Choroba Binswangera to rzadka postać demencji , czasami nazywana podkorową demencją naczyniową. U osób z chorobą Binswangera zazwyczaj rozwija się zwężenie tętnic, które następnie ogranicza przepływ krwi w mózgu. W przeszłości było to powszechnie określane jako „stwardnienie tętnic”.
Spis treści
Inne nazwy
Choroba Binswangera znana jest również jako:
- Podkorowa encefalopatia miażdżycowa
- Otępienie lakunarne
- Niedokrwienna leukoencefalopatia okołokomorowa
- Otępienie podkorowe
Znaki i objawy
Choroba Binswangera często wiąże się z następującymi schorzeniami i objawami:
- Nieprawidłowe ciśnienie krwi, zwykle przewlekłe nadciśnienie
- Historia udaru
- Uszkodzenie istoty białej mózgu spowodowane brakiem odpowiedniego przepływu krwi
- Utrata pamięci i inne zaburzenia funkcji poznawczych, w tym upośledzenie funkcji wykonawczych , słaba ocena sytuacji
- Zmiany zachowania i nastroju, w tym depresja
Choroba Binswangera może także objawiać się trudnościami w chodzeniu, brakiem ekspresji twarzy, trudnościami w mówieniu, niezdarnością i nietrzymaniem moczu.
U około jednej trzeciej osób chorych na chorobę Binswangera objawy pojawiają się nagle, natomiast u pozostałych dwóch trzecich proces ten postępuje bardziej stopniowo.
Diagnoza
Badania obrazowe mózgu, takie jak rezonans magnetyczny lub tomografia komputerowa, są pomocne w diagnozowaniu choroby Binswangera.
Wiek zachorowania
Objawy choroby Binswangera pojawiają się zazwyczaj po 60. roku życia.
Leczenie i rokowanie
Nie ma lekarstwa na chorobę Binswangera. Jednak dbanie o serce i mózg może opóźnić lub spowolnić postęp spadku funkcji poznawczych.
Kim był dr Binswanger?
Dr Otto Binswanger urodził się 14 października 1852 r. w Szwajcarii i zmarł 15 lipca 1929 r. Binswanger został lekarzem i przez wiele lat kierował szpitalem psychiatrycznym. W 1894 r. zauważył schorzenie, które nazwał „encephalitis subcorticalis chronica progressiva”, które później zostało nazwane chorobą Binswangera.