Procedura OATS (osteoarticular transfer system) to rodzaj zabiegu chirurgicznego zwanego mosaicplasty, który jest stosowany w leczeniu urazu kolana zwanego ogniskowymi ubytkami chrząstki. OATS to jedna z kilku technik stosowanych w leczeniu tego problemu.
Mozaikowa plastyka wykorzystuje chrząstkę z nieuszkodzonych obszarów stawu i przesuwa tę chrząstkę do uszkodzonego obszaru. Ten rodzaj zabiegu jest przydatny tylko w leczeniu ogniskowego uszkodzenia chrząstki, co oznacza, że rozległe uszkodzenie chrząstki widoczne w takich schorzeniach jak choroba zwyrodnieniowa stawów nie może być leczone za pomocą mozaikowej plastyki. Ten zabieg jest stosowany tylko w przypadku izolowanych obszarów uszkodzenia chrząstki, zwykle ograniczonych do 10–20 milimetrów. Ten rodzaj uszkodzenia jest zwykle widoczny u pacjentów poniżej 50. roku życia, którzy doznali urazu stawu.
Spis treści
Kiedy wykonuje się zabieg OATS?
Zabieg OATS jest dość powszechny, ale jeśli zdjęcia rentgenowskie lub badanie artroskopowe wykażą dowody na bardziej rozległe uszkodzenie chrząstki, zabieg OATS nie zostanie wykonany. Powodem jest to, że zabieg OATS nie przyniesie korzyści tym pacjentom.
Zabieg OATS, opracowany przez korporację Arthrex, jest jednym z rodzajów mozaikoplastyki. małe „czopy” chrząstki są usuwane ze zdrowych obszarów stawu i przenoszone do uszkodzonych obszarów stawu. Korporacja Arthrex jest zarejestrowanym znakiem towarowym dla OATS Osteochondral Autograft Transfer System.
Jaka jest skuteczność zabiegu OATS?
Jedno badanie przeprowadzone na 96 pacjentach porównało procedurę OATS z inną procedurą kolana, zwaną leczeniem mikrozłamań w przypadku izolowanych ubytków chrząstki stawowej . Pacjenci mieli średnio 30–32 lata i byli obserwowani co roku przez pięć lat po zabiegu. Naukowcy stwierdzili podobne wyniki ogólnego stanu zdrowia i funkcji kolana dla obu procedur. Jednak pacjenci poddani mosiacplastyce OATS byli w stanie utrzymać wyższy poziom aktywności sportowej niż ci, którzy przeszli procedurę mikrozłamań.
Jak przeprowadza się zabieg OATS
W tym zabiegu chirurgicznym stosuje się jednorazowy system OATS (Osteochondral Autograft Transfer System) opracowany przez firmę Arthrex. Zestaw chirurgiczny zawiera urządzenie do pobierania tkanek biorcy, urządzenie do pobierania tkanek dawcy, pręt wyrównujący, tampon, rurkę do podawania przeszczepu i wytłaczarkę rdzenia.
Pacjent jest zarówno dawcą, jak i biorcą, ze zdrową chrząstką i leżącą pod nią kością pobraną z pobliskiego obszaru stawu, która ma zostać przeszczepiona do obszaru, w którym występuje ubytek chrząstki. Narzędzie do zbierania OATS do dawcy jest umieszczane na powierzchni dawcy i uderzane młotkiem, aż zostanie wbite na 15 milimetrów w powierzchnię dawcy. Następnie uchwyt jest obracany, aby zebrać rdzeń i wycofywany.
Następnie na powierzchni, na której znajdował się ogniskowy defekt chrząstki, wykonuje się gniazdo o odpowiednim rozmiarze, aby przyjąć korek. Wbija się i przekręca narzędzie do zbierania biorcy, aby usunąć korek i uzyskać odpowiedni rozmiar i głębokość otworu. Do pomiaru głębokości używa się pręta wyrównującego, a wszelkie niezbędne korekty są wprowadzane w celu przygotowania go do przeszczepu.
Gdy jest już gotowy, rurka do dostarczania przeszczepu jest umieszczana na krawędzi gniazda biorcy i wyciskana (wtłaczana) do niego. Następnie uderza się tamponem, aby osadzić przeszczep w gnieździe. Chirurg może wypełnić miejsca dawcze prętami hydroksyapatytowymi i może użyć klejów biologicznych, aby uszczelnić gniazdo biorcy.