CDC: HIV to „nieakceptowalny ciężar” dla 4 na 10 kobiet transseksualnych

W grupie ponad 1600 transseksualnych kobiet mieszkających w dużych miastach USA 42% ma HIV. Dane, które Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) opublikowały w zeszłym tygodniu, zostały zebrane w wywiadach przeprowadzonych przez agencję w latach 2019–2020.

Prawie dwie trzecie uczestników badania będących Indianami amerykańskimi/rdzennymi mieszkańcami Alaski oraz czarnoskórymi/Afroamerykanami uzyskało pozytywny wynik testu na obecność wirusa HIV, podobnie jak jedna trzecia przebadanych kobiet transseksualnych pochodzenia latynoskiego, w porównaniu do 17% białych kobiet transseksualnych.

CDC określa to jako jedno z najbardziej kompleksowych badań kobiet transseksualnych w USA

„Dane te dają jasny i przekonujący obraz poważnego ciężaru HIV wśród kobiet transseksualnych oraz czynników społecznych i ekonomicznych — w tym systemowego rasizmu i transfobii — które przyczyniają się do tego nieakceptowalnego ciężaru” — powiedziała w oświadczeniu Demetre Daskalakis, MD, MPH , dyrektor Wydziału Zapobiegania HIV/AIDS w CDC. „Zmniejszenie HIV w tych społecznościach będzie wymagało, aby służba zdrowia publicznego i inni dostawcy usług socjalnych i zapobiegawczych opracowali innowacyjne i kompleksowe rozwiązania neutralne pod względem statusu, aby pokonać bariery w zapobieganiu i opiece nad całą osobą”.

Wysokie ryzyko narażenia na HIV

Badacze z CDC przeprowadzili wywiady z 1608 kobietami transpłciowymi mieszkającymi w Atlancie, Los Angeles, Nowym Orleanie, Nowym Jorku, Filadelfii, San Francisco i Seattle. Wskaźniki kobiet transpłciowych zakażonych wirusem HIV były najwyższe w Atlancie, Nowym Jorku i Filadelfii, gdzie ponad połowa uczestników w każdym miejscu miała tę chorobę.

„Biorąc pod uwagę, że mieszkałam w obu obszarach w ciągu ostatnich 10 lat, nie dziwi mnie, że mają największą liczbę”, mówi Health Life Guide Jennifer Barnes-Balenciaga , łącznik LGBTQ w State Representative Park Cannon, District 58 w Atlancie i współdyrektor Crystal LaBeija Organizing Fellowship. W tych miastach mieszka duża populacja czarnoskórych i latynoskich/latynoskich kobiet transseksualnych — grup nieproporcjonalnie dotkniętych wirusem HIV.

Wiele kobiet doświadczyło znanych czynników ryzyka HIV. Dochód gospodarstwa domowego dwóch trzecich uczestniczek był na poziomie lub poniżej federalnego poziomu ubóstwa, a 17% nie miało ubezpieczenia zdrowotnego. W roku poprzedzającym wywiad 42% doświadczyło bezdomności, a 17% było uwięzionych. Jedna trzecia uczestniczek badania była zaangażowana w pracę seksualną — wskaźnik związany z wyższym ryzykiem narażenia na HIV.

Osoby zainteresowane udziałem zostały przebadane pod kątem wymogów kwalifikacyjnych i przesłuchane przez około 40 minut. Uczestnicy otrzymali wynagrodzenie za rekrutację innych osób do badania, którego celem było włączenie 200 kobiet transseksualnych z każdego miasta. Jednak podstawowe wynagrodzenie za udział w badaniu, jak mówi Barnes-Balenciaga, jest „w pewnym sensie obraźliwe — otrzymywanie 25 dolarów za historię swojego życia, zrozumienie swojego życia. … To powoduje traumę”.

Badanie opublikowano przed Narodowym Dniem Testowania na HIV Osób Transpłciowych, który przypada 18 kwietnia, w celu zwrócenia uwagi na potrzebę poprawy jakości testów wśród kobiet transpłciowych i innych grup osób.

Zapobieganie i interwencja

Jedną z najskuteczniejszych sprawdzonych metod zapobiegania HIV jest profilaktyczne leczenie farmakologiczne zwane Pre-Exposure Prophylaxis (PrEP). Osoby, u których występuje wysokie ryzyko narażenia na HIV w wyniku seksu lub przyjmowania narkotyków w formie iniekcji, mogą przyjmować tabletkę dziennie, co znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia zakażenia.

Raport wykazał, że tylko 32% uczestników HIV-ujemnych zgłosiło stosowanie PrEP, chociaż 92% było z nim zaznajomionych. CDC twierdzi, że poprzednie badania wskazują, że ta dysproporcja może wynikać z „nieufności wobec medycyny z powodu doświadczeń transfobii, braku marketingu transinkluzywnego i obaw o interakcje leków między hormonami a PrEP”.

„Tak to się określa w terminologii medycznej” – mówi Barnes-Balenciaga. „W praktyce powiedziałabym, że jeśli nie muszę brać pigułki, to nie chcę jej brać”.

Barnes-Balenciaga mówi, że niedostateczne wykorzystanie PrEP ma również wiele wspólnego z wyzwaniami związanymi z dostępem do dostawcy usług medycznych, który może zaoferować i przepisać tę terapię. CDC stwierdza, że ​​zwiększenie dostępu do usług takich jak PrEP i leczenie HIV jest „pilnie” potrzebne.

Oprócz stosowania PrEP, stosowanie prezerwatyw i dostęp do czystych igieł również mogą pomóc w zapobieganiu zakażeniu wirusem HIV.

Wyzwania w zapewnianiu opieki

Wśród barier w przyjmowaniu opieki nad osobami z HIV autorzy wymieniają status procesu afirmacji płci u kobiet transseksualnych. Ponad połowa kobiet transseksualnych zarówno HIV-ujemnych, jak i HIV-pozytywnych objętych badaniem wyraziła chęć poddania się operacji afirmującej płeć. Lepszy dostęp do leków afirmujących płeć, takich jak hormony, może zwiększyć prawdopodobieństwo, że osoby transseksualne będą priorytetowo traktować profilaktykę i leczenie HIV.

„Jeśli jestem osobą, która zajmuje się na przykład pracą seksualną i moje pieniądze dzielę między uczestnictwo w grupie profilaktycznej a zastrzyki hormonalne, to prawdopodobnie przyjmę zastrzyk hormonalny” – mówi Barnes-Balenciaga.

„Dla kobiet trans i kobiet z doświadczeniem trans, priorytetem zawsze będzie bycie kobietą” – mówi Barnes-Balenciaga. „Nawet jeśli nie jestem zdrowa, jeśli mogę dostać zastrzyk hormonalny… zastrzyk hormonalny jest z pewnością bardziej konieczny w umyśle”.

Działania profilaktyczne i opiekuńcze muszą wykraczać poza tradycyjne warunki kliniczne, aby objąć organizacje oparte na społecznościach, zgodnie z CDC. Może to nie tylko poszerzyć dostęp do opieki, ale także pomóc kobietom transpłciowym uzyskać dostęp do „kulturowo odpowiednich” środków interwencyjnych.

„Jeśli masz lekarza, który nie ma pojęcia o współczesnym stosowaniu leków i ma tajemnicze sposoby przepisywania lub podawania niektórych leków, to twoje słowo to jedno, a to, co lekarz uzna za konieczne dla ciebie, to zupełnie inna sprawa” – dodaje Barnes-Balenciaga.

Następne kroki w zapobieganiu i leczeniu HIV

Barnes-Balenciaga mówi, że jest kobietą z doświadczeniem trans, która jest nosicielką wirusa HIV i nie można jej wykryć. Mówi, że jej narzeczony, mężczyzna z doświadczeniem trans, ma trudności z dostępem do PrEP. Próbując zapobiec zakażeniu go wirusem HIV, Barnes-Balenciaga mówi, że stała się świadoma wyzwań, z jakimi mierzy się społeczność mężczyzn transseksualnych i w jaki sposób nakładają się one na niektóre przeszkody, które muszą pokonać kobiety transseksualne. Obecne badania nad wirusem HIV w społeczności mężczyzn transseksualnych są stosunkowo niewystarczające — jest to dysproporcja, którą Barnes-Balenciaga mówi, że należy rozwiązać, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób wirus HIV wpływa na wszystkie osoby transseksualne.

Raport CDC jest częścią krajowego wysiłku mającego na celu zmniejszenie liczby nowych zakażeń HIV o 90% do 2030 r. poprzez inicjatywę Ending the HIV Epidemic : A Plan for America. Uczynienie testów bardziej sprawiedliwymi i dostępnymi może być krokiem we właściwym kierunku.

„Testy na obecność wirusa HIV są bramą do wszelkiego leczenia i profilaktyki, a rozszerzenie zakresu testów oznacza, że ​​więcej kobiet transseksualnych jest świadomych swojego statusu i może skorzystać z opieki, której potrzebują — jeśli pomożemy im nawiązać kontakt z odpowiednimi i reagującymi usługami opieki” — powiedział w oświadczeniu dr Joseph Prejean, pełniący obowiązki zastępcy dyrektora ds. nadzoru, epidemiologii i nauk laboratoryjnych w Wydziale Zapobiegania HIV/AIDS w CDC. 

Barnes-Balenciaga twierdzi, że aby osiągnąć cel znacznego ograniczenia zakażeń wirusem HIV, należy skupić się na budowaniu społeczności i budowaniu lepszego zrozumienia doświadczeń osób transpłciowych wśród organizacji opieki zdrowotnej.

„Osoby transseksualne mają setki lat w swoim ruchu” – mówi Barnes-Balenciaga. Jest sceptyczna, że ​​do 2030 r. CDC i inne organizacje „będą miały pełne zrozumienie tej społeczności i jej zachowań. Ale to, co może się wydarzyć, to wspieranie i rozwój przywództwa i osób, które mogą być pomocne w przekazywaniu zrozumienia w tych społecznościach”.