Stłuczenia mięśni są bardzo powszechnymi urazami sportowymi, ustępują pod względem częstości występowania u sportowców jedynie naciągnięciom mięśni . Najczęściej obserwowane u uczestników sportów kontaktowych, takich jak piłka nożna, rugby i lacrosse, stłuczenia mięśni występują również w sportach bezkontaktowych, takich jak piłka nożna, baseball i koszykówka. Najczęstszymi obszarami urazów są udo, a następnie ramię. Prawie wszystkie stłuczenia mięśni można leczyć bez operacji, ale często toczą się dyskusje na temat tego, jakie powinno być idealne leczenie stłuczenia mięśnia.
Spis treści
Objawy
Postawienie diagnozy stłuczenia mięśnia jest stosunkowo proste, jeśli sportowiec lub pacjent pamięta oczywisty uraz, ale może być trudniejsze, jeśli konkretny uraz nie jest pamiętany. Zazwyczaj problemem jest wykluczenie innych, często poważniejszych urazów. Obrażenia te mogą obejmować złamania (złamane kości), zwichnięcia i całkowite zerwanie mięśni.
Do typowych objawów stłuczeń mięśni należą:
- Ból bezpośrednio nad stłuczonym obszarem
- Obrzęk, siniaki i zaczerwienienie
- Bolesny zakres ruchu
Urazy Stłuczenia Mięśni
Kiedy dochodzi do stłuczenia mięśnia, część mięśnia pęka. Powoduje to przerwanie małych naczyń krwionośnych zwanych naczyniami włosowatymi i krwawienie do tkanki mięśniowej. W tym momencie krwawienie tworzy zbiór krwi wewnątrz i wokół tkanki mięśniowej zwany krwiakiem. Po początkowym urazie następuje stopniowy wzrost stanu zapalnego w ciągu kilku następnych dni. Podczas gdy leczenie urazów mięśni koncentruje się głównie na kontrolowaniu tego stanu zapalnego, wiemy również, że stan zapalny jest ważny dla reakcji gojenia. Powoduje to rozbieżności wśród niektórych lekarzy i naukowców co do optymalnego leczenia urazów stłuczeń mięśni.
W miarę gojenia się tkanki mięśniowej wielu sportowców obawia się tworzenia się tkanki bliznowatej. Wczesny ruch wydaje się pomagać zapobiegać tworzeniu się blizn. Ponadto ilość blizny jest ściśle związana z ciężkością pierwotnego urazu, gdzie poważniejsze rozerwanie mięśnia powoduje tworzenie się bardziej znaczących blizn.
Optymalne leczenie stłuczeń mięśni
Jak wspomniano, istnieje kontrowersja co do optymalnego leczenia urazów stłuczeń mięśni. Jeśli doznałeś stłuczenia i zostałeś zbadany, aby upewnić się, że nie doszło do poważniejszego urazu, niektóre z powszechnych metod leczenia obejmują:
Lód
Często stosuje się lód, który pomaga zmniejszyć najwcześniejsze stadia stanu zapalnego. Ostatnie badania wykazały, że efekty lodu są prawdopodobnie znaczące tylko w pierwszych minutach i godzinach po urazie, ale lód może pomóc w kontrolowaniu bólu w późniejszym okresie.
Wczesny ruch
Udowodniono, że unieruchomienie jest szkodliwe dla gojenia się mięśni, co prowadzi do sztywności stawów i zaniku mięśni . Zaleca się delikatną aktywność o zakresie ruchu, a należy unikać usztywniania lub unieruchamiania. Jeśli obciążenie przyczynia się do bólu, kule mogą pomóc złagodzić ból, umożliwiając jednocześnie pewną mobilność.
Leki przeciwzapalne
Zarówno niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), jak i kortykosteroidy (kortyzon) były stosowane w leczeniu stłuczeń mięśni. Pomysł polega na tym, że zmniejszą stan zapalny i przesuną gojenie w fazę naprawy. Badania wykazały minimalne efekty i sprzeczne wyniki. Nie ma jednoznacznych dowodów na to, że te metody leczenia zmieniają wynik gojenia się stłuczenia mięśnia, ale mogą pomóc w kontrolowaniu objawów.
Chirurgia
Prawie wszystkie stłuczenia mięśni są leczone bez operacji. W bardzo rzadkich przypadkach, gdy uraz powoduje duży ubytek mięśnia, niektórzy chirurdzy mogą zalecić naprawę. Ponownie, istnieje niewiele danych naukowych popierających tę metodę leczenia.
Powikłania stłuczeń
Jednym z nietypowych powikłań stłuczenia mięśnia jest kostniejące zapalenie mięśni. To nietypowe powikłanie występuje zazwyczaj w przypadku poważniejszych urazów stłuczeniowych, ale nie jest jasne, dlaczego występuje u niektórych pacjentów, a u innych nie. U pacjentów, u których rozwija się kostniejące zapalenie mięśnia, w tkance mięśniowej rozwija się tworzenie kości. Ostatecznie kość może zostać usunięta chirurgicznie, ale usunięcie to musi zostać opóźnione, w przeciwnym razie istnieje prawdopodobieństwo nawrotu kostniejącego zapalenia mięśnia. Zazwyczaj operację opóźnia się o około rok przed usunięciem chirurgicznym.