Zaburzenie przeżuwania to zaburzenie charakteryzujące się niekontrolowanym i częstym zwracaniem pokarmu przez osobę. Zwracany pokarm jest albo ponownie żuty i połykany, albo wypluwany.
Najczęściej diagnozę zaburzeń przeżuwania można spotkać u niemowląt, małych dzieci i osób z niepełnosprawnością intelektualną. Jednak wraz ze wzrostem świadomości zaburzeń przeżuwania, częściej diagnozuje się je u nastolatków i dorosłych. Nie jest to powszechnie diagnozowane zaburzenie.
Bardzo dobrze / Laura Porter
Zaburzenie przeżuwania pokarmów, zwane także zespołem przeżuwania pokarmów, jest uważane za zaburzenie psychiczne i klasyfikowane jest w ramach zaburzeń odżywiania i jedzenia w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych, wydanie 5 (DSM 5), ale w diagnozie biorą udział zazwyczaj gastroenterolog i inni specjaliści, w szczególności w celu wykluczenia medycznych przyczyn regurgitacji.
Spis treści
Czym jest zaburzenie przeżuwania?
Zaburzenia przeżuwania można odróżnić od innych rodzajów zaburzeń odżywiania, takich jak bulimia, ponieważ obawy dotyczące przyrostu masy ciała i obrazu ciała nie są w centrum uwagi. W zaburzeniach przeżuwania jedzenie jest bez wysiłku zwracane i nie jest aktywnie wymiotowane. Osoby z zaburzeniami przeżuwania często jedzą posiłek, a następnie zwracają jedzenie w ciągu 30 minut, eliminując typowy kwaśny lub gorzki smak strawionego jedzenia, które jest wymiotowane. W przypadku zaburzeń przeżuwania osoba może beknąć lub odbić się po posiłku, co prowadzi do regurgitacji.
Zaburzenia ruminacyjne a bulimia
Zaburzenia ruminacji nie powinny być mylone z bulimią. Pomimo faktu, że oba są klasyfikowane jako zaburzenia odżywiania i odżywiania, zaburzenie ruminacji różni się od bulimii na kilka sposobów. Obejmuje to:
- U osób z zaburzeniem przeżuwania pokarmów regurgitacja jest łatwa i niewymuszona.
- Podczas gdy osoby cierpiące na bulimię często starają się osiągnąć określony typ sylwetki, w przypadku zaburzenia przeżuwania myśli i zachowań samobójczych zwykle nie jest to możliwe.
Objawy
Częstotliwość i nasilenie zaburzeń przeżuwania różnią się u poszczególnych osób, ale zazwyczaj osoba zwraca pokarm w ciągu pół godziny od spożycia posiłku. Pokarm, który jest zwracany, nie miesza się z kwasem żołądkowym i nie ma nieprzyjemnego smaku, więc może być ponownie przeżuwany i połknięty lub wypluwany
Inne objawy mogą obejmować:
- Regurgitacja niewymuszona i niepoprzedzona odruchem wymiotnym
- Odbijanie się lub bekanie przed regurgitacją
- Dyskomfort w jamie brzusznej, ustępujący po zwróceniu pokarmu
- Halitoza (przewlekły nieświeży oddech)
- Utrata masy ciała, choć zazwyczaj nieplanowana ani niezamierzona
- Spierzchnięte usta
Zaburzenia ruminacji mogą również powodować stres psychologiczny i zakłopotanie, zwłaszcza z powodu braku kontroli nad regurgitacją. Z czasem można zauważyć następujące objawy:
- Erozja lub próchnica zębów
- Depresja
- Lęk
- Niedożywienie
- Opuszczanie wydarzeń towarzyskich lub spożywania posiłków w towarzystwie
Diagnoza
Diagnozowanie zaburzeń przeżuwania może być skomplikowanym procesem, zwłaszcza że inne schorzenia muszą zostać najpierw wykluczone przez specjalistów medycznych, takich jak gastroenterolodzy. Kosztowne procedury i badania z długimi listami oczekujących mogą również spowolnić proces.
Objawy mogące sugerować zaburzenia przeżuwania:
- Brak odruchów wymiotnych, odruchów wymiotnych lub refluksu kwasowego
- Brak kwaśnego lub żółciowego smaku podczas zwracania pokarmu
- Czas wystąpienia regurgitacji
Badania zostaną przeprowadzone w celu wykluczenia żołądkowo-jelitowych przyczyn objawów, w tym achalazji (zaburzenia motoryki przełyku), gastroparezy (gdy żołądek potrzebuje zbyt dużo czasu na opróżnienie swojej zawartości) i choroby refluksowej przełyku (GERD), w której kwas żołądkowy cofa się do przełyku.
Niektóre z testów obejmują:
- Endoskopia
- Manometria przełyku
- Skanowanie opróżniania żołądka
- Scyntygrafia
Gdy pracownik służby zdrowia wyeliminuje fizyczne przyczyny regurgitacji i związane z nimi objawy, specjalista zdrowia psychicznego, taki jak psycholog lub psychiatra, może zdiagnozować zaburzenie ruminacji. Diagnozę stawia się na podstawie kryteriów omówionych w DSM-5:
- Pokarm jest zwracany przez co najmniej miesiąc, z możliwością ponownego przeżuwania i połykania.
- Regurgitacja nie jest spowodowana żadnym schorzeniem fizycznym
- Ulewanie ani związane z nim objawy nie są powiązane z żadnymi innymi zaburzeniami odżywiania, w tym bulimią, jadłowstrętem psychicznym ani objadaniem się.
- Jeśli regurgitacja współwystępuje z innym zaburzeniem zdrowia psychicznego, na przykład lękiem lub zaburzeniem neurorozwojowym, objawy muszą być na tyle poważne, aby przeprowadzić osobne badanie i postawić diagnozę.
Badania wskazują, że osoby cierpiące na zaburzenia przeżuwania odwiedzają średnio pięciu lekarzy w ciągu 2,7–4,9 lat, zanim zostanie postawiona prawidłowa diagnoza.
Powoduje
Obecnie nie ma znanej przyczyny zaburzeń przeżuwania. W przypadku niemowląt i młodszych dzieci istnieją pewne spekulacje, że nadmierna lub niedostateczna stymulacja w domu może przyczyniać się do zaburzeń przeżuwania. Regurgitacja może być również sposobem radzenia sobie z emocjonalnym cierpieniem i może stać się nawykiem, którego trudno się pozbyć.
Leczenie
Leczenie zaburzeń przeżuwania może być różne w zależności od nasilenia, wieku pacjenta i ukrytych problemów ze zdrowiem psychicznym. Psycholog behawioralny często pracuje z pacjentem, aby oduczyć się nawyków, świadomych lub nieświadomych, które prowadzą do regurgitacji.
Praktyki te mogą obejmować:
- Ćwiczenia głębokiego oddychania, szczególnie po posiłkach.
- Trening odwracania nawyków
- Techniki relaksacyjne
- Terapia awersyjna
Czasami gastroenterolog jest częścią zespołu leczącego, w takim przypadku niektóre leki mogą zostać przepisane, aby pomóc w powrocie do zdrowia. Niektóre leki, które mogą zostać przepisane, obejmują Nexium (esomeprazol) lub Prilosec (omeprazol), jeśli występuje uszkodzenie przełyku z powodu częstego cofania się treści żołądkowej.
Korona
Zaburzenie ruminacji to skomplikowane wyzwanie zdrowotne, które może prowadzić do frustracji i zażenowania. Jeśli masz zespół ruminacji, nie ma się czego wstydzić. Zaburzenie ruminacji to stan chorobowy, a nie upadek moralny.
Cierpienie na nieznane i złożone zaburzenie może prowadzić do samotności i izolacji, ważne jest jednak, aby szukać wsparcia i wiedzieć, że istnieje pomoc i terapia, które pomogą w powrocie do zdrowia.
- Znajdź osobistą lub internetową grupę wsparcia. Skontaktuj się z zespołem opieki lub infolinią dotyczącą zaburzeń odżywiania, aby uzyskać sugestie, np. Eating Disorder Hope pod numerem 1-855-783-2519.
- Uczęszczaj na terapię lub konsultacje
- Znajdź coś, co łagodzi stres, np. jogę lub piesze wędrówki
- Prowadź dziennik lub zapisz, jak się czujesz
- Jeśli odczuwasz niepokój lub depresję, porozmawiaj ze swoim lekarzem