Termin „wdowi strój” odnosi się do czarnego stroju noszonego (głównie) przez wdowy w epoce wiktoriańskiej, która dyktowała ścisłe „ zasady żałoby ” regulujące zarówno ich zachowanie, jak i wygląd po śmierci mężów.
Wdowi weeds składa się z ciężkiej, czarnej sukni, która ukrywa kobiecą sylwetkę, a także czarnego „płaczącego welonu” zakładanego na głowę i twarz podczas wychodzenia na zewnątrz. W pomieszczeniach kobiety nosiły „czapkę wdowy”. Te przedmioty były zazwyczaj wykonane z krepy, matowej (nieodblaskowej) tkaniny wykonanej z jedwabiu lub nią zdobione.
Wpływ królowej Wiktorii
Wdowie chwasty są przede wszystkim kojarzone z epoką wiktoriańską, która jest zdefiniowana przez panowanie królowej Anglii Wiktorii w latach 1837-1901. Publicznie postrzegana jako standard surowego zachowania osobistego i moralności, królowa Wiktoria znacząco wpłynęła na postawy i obyczaje społeczne nie tylko swoich poddanych w Zjednoczonym Królestwie, ale także ludzi na całym świecie. Po śmierci męża, księcia Alberta, w 1861 roku, odizolowała się i weszła w długi okres żałoby. Od tego momentu aż do swojej śmierci 40 lat później królowa nosiła żałobne ubrania: ciemne, ponure stroje, które miały wyrażać szacunek dla zmarłego.
Podczas panowania królowej, etap „pierwszej”, „pełnej” lub „głębokiej” żałoby w wiktoriańskiej Anglii dyktował, że kobieta powinna nosić wdowią suknię. Okres ten mógł trwać ponad rok po śmierci ukochanej osoby. Jeśli wdowa opuściła dom, nawet jej akcesoria, takie jak buty, parasol, torebka itp., były idealnie czarne i matowe. Podczas okresu pierwszej żałoby po śmierci męża, królowa Wiktoria nosiła biżuterię wykonaną z „gatu”, formy skamieniałego węgla, która jest podobna do obsydianu i czarnego turmalinu, które wszystkie przypominają czarne szkło. (Nawiasem mówiąc, stąd pochodzi współczesny termin „czarny jak smoła”).
Podczas gdy rygory regulujące zachowanie i ubiór po śmierci stopniowo słabły po śmierci królowej Wiktorii w 1901 r., jej wpływ trwa do dziś. Większość z nas nadal uważa, że powinniśmy nosić ciemne lub ponure ubrania na pogrzebie lub nabożeństwie żałobnym (chociaż ta koncepcja również stopniowo zanika).
A tak przy okazji, jeśli słowo „chwasty” wydaje się dziwne, zrozum, że termin ten pochodzi od staroangielskiego słowa oznaczającego „szatę, suknię, ubiór, odzież lub ubranie”. Słowo to etymologicznie pochodzi od wcześniejszego protoindoeuropejskiego słowa wedh , które oznaczało „tkać”, co odnosi się do tkanin.