W niedoczynności tarczycy tarczyca nie produkuje wystarczającej ilości hormonu tarczycy, tyroksyny (nazywanej również T4). Ponieważ T4 jest niezwykle ważny w regulacji metabolizmu organizmu, funkcji trawiennych, funkcji mięśni i funkcji serca, niedoczynność tarczycy zawsze stanowi poważny problem.
Sam gruczoł tarczycy jest regulowany przez hormon TSH (hormon tyreotropowy), który jest wytwarzany w przysadce mózgowej. Jeśli gruczoł tarczycy nie produkuje wystarczającej ilości T4, poziom TSH wzrasta, aby pobudzić tarczycę do cięższej pracy. W niedoczynności tarczycy — w której tarczyca po prostu nie jest w stanie wytworzyć wystarczającej ilości T4 — poziom TSH jest prawie zawsze znacznie podwyższony.
Spis treści
Czym jest subkliniczna niedoczynność tarczycy?
Subkliniczna niedoczynność tarczycy to stan, w którym poziom T4 pozostaje w normie (czyli jawna niedoczynność tarczycy nie występuje), ale poziom TSH jest podwyższony: wysokie poziomy TSH są wymagane do utrzymania prawidłowego poziomu T4. Tak więc subkliniczna niedoczynność tarczycy oznacza, że sama tarczyca nie funkcjonuje całkowicie normalnie. Tylko poprzez „bicie” tarczycy (przy wysokich poziomach TSH) można utrzymać odpowiednie poziomy T4.
Obecnie istnieje wiele kontrowersji dotyczących prawdziwego znaczenia subklinicznej niedoczynności tarczycy. Ponieważ poziomy T4 są w rzeczywistości prawidłowe w tym stanie, teoretycznie subkliniczna niedoczynność tarczycy nie powinna stanowić większego problemu. Jednak dowody sugerują, że subkliniczna niedoczynność tarczycy powoduje problemy kliniczne przynajmniej czasami — i dlatego przynajmniej w niektórych przypadkach należy ją leczyć.
Największym problemem związanym z subkliniczną niedoczynnością tarczycy jest prawdopodobnie to, że może ona mieć wpływ na serce , jeśli poziom TSH przekroczy 10.
Diagnoza
Stan ten diagnozuje się za pomocą badań krwi, konkretnie poprzez pomiar poziomu T4 i TSH. Subkliniczna niedoczynność tarczycy występuje, jeśli poziom T4 mieści się w zakresie normy (4 do 12 ug/dl), a poziom TSH jest powyżej zakresu normy (0,3 do 4 mU/l). Jednak wielu ekspertów uważa subkliniczną niedoczynność tarczycy za „istotną” tylko wtedy, gdy poziom TSH jest znacznie podwyższony: powyżej 10 mU/l.
Czy powinieneś poddać się testowi?
Dawniej (dekadę lub dwie temu) badanie funkcji tarczycy było rutynową częścią oceny medycznej. Jednak w interesie oszczędności kosztów często nie jest już rutynowe.
Jeśli masz objawy wskazujące na niedoczynność tarczycy (patrz powyżej), jeśli masz podwyższony poziom cholesterolu lub po prostu chcesz mieć pewność, że robisz wszystko, co możesz, aby zmniejszyć ryzyko chorób serca , możesz zwrócić się do swojego lekarza o wykonanie badań krwi w celu określenia poziomu tarczycy.
Powoduje
Uważa się, że subkliniczna niedoczynność tarczycy jest jedynie łagodną formą lub wczesną formą zaburzeń, które powszechnie powodują jawną niedoczynność tarczycy — najczęściej autoimmunologiczne zapalenie tarczycy ( choroba Hashimoto ). Rzeczywiście, z czasem nawet połowa osób z subkliniczną niedoczynnością tarczycy rozwinie jawną niedoczynność tarczycy, z niskim poziomem T4 i wszystkimi objawami, które się z tym wiążą . Tak więc jednym z powodów, dla których niektórzy lekarze leczą subkliniczną niedoczynność tarczycy, jest zapobieganie ostatecznemu rozwojowi znacznie poważniejszego stanu prawdziwej niedoczynności tarczycy.
Objawy
Choć stan ten na ogół nie daje żadnych objawów u większości osób, niektórzy przyznają się do łagodnych symptomów wskazujących na niedoczynność tarczycy, takich jak zaparcia, zmęczenie lub niewyjaśniony przyrost masy ciała. Sugerowano również, że u osób z subkliniczną niedoczynnością tarczycy może częściej występować znaczny niepokój, depresja lub zaburzenia poznawcze.
Jak to wpływa na serce
Oprócz ryzyka rozwinięcia się jawnej niedoczynności tarczycy, głównym zmartwieniem związanym z subkliniczną niedoczynnością tarczycy jest to, że wiąże się ona ze zwiększoną częstością występowania chorób układu krążenia.
Kilka badań wykazało związek między wysokim poziomem TSH (powyżej 10 mU/l) a rozwojem choroby wieńcowej (CAD) . W połączonej analizie kilku badań klinicznych, które obejmowały ponad 25 000 pacjentów, subkliniczna niedoczynność tarczycy była związana ze zwiększoną częstością występowania zawału serca, objawowej CAD i zgonu z przyczyn sercowych. Inna zbiorcza analiza wykazała znacznie zwiększone ryzyko niewydolności serca u pacjentów z subkliniczną niedoczynnością tarczycy. A kilka badań powiązało subkliniczną niedoczynność tarczycy ze zwiększonym poziomem cholesterolu.
Chociaż związek nie dowodzi związku przyczynowo-skutkowego, należy zauważyć, że jawna niedoczynność tarczycy z pewnością powoduje znaczną chorobę serca. Fakt ten potwierdza ideę, że subkliniczna niedoczynność tarczycy może również negatywnie wpływać na serce. Wzrost ryzyka sercowego obserwowany w przypadku subklinicznej niedoczynności tarczycy jest rzeczywiście najbardziej niepokojącą cechą tego schorzenia.
Leczenie
Subkliniczną niedoczynność tarczycy można leczyć, stosując terapię zastępczą hormonem tarczycy. opiera się na dokładnym monitorowaniu stężenia TSH we krwi; podaje się wystarczającą ilość hormonu tarczycy, aby obniżyć stężenie TSH do normy.
Istnieją jedynie ograniczone dowody z badań klinicznych, że leczenie subklinicznej niedoczynności tarczycy poprawia objawy. W badaniach, które sugerują, że faktycznie łagodzi objawy, mierzalna korzyść wydaje się ograniczona do tych pacjentów, u których początkowe poziomy TSH są znacznie podwyższone (tj. większe niż 10 mU/l).
Podobnie, dowody na to, że leczenie subklinicznej niedoczynności tarczycy zmniejsza ryzyko choroby serca są również ograniczone. W badaniu przeprowadzonym w Wielkiej Brytanii wśród młodszych pacjentów (poniżej 70. roku życia) z subkliniczną niedoczynnością tarczycy, ryzyko późniejszej choroby serca było znacznie niższe u pacjentów, którzy otrzymywali terapię hormonem tarczycy. Nie zaobserwowano korzyści z leczenia u starszych pacjentów z subkliniczną niedoczynnością tarczycy.
Ponadto leczenie subklinicznej niedoczynności tarczycy znacząco poprawia kilka czynników ryzyka sercowo-naczyniowego, w tym poziom cholesterolu, poziom CRP i funkcję naczyń.
Podsumowanie
Większość ekspertów zaleca leczenie subklinicznej niedoczynności tarczycy, gdy poziom TSH jest większy niż 10 mU/l, niezależnie od tego, czy występują objawy. Wyjątkiem są kobiety w ciąży lub starające się o dziecko.
Kwestią sporną pozostaje, czy subkliniczną niedoczynność tarczycy należy leczyć, gdy poziom TSH jest niższy niż 10 mU/l. Wielu dostawców opieki zdrowotnej zaleca leczenie nawet w tym niższym zakresie, jeśli pacjenci mają objawy sugerujące niedoczynność tarczycy lub jeśli mają podwyższony poziom cholesterolu lub inne czynniki ryzyka chorób serca.