Hipotermia (niska temperatura ciała) odnosi się zarówno do stanu chorobowego, jak i objawu narażenia na zimno. Występuje, gdy ciało spada poniżej określonej temperatury i nie może się ogrzać. Normalna temperatura ciała to 98,6 stopni. Hipotermia to temperatura poniżej 95 stopni. Nieleczona hipotermia może stać się nagłym przypadkiem medycznym.
Układ powłokowy (skóra) pomaga regulować temperaturę ciała poprzez kontrolowanie utraty ciepła. Ciało generuje ciepło poprzez metabolizm komórkowy, co jest wymyślnym sposobem powiedzenia, że życie — przynajmniej u człowieka — utrzymuje nas w cieple.
Dopóki nasze ciała mogą wytworzyć przynajmniej tyle ciepła, ile tracimy, utrzymujemy temperaturę naszego rdzenia. Jeśli tracimy więcej niż wytwarzamy, cierpimy na hipotermię.
Spis treści
Rodzaje hipotermii
Istnieją trzy główne rodzaje przypadkowej hipotermii:
- Ostre narażenie na zimno, takie jak zanurzenie w zimnej wodzie lub złapanie w śniegu. To jest gorsze niż po prostu przebywanie na zewnątrz w zimnej pogodzie.
- Zmęczenie lub inny brak aktywności metabolicznej, który nie wytwarza wystarczającej ilości ciepła, w tym zatrucie alkoholem lub niedożywienie.
- Przewlekła ekspozycja na łagodne lub umiarkowanie niskie temperatury bez przerwy. Nawet zbyt długie rozmowy na zewnątrz bez kurtki w chłodny jesienny wieczór mogą doprowadzić do łagodnej hipotermii, mimo że jest ona również łatwa do leczenia.
Hipotermia jest również bardzo powszechna podczas operacji. Jest ona spowodowana połączeniem zimnego środowiska i uszkodzenia skóry (ponieważ z definicji skóra została rozcięta), co pozwala na szybszą niż zwykle ucieczkę ciepła. Hipotermia jest dobrze udokumentowana, a chirurdzy szukają sposobów na jej zapobieganie, jednocześnie zapewniając zespołowi chirurgicznemu zdrowe i komfortowe środowisko.
Historia
Ludzie od tysiącleci wiedzą, że narażenie na zimno może skutkować śmiercią, a zmęczenie lub wyczerpanie pogarszają sytuację. Aby faktycznie zdefiniować i rozpoznać hipotermię, potrzebny był termometr na tyle mały, aby można go było regularnie stosować u ludzi. Został wynaleziony w 1866 r. i nie był szeroko dostępny do użytku medycznego przez dziesięciolecia. Minęło dużo czasu od momentu, gdy termometry stały się dostępne, aby uzyskać pojęcie o tym, jak ciepłe powinno być ciało.
Wiele osób musiało mieć zmierzoną temperaturę i ją zapisywać, aby dowiedzieć się, co jest normalne. A wszystkie temperatury musiały być mierzone w ten sam sposób — standaryzacja, która nie istniała przez wiele lat. Pierwsze badanie temperatury człowieka opublikowano w 1868 r. i obejmowało ono dyskusję na temat temperatur ponad 25 000 osób z różnymi chorobami. Większość temperatur mierzono pod pachą (w połowie pachy), co jest notorycznie niedokładną metodą.
Nawet w początkowych latach stosowania temperatury jako narzędzia diagnostycznego lekarze wiedzieli, że pacjenci nie radzą sobie z niskimi temperaturami, ale stan ten nie miał właściwej nazwy. Termin „hipotermia” nie pojawił się w druku aż do około 1880 roku i był używany do oznaczania różnych rzeczy, od zimnych rąk po brak „tolerancji” zimna. Nie został on jasno zdefiniowany tak, jak lekarze znają go dzisiaj, aż do XX wieku.
Wiadomo było, że hipotermia (mimo że nie ma prawdziwej nazwy) może być spowodowana narażeniem na zimno, a rola zatrucia alkoholowego w hipotermii została natychmiast zidentyfikowana. Pomysł, że hipotermia może wystąpić podczas operacji, jest stosunkowo nowoczesnym odkryciem.
Objawy hipotermii
Objawy hipotermii zależą od stopnia zaawansowania schorzenia. Na początku występują tylko dreszcze i ogólnie nieprzyjemne uczucie. Pacjent może mieć niezdarne palce.
W miarę postępu hipotermii dochodzi do coraz większych zaburzeń motoryki precyzyjnej, uczucia zmęczenia, dezorientacji, utraty przytomności i ostatecznie do śmierci.
Powoduje
Hipotermia jest spowodowana utratą większej ilości ciepła, niż organizm może wytworzyć. Najczęstszą przyczyną hipotermii jest narażenie na zimne środowisko. Zimne środowisko niekoniecznie oznacza przebywanie na zewnątrz; osoby pod narkozą mogą być bardziej podatne na hipotermię z powodu zmienionych mechanizmów termoregulacyjnych. Inne przyczyny lub czynniki ryzyka obejmują urazy lub rany pooperacyjne, zmęczenie i zatrucie alkoholowe. W przypadku niemowląt spanie w zimnych sypialniach może być czynnikiem ryzyka.
Diagnoza
Aby zdiagnozować hipotermię, należy zmierzyć dokładną temperaturę, która jest poniżej pewnego progu. Połączenie rzeczywistej temperatury i objawów pacjenta decyduje, czy hipotermię uważa się za łagodną, umiarkowaną czy ciężką.
Zapobieganie
Zapobieganie hipotermii wymaga zachowania większej ilości ciepła, niż pacjent traci przez skórę. Leczenie hipotermii wykorzystuje dokładnie te same techniki, co te stosowane w celu zapobiegania hipotermii, ale skutkuje przeniesieniem ciepła do ciała, a nie zatrzymaniem utraty ciepła.
Słowo od Health Life Guide
W większości przypadków zapobieganie hipotermii lub jej leczenie jest proste. Wystarczy stwierdzić, że pacjent znajduje się w zimnym otoczeniu, a następnie wyprowadzić go z zimnego otoczenia (wejść do środka, gdy chłodna noc) lub podjąć środki ostrożności mające na celu zatrzymanie ciepła w organizmie (koce, rękawiczki, kurtki i filiżanka gorącego kakao).
Łagodna hipotermia nie jest naprawdę dużym problemem, chyba że nie zostanie rozpoznana, ale niezwykle ważne jest, aby nie lekceważyć umiarkowanej lub ciężkiej hipotermii. Dreszcze są dobre. Oznacza to, że hipotermia jest nadal w łagodnym stadium i można ją łatwo odwrócić. Gdy dreszcze ustaną, musisz potraktować sytuację poważnie i podjąć kroki, aby zachować ciepło, które pacjentowi pozostało, a następnie rozpocząć proces ponownego ogrzewania.
Zimno i sucho jest lepsze niż zimno i mokro. Jeśli pacjent jest przemoczony, traci ciepło 25 razy szybciej niż wtedy, gdy jest suchy. Zdejmij mokre ubrania. Może się wydawać, że zdejmowanie ubrań z bardzo zmarzniętego pacjenta jest sprzeczne z intuicją, ale wyciągnięcie go z mokrych ubrań i owinięcie w coś suchego może uratować życie pacjenta.