Dowiedzenie się, że masz chorobę autoimmunologiczną, taką jak choroba oczu tarczycy (TED), może być niepokojące. Ta choroba występuje powszechnie u osób z nadczynnością tarczycy, ale może również dotknąć osoby z niedoczynnością tarczycy i niektóre osoby bez wcześniejszych problemów z tarczycą. Cechą charakterystyczną tej choroby oczu jest charakterystyczny sposób, w jaki oczy mogą się wytrzeszczyć.
Choroba oczu tarczycy może być spowodowana chorobą Gravesa-Basedowa , chorobą autoimmunologiczną, w której organizm postrzega własną tarczycę jako obcą i atakuje ją przeciwciałami. Rezultatem może być nadczynność tarczycy.
Gdy przeciwciała atakują mięśnie oka, może rozwinąć się choroba oczu tarczycy. Objawy mogą obejmować obrzęk otaczającego tłuszczu i mięśni, powodujący wysunięcie oczu.
Jessica Olah / Bardzo dobrze
Spis treści
Czynniki ryzyka
Choroba oczu tarczycy dotyka około 1 miliona Amerykanów. Kobiety są szczególnie narażone, rozwijając tę chorobę pięć do sześciu razy częściej niż mężczyźni. Każdy, kto pali papierosy, jest znacznie bardziej narażony nie tylko na chorobę oczu tarczycy, ale także na cięższą formę zagrażającą wzrokowi.
Postęp choroby
Osoby z chorobą oczu tarczycy mogą znajdować się w jednej z dwóch faz. Podczas początkowej aktywnej fazy tego schorzenia występuje stan zapalny, a wysiłki są skoncentrowane na łagodzeniu objawów ocznych.
Do takich objawów mogą należeć:
- Suche oczy
- Podwójne widzenie
- Wysunięcie oczu
- Cofnięcie powieki
- Utrata wzroku
Ta aktywna faza choroby oczu tarczycy może zazwyczaj trwać od sześciu miesięcy do dwóch lat. W tym czasie objawy mogą się zmieniać. Leczenie, takie jak opcje chirurgiczne, jest wstrzymywane do czasu, aż lekarze będą pewni, że mogą uzyskać solidne rezultaty.
Jednak na tym wczesnym etapie najlepsze rezultaty może przynieść leczenie łagodzące obrzęk i stan zapalny związany z tą chorobą. Obecnie istnieje jeden zatwierdzony przez FDA lek na chorobę oczu tarczycy, lek Tepezza (teprotumumab), produkowany przez Horizon Therapeutics.
Tymczasem drugi okres został nazwany fazą stabilną. Podczas tego stabilnego okresu następuje ulga w objawach. Drugi etap to zazwyczaj czas, gdy pacjenci przechodzą chirurgiczne korekty kosmetyczne wszelkich wystających oczu lub problemów ze wzrokiem.
Opcje leczenia
Obecnie istnieje kilka opcji leczenia objawów towarzyszących chorobom oczu związanym z tarczycą.
Suche oczy
W fazie aktywnej choroby powieki mogą się zaciskać i cofać, co utrudnia prawidłowe mruganie. Jeśli powieka nie jest prawidłowo zamknięta, a powierzchnia oka pozostaje odsłonięta, może wyschnąć i stać się podrażniona.
Możesz pomóc złagodzić to poprzez częste stosowanie kropli nawilżających, żeli lub maści, które pomogą złagodzić uczucie pieczenia. Wkraplaj krople często w ciągu dnia. Gęstsze żele i maści zostaw na noc. Te gęstsze produkty mają tendencję do nieodparowywania tak szybko, ale mogą powodować pewne rozmycie.
Podwójne widzenie
W przypadku choroby oczu tarczycy mięśnie odpowiedzialne za poruszanie oczami mogą stać się opuchnięte i bliznowate, powodując podwójne widzenie. Może to w rzeczywistości ustąpić samoistnie. Jeśli nie, istnieje kilka różnych opcji do wypróbowania, w tym:
- Zastosowanie pryzmatów w soczewkach okularowych
- Zakładanie opatrunku na oko
- Stosowanie sterydów w celu poprawy ruchów gałek ocznych
- Przyjmowanie leku Tepezza, będącego inhibitorem insulinopodobnego czynnika wzrostu, w celu złagodzenia stanu zapalnego
- Poddanie się operacji w celu ustawienia oczu, po ustabilizowaniu się objawów przez około sześć miesięcy
Wysunięcie oczu
Oczy mogą zostać przesunięte do przodu w chorobie oczu tarczycy przez gromadzenie się płynu wokół tłuszczu i mięśni. Czasami może to zniknąć samoistnie.
Jeśli tak się nie stanie, jedną z opcji jest użycie leku Tepezza , który w wielu przypadkach pomaga w leczeniu wyłupiastych oczu. Lek ten pomaga zmniejszyć obrzęk i stan zapalny.
Istnieje również możliwość poddania się operacji dekompresji oka, w której część kości oczodołu jest usuwana, aby stworzyć więcej miejsca dla opuchniętych tkanek oka. Może to nie tylko pomóc Ci poczuć się lepiej, ale także pomóc w przywróceniu wyglądu do tego, jaki był wcześniej.
Cofnięcie powieki
W przypadku choroby oczu tarczycy powieki mogą zostać cofnięte przez blizny i późniejsze skrócenie mięśni. Osoby zmagające się z cofaniem powiek mogą mieć do czynienia z suchością, wrażliwością na światło, a czasami nawet utratą wzroku.
Cofnięte powieki mogą również pokazywać więcej białka oka i sprawiać wrażenie, że ktoś się gapi. Jednak gdy pozycja powieki się ustabilizuje, można wykonać operację , aby przywrócić powiekom ich normalne położenie.
Utrata wzroku
W niewielkiej liczbie przypadków choroba oczu tarczycy może prowadzić do utraty wzroku. Oto niektóre oznaki, że tak się dzieje:
- Nieprawidłowe widzenie kolorów
- Światła wyglądające na przyciemniane
- Mniej ostry wzrok
Jeśli zauważysz jakiekolwiek objawy utraty wzroku, ważne jest, aby natychmiast powiadomić lekarza.Czasami może to być spowodowane suchością powierzchni oka, która może wystąpić, jeśli powieki nie zamykają się prawidłowo. Suchość można leczyć kroplami, żelami lub maściami.
Możliwe jest również, że nerw oczny zostanie ściśnięty, jeśli opuchnięte oko zacznie naciskać na niego. Można zastosować leki, takie jak krople przeciwzapalne, sterydy, a nawet radioterapię. Czasami lekarz może zalecić operację, aby pomóc zmniejszyć nacisk na nerw.
Rokowanie
Określenie, jak ostatecznie poradzisz sobie z chorobą oczu tarczycy, zależy od Twojego indywidualnego przypadku. Niektórzy ludzie mają szczęście, że mają łagodne objawy, które ustępują samoistnie przy minimalnym leczeniu. W innych przypadkach pacjenci muszą zmagać się z objawami, takimi jak podwójne widzenie lub cofnięte powieki, które wymagają operacji.
Kosmetycznie, jest bardziej możliwe niż kiedykolwiek zmniejszenie wyłupiastych oczu za pomocą leków lub operacji. Rezultatem może być wygląd, z którym czujesz się bardziej komfortowo i który bardzo przypomina wygląd, jaki miałeś wcześniej.
Na szczęście tylko niewielka liczba osób, około 10% do 20%, zmaga się z chorobą oczu tarczycy w jej najcięższej postaci. Większość nigdy nie zmaga się z utratą wzroku. Tylko sporadycznie pacjenci muszą poddać się operacji i innym środkom w celu zachowania wzroku.