Istnieją pewne dowody wskazujące na to, że zespół stresu pourazowego (PTSD) może zwiększać prawdopodobieństwo zdiagnozowania stwardnienia rozsianego (SM), a choroby przewlekłe, takie jak SM, są znane z wywoływania problemów psychologicznych, takich jak PTSD. I, jak można się domyślić, życie z obydwoma jest często trudniejsze niż życie z jedną, ponieważ połączone skutki dwóch poważnych chorób mogą mieć znaczący wpływ.
Co ważniejsze, zarówno SM, jak i PTSD mogą wywoływać takie objawy, jak lęk, depresja, ból, trudności ze snem i zmiany osobowości. Utrudnia to Tobie, Twoim bliskim, a nawet zespołowi opieki zdrowotnej rozpoznanie, które z tych schorzeń jest przyczyną Twoich uczuć.
Jeśli cierpisz zarówno na SM, jak i PTSD, najlepiej jest podchodzić do leczenia z pełną świadomością tego, jak te dwa zaburzenia mogą na Ciebie wpływać i zrobić wszystko, co możliwe, aby zapobiegać objawom każdego z nich.
Spis treści
PTSD i ryzyko SM
PTSD — zaburzenie związane z traumą i stresem, które rozwija się po traumatycznym zdarzeniu lub nawracających traumatycznych doświadczeniach — wiąże się ze zwiększonym ryzykiem chorób autoimmunologicznych , w tym stwardnienia rozsianego, tocznia i reumatoidalnego zapalenia stawów.
Podczas gdy przewlekły niepokój, stres i depresja mogą zaburzyć układ odpornościowy, tłumiąc go i zwiększając ryzyko infekcji, mogą również sprawić, że układ odpornościowy będzie bardziej reaktywny niż powinien. Może to wywołać alergie (kiedy organizm walczy z substancją, która tak naprawdę nie jest szkodliwa) i choroby autoimmunologiczne (kiedy organizm walczy sam ze sobą).
W przypadku SM, choroby demielinizacyjnej, w przebiegu której dochodzi do osłabienia osłonki ochronnej wokół nerwów, układ odpornościowy organizmu atakuje mózg, rdzeń kręgowy i nerw wzrokowy.
W jednym badaniu na przykład naukowcy odkryli, że weterani wojenni z PTSD mieli zwiększone ryzyko rozwoju chorób autoimmunologicznych, w tym SM. Co ważne, naukowcy zasugerowali jednak, że oprócz stresu mogły również istnieć pewne wspólne czynniki ryzyka środowiskowego lub związanego ze stylem życia, które mogły predysponować tę populację do rozwoju podobnych schorzeń medycznych wiele lat po zakończeniu kariery wojskowej.
SM i ryzyko wystąpienia PTSD
Chociaż częstość występowania i zapadalność na PTSD są podobne u osób chorych na SM i nie, to wśród znanych czynników wyzwalających PTSD znajdują się przewlekłe choroby.
Diagnozę SM uważa się za wydarzenie traumatyczne i jest to jeden z wielu rodzajów traumy, która może być przyczyną rozwoju PTSD.
Piąte wydanie Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) definiuje traumatyczne wydarzenie jako sytuację, w której doświadczyłeś, byłeś świadkiem lub zostałeś skonfrontowany z wydarzeniem, w którym istniało zagrożenie lub rzeczywista śmierć lub poważne obrażenia. Wydarzenie mogło również obejmować zagrożenie dla twojego fizycznego dobrostanu lub fizycznego dobrostanu innej osoby.
Bez wątpienia SM spełnia te kryteria. Ma ono ogromny wpływ na ciało i życie człowieka. Ponadto, ponieważ objawy SM , ich nasilenie i postęp różnią się u poszczególnych osób, możesz odczuwać bezradność i beznadzieję w momencie diagnozy, jak również w dowolnym momencie trwania choroby.
Wspólne objawy
Około 25 procent osób chorych na SM ma co najmniej jeden objaw PTSD, co prawdopodobnie wynika z faktu, że objawy obu tych chorób nakładają się na siebie.
Jeśli masz oba schorzenia, niełatwo jest rozgryźć, czy Twoje objawy są spowodowane przez SM czy PTSD, i zawsze istnieje możliwość, że oba te czynniki są w rzeczywistości w grze. Złożony efekt objawów może być szczególnie trudny do opanowania.
Chociaż PTSD i SM mogą powodować szereg objawów, poniżej przedstawiamy te najczęstsze, które dotyczą obu tych jednostek chorobowych:
| Objaw | SM | PTSD |
|---|---|---|
| Zmęczenie | ✓ | ✓ |
| Lęk | ✓ | |
| Depresja | ✓ | ✓ |
| Utrata motywacji | ✓ | ✓ |
| Problemy poznawcze (np. rozwiązywanie problemów, myślenie) | ✓ | ✓ |
| Problemy z zasypianiem | ✓ | ✓ |
| Koszmary | ✓ | |
| Zmiany osobowości | ✓ | ✓ |
| Osłabienie mięśni | ✓ | |
| Ból, mrowienie | ✓ | |
| Utrata wzroku | ✓ |
Jeśli doświadczasz jakichkolwiek objawów nawrotu SM (które można pomylić z objawami PTSD), ważne jest, aby zwrócić się o pomoc lekarską. Wczesne leczenie odpowiedniego stanu może zapobiec pogorszeniu skutków choroby.
Leczenie SM i PTSD w połączeniu
Leczenie PTSD i SM zazwyczaj nie jest skoordynowane i nie ma żadnych wytycznych ani formalnych zaleceń dotyczących leczenia skojarzonego.
Istnieją metody leczenia PTSD , a terapia wymaga konsekwencji w czasie. Oprócz leczenia samego zaburzenia, leczenie objawów, takich jak bezsenność, może wymagać dodatkowych leków na receptę.
Badanie z 2016 r. koncentrowało się na leczeniu objawów PTSD w grupie osób, które również cierpiały na SM. Leczenie obejmowało stosowanie odwrażliwiania i przetwarzania za pomocą ruchu gałek ocznych (EMDR) oraz technik relaksacyjnych. EMDR to rodzaj terapii kierowanej, która koncentruje się na traumatycznym wspomnieniu, a jednocześnie wykorzystuje ruchy gałek ocznych w celu zmniejszenia intensywności traumatycznego cierpienia. Terapia relaksacyjna skupiała się na oddychaniu, rozluźnieniu mięśni i wizualizacji.
Większość uczestników biorących udział w badaniu była w stanie pokonać PTSD dzięki 10 terapiom. Wykazano, że EMDR jest skuteczniejsza niż terapia relaksacyjna, ale obie pomagały w przypadku lęku, depresji i nasilenia PTSD.
Terapie modyfikujące przebieg choroby mogą pomóc w kontrolowaniu postępu SM; konieczne może okazać się również leczenie takich objawów, jak sztywność mięśni i ból.
Słowo od Health Life Guide
Życie z dwoma przewlekłymi schorzeniami może być wyzwaniem. SM to choroba trwająca całe życie, ale można ją leczyć. PTSD może być również chorobą trwającą całe życie, chociaż wiele osób wraca do zdrowia po tym zaburzeniu.
Jeśli cierpisz na SM i PTSD, pamiętaj o regularnych wizytach u swojego lekarza, niezależnie od tego, czy objawy się nasilają. Z pewnością lepiej dla Ciebie i Twojego zespołu medycznego jest zidentyfikować zaostrzenia któregokolwiek z Twoich schorzeń na wczesnym etapie (kiedy można zapobiec poważnemu nawrotowi), niż czekać, aż objawy staną się zauważalne lub nawet wyniszczające.