Veel vrouwen wenden zich tot eicelinvriezing, ook wel oocytencryopreservatie genoemd, als een manier om hun eicellen te bewaren voor een toekomstige zwangerschap. De redenen hiervoor variëren: nog niet klaar zijn voor een zwangerschap, geen vaste relatie hebben of de diagnose kanker hebben gekregen en chemotherapie de vruchtbaarheid beïnvloedt.
Het goede nieuws is dat het niet per se betekent dat u uw eicellen moet invriezen als u
polycysteus-ovariumsyndroom (PCOS) heeft. U kunt dit echter wel overwegen om een van de hierboven genoemde redenen.
Inhoudsopgave
Hoe het werkt
Het proces van het ophalen van uw eicellen verloopt identiek aan de eerste fase van in-vitrofertilisatie (IVF) : u krijgt uzelf ongeveer twee weken lang dagelijks hormooninjecties toegediend.
Er zijn drie verschillende soorten medicijnen die worden gebruikt in een eicelbevriezingscyclus. Het eerste medicijn is een hormoon ( follikelstimulerend hormoon, of FSH ) of een combinatie van hormonen (FSH en luteïniserend hormoon, of LH) dat ervoor zorgt dat uw eierstokken meer eicellen produceren. U begint doorgaans met dit medicijn op de eerste of tweede dag van uw eicelbevriezingscyclus. Het tweede medicijn is een gonadotropine-releasing hormone (GnRH) , dat voorkomt dat u te vroeg ovuleert en uw eicellen vrijgeeft voordat uw zorgverlener de kans heeft gehad om ze te verwijderen. GnRH wordt doorgaans eenmaal per dag geïnjecteerd, te beginnen halverwege de cyclus.
Terwijl u deze medicijnen gebruikt, zal uw zorgverlener regelmatig hormoonbloedonderzoeken uitvoeren om de effecten van de behandelingen te controleren. U zult ook minstens één echo krijgen om de ovulatie te detecteren en de ontwikkeling van de eicellen te controleren. Elke zorgverlener en kliniek heeft zijn eigen protocol: sommige zorgverleners laten u elke dag langskomen, terwijl anderen u slechts een paar keer per cyclus laten langskomen. Zorg ervoor dat u de instructies precies opvolgt.
Zodra de zorgverlener vindt dat de eicellen voldoende ontwikkeld zijn, neemt u de laatste medicatie, en instrueert u om een laatste triggerinjectie van humaan choriongonadotrofine, of hCG , te nemen, wat de ovulatie triggert. Het wordt meestal 36 uur voor de eicelpunctie geïnjecteerd, zodat uw lichaam de eicellen op precies het juiste moment vrijgeeft.
Wanneer uw eicellen klaar zijn, zal uw zorgverlener beginnen met het eicelophaalproces . Het proces duurt ongeveer 10 tot 20 minuten en u zult waarschijnlijk slapen tijdens de procedure.
De zorgverlener brengt een echografiesonde in uw vagina in, zodat hij uw eierstokken kan visualiseren. Vervolgens brengt hij een naald in de eierstok in om de vloeistof in elk van de eierstokfollikels op te zuigen. De vloeistof wordt aan de embryoloog gegeven, die deze onder de microscoop onderzoekt om te kijken of er een eicel in zit. De gezonde eicellen worden vervolgens geïsoleerd en ingevroren met behulp van gespecialiseerde technieken.
Wanneer je er klaar voor bent, worden de eicellen ontdooid en bevrucht, en de resulterende embryo’s worden teruggeplaatst in je baarmoeder om hopelijk een zwangerschap te creëren. Soms zijn meerdere cycli nodig om genoeg gezonde eicellen te krijgen om te gebruiken.
Mogelijke risico’s
Er is een risico op het ontwikkelen van ovarieel hyperstimulatiesyndroom, of OHSS. Dit syndroom treedt het vaakst op direct na de eicelpunctie en kan behoorlijk ernstig zijn, met name voor vrouwen met PCOS.
Naarmate de met vloeistof gevulde eicellen in de eierstok beginnen te groeien, wordt deze groter. Soms kunnen de hormonen en chemicaliën die door de lege eicellen worden geproduceerd (na de eicelpunctie) ervoor zorgen dat vocht elders in het lichaam naar de buikholte of de longen verschuift.
Vrouwen met PCOS lopen een groter risico om OHSS te ontwikkelen vanwege het toch al grote aantal follikels op de eierstokken en de neiging van vrouwen met PCOS om overdreven te reageren op de hormonen.
Bovendien bestaat het risico dat de eicellen het invriezen of ontdooien niet overleven. De meeste klinieken betalen het geld dat u voor de cyclus hebt betaald niet terug, dus u kunt veel geld verliezen.
Wordt het gedekt door een verzekering?
In de meeste gevallen wordt het invriezen van eicellen niet gedekt door uw ziektekostenverzekering. Aangezien de eicelpunctieprocedure ongeveer $ 10.000 kost en de kosten van hormoonmedicatie kunnen variëren van $ 3.000 tot $ 5.000, is dit geen beslissing die u lichtvaardig moet nemen.
Bovendien kunnen de opslagkosten voor deze eieren variëren van een paar honderd tot een paar duizend dollar per jaar.
Hoe lang zijn ze houdbaar?
Ervan uitgaande dat de eieren van goede kwaliteit zijn, zouden bevroren eieren meerdere jaren mee moeten gaan. U zult er een aantal nodig hebben om ervoor te zorgen dat u voldoende gezonde eieren hebt die de invries- en ontdooiprocessen, bevruchting en embryo-ontwikkeling overleven.
Hoe kiest u een zorgverlener?
U moet iemand vinden die dicht bij uw huis woont om het reizen van en naar de kliniek zo gemakkelijk mogelijk te maken, aangezien u er vrij vaak zult zijn. De praktijk moet handige openingstijden hebben, zodat u niet veel tijd van uw werk hoeft te nemen om de zorgverlener te zien. Zorg ervoor dat u vraagt naar hun ervaring met het invriezen van eicellen, inclusief hoeveel cycli ze uitvoeren en hun slagingspercentages.
Doe uw onderzoek voordat u uw zorgverlener selecteert. Als u maar één praktijk in de buurt hebt en u niet tevreden bent met hun ervaringsniveau, overweeg dan om naar een kliniek op afstand te reizen. Zij zouden bereid moeten zijn om met u samen te werken om het aantal afspraken en de hoeveelheid reizen die u moet maken, te minimaliseren.
Dat is niet zo ongewoon: de meeste klinieken zijn gewend om met patiënten van buiten de stad te werken en hebben procedures om het voor u gemakkelijker te maken. Het komt erop neer dat u zich op uw gemak moet voelen bij het centrum dat u kiest.