a ważne jest, aby szukać terapii dla zdrowia zarówno rodzica, jak i dziecka.
Psychoterapia
Psychoterapia może być bardzo skuteczna w leczeniu różnych typów łagodnej do umiarkowanej depresji, w tym depresji okołoporodowej. W szczególności badano terapię poznawczo-behawioralną (CBT) i psychoterapię interpersonalną (IPT) jako metody leczenia depresji okołoporodowej.
- CBT polega na uświadomieniu sobie swoich wzorców myślowych i pozytywnej zmianie zachowania. Jest stosowana w leczeniu depresji i lęku i może być stosowana indywidualnie lub grupowo.
- IPT podchodzi do leczenia depresji, biorąc pod uwagę wpływ zmian w rolach społecznych, wydarzeń życiowych i relacji na nastrój danej osoby.
Lek
Leki przeciwdepresyjne, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), mogą być przepisywane w czasie ciąży. W rzeczywistości około 13% kobiet przyjmuje leki przeciwdepresyjne w czasie ciąży.
Te leki działają w pełni po około sześciu do ośmiu tygodniach i mogą pomóc zrównoważyć substancje chemiczne w mózgu i złagodzić objawy depresyjne. Są często stosowane w połączeniu z psychoterapią i zmianami stylu życia.
Bardzo ważne jest, aby porozmawiać z lekarzem przed rozpoczęciem przyjmowania leków przeciwdepresyjnych w czasie ciąży lub karmienia piersią. Chociaż ryzyko wystąpienia wad wrodzonych u dzieci w wyniku przyjmowania leków przeciwdepresyjnych jest bardzo niskie, istnieje ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Twój lekarz może pomóc Ci podjąć decyzję dotyczącą SSRI lub SNRI, minimalizując jednocześnie potencjalne skutki uboczne lub wpływ na Twoje dziecko.
Korona
Ważne jest, abyś wiedziała, że nie jesteś sama, jeśli ciąża nie jest najszczęśliwszym okresem w Twoim życiu. Twoje ciało, hormony, role społeczne i wiele innych rzeczy są w stanie nieustannego ruchu — więc naturalne jest, że Twoje zdrowie psychiczne jest dotknięte.
Jeśli cierpisz na depresję okołoporodową, możesz zrobić kilka rzeczy, aby sobie z nią poradzić.
Należą do nich:
- Skontaktuj się z osobami ze swojej sieci wsparcia, aby uzyskać pomoc.
- Dołącz do grupy wsparcia dla przyszłych i młodych rodziców.
- Zaplanuj czas na odpoczynek.
- Jedz regularne, częste i zdrowe posiłki.
- Regularnie ćwicz, w tym jogę przed- i poporodową albo ćwiczenia w wodzie.
- Rozważ terapie uzupełniające, w tym suplementy S-adenozylo-metioniny (SAMe) , terapię światłem, masaż i akupunkturę, ale zawsze konsultuj się z lekarzem.
Słowo od Health Life Guide
Depresja przed lub po porodzie to trudna rzecz, przez którą trzeba przejść, ale nie jesteś sama w tym doświadczeniu. Może to być stresujący czas, ale pamiętaj, że ważne jest, aby dbać o siebie, a także o swoje dziecko.
Depresję okołoporodową można leczyć za pomocą leków, psychoterapii, terapii uzupełniających i zmian w stylu życia. Jeśli objawy depresji utrudniają codzienne życie lub straciłeś zainteresowanie czynnościami, które kiedyś uwielbiałeś, porozmawiaj ze swoim lekarzem o diagnozie i leczeniu.