Złamanie nadgarstka to częsty uraz. W rzeczywistości złamania nadgarstka są najczęstszym złamaniem kończyn, stanowiąc ponad 10% wszystkich złamań ramion lub nóg. Około 3/4 wszystkich złamań przedramienia występuje na końcu kości promieniowej – ta część kości nazywana jest dystalnym odcinkiem kości promieniowej. Jednym z najczęstszych rodzajów złamań dystalnego odcinka kości promieniowej jest złamanie Collesa.
Spis treści
Złamanie Collesa Znaczenie
Złamanie Collesa to specyficzny rodzaj złamania dalszego końca kości promieniowej. Nazywa się je złamaniem Collesa, ponieważ chirurg, który jako pierwszy opisał ten wzór urazu na początku XIX wieku, nazywał się dr Abraham Colles. Dr Abraham Colles był irlandzkim chirurgiem, który opisał ten wzór urazu, a jego nazwisko jest nadal używane przez wielu lekarzy opisujących ten wzór urazu.
Gdy pacjent doznaje złamania Collesa, jego staw nadgarstkowy jest odpychany do tyłu za kość przedramienia (kość promieniową). Złamanie Collesa najczęściej występuje po upadku na wyciągniętą rękę. Prawdziwe złamanie Collesa jest znane jako złamanie pozastawowe, co oznacza, że złamanie nie przechodzi do chrząstki stawu nadgarstka. Zamiast tego złamanie znajduje się tuż nad poziomem stawu.
Podczas gdy pierwotny opis złamania Collesa był grzbietowo przemieszczonym, pozastawowym złamaniem dalszego końca kości promieniowej, często nazwa złamania Collesa jest luźno stosowana do niemal każdego złamania nadgarstka. Mogłeś usłyszeć, że masz złamanie Collesa, gdy w rzeczywistości masz nieco inny wzór złamania niż ten, który Colles opisał 200 lat temu. Dobra wiadomość jest taka, że niezależnie od tego, czy masz prawdziwe złamanie Collesa, czy inny rodzaj złamania nadgarstka, ogólne zasady leczenia są podobne.
Nie każde złamanie dalszej kości promieniowej jest złamaniem Collesa
Często widzę, jak pacjenci i lekarze odnoszą się do złamania dalszego końca kości promieniowej jako złamania Collesa. Nie jest to dokładne stwierdzenie, ponieważ istnieje wiele odmian złamań dalszego końca kości promieniowej (konkretna lokalizacja, kierunek przemieszczenia), a złamanie Collesa jest tylko jedną z nich.
Z mojego doświadczenia wynika, że prawdziwe złamanie Collesa jest w rzeczywistości stosunkowo nietypowym urazem. Znacznie częściej widzę złamania, które są wynikiem złej gęstości kości, a w takich sytuacjach złamanie często rozprzestrzenia się na chrząstkę stawu nadgarstka, co jest problemem zwanym złamaniem wewnątrzstawowym. Chociaż lokalizacja tego złamania jest zbliżona do prawdziwego złamania Collesa, to wyraźnie nie jest to uraz, który opisał Colles. Tak więc bądźcie ostrzeżeni, gdy opuścicie szpitalny oddział ratunkowy i powiedzą wam, że to złamanie Collesa, możliwe, że uraz może być nieco inny.
Opcje leczenia
Określenie właściwego leczenia złamania Collesa zależy od wielu czynników. W szczególności chirurg będzie sprawdzał ustawienie i stabilność złamania. Kości, które są źle ustawione lub niestabilne, częściej wymagają stabilizacji chirurgicznej.
Często złamanie Collesa można nastawić bez przeprowadzania operacji; jest to zabieg nazywany nastawieniem złamania . Podczas tego zabiegu pacjentowi podaje się znieczulenie miejscowe lub ogólne, a lekarz ustawia kości na swoim miejscu, a następnie zakłada szynę, aby utrzymać kości we właściwej pozycji.
W zależności od stopnia przemieszczenia kości przedramienia (kości promieniowej) i nieprawidłowości kątowania nadgarstka, złamanie Collesa może wymagać leczenia operacyjnego. Gdy uraz jest poważniejszy, prawdopodobnie będzie wymagał leczenia operacyjnego . Podczas zabiegu chirurgicznego chirurg może użyć kołków, płytek i/lub śrub, aby zabezpieczyć kości w lepszej pozycji. Chociaż operacja nie przyspiesza gojenia się złamania, utrzymuje kości we właściwej pozycji podczas gojenia. Ponadto, ponieważ kości są bezpiecznie utrzymywane za pomocą metalowych implantów, pacjenci często nie wymagają unieruchomienia gipsowego.