Calcaneus, ook wel bekend als het hielbeen, is het bot in de hiel van de voet. Dit bot helpt de voet te ondersteunen en is belangrijk bij normale loopbewegingen. Het gewricht boven de calcaneus, het subtalaire gewricht, is verantwoordelijk voor het naar binnen en naar buiten draaien van de voet.
Calcaneusfracturen zijn bijna altijd het gevolg van ernstige, hoogenergetische verwondingen. Ze ontstaan meestal als gevolg van een val van een hoogte, zoals van een ladder. Andere oorzaken van een calcaneusfractuur zijn auto-ongelukken en sportblessures. De calcaneus kan ook een stressfractuur oplopen , een meer chronische blessure die soms voorkomt bij atleten, zoals langeafstandslopers.
Inhoudsopgave
Tekenen van een calcaneusfractuur
Calcaneusfracturen veroorzaken zwelling en pijn in de achterkant van de voet. Veelvoorkomende tekenen van een calcaneusfractuur zijn:
- Onvermogen om te lopen
- Zwelling van de voet
- Kneuzing van de voet
- Ernstige hielpijn
De meeste calcaneusfracturen zijn gesloten verwondingen, wat betekent dat de huid intact is. Wanneer de huid rond de calcaneusfractuur gebroken is, kan dit een open fractuur zijn , ook wel een gecompliceerde fractuur genoemd. Een open fractuur van de calcaneus is een spoedgeval dat een spoedoperatie vereist.
Behandeling van calcaneusfracturen
Calcaneusfracturen kunnen worden behandeld met een gipsverband of er kan een operatie worden aanbevolen. Als de calcaneusfractuur niet uit positie is, wordt een niet-invasieve behandeling aanbevolen. Niet-operatieve behandeling wordt ook aanbevolen bij patiënten met een slechte bloedsomloop of diabetes; deze patiënten lopen een bijzonder hoog risico op complicaties door een operatie aan de voet. Patiënten die roken, lopen ook een zeer hoog risico op complicaties gerelateerd aan een operatie voor een calcaneusfractuur. Een operatie moet bij deze patiënten zorgvuldig worden overwogen en veel zorgverleners zijn van mening dat de risico’s van een operatie opwegen tegen de voordelen bij rokers.
Chirurgische behandeling van calcaneusfracturen omvat meestal het maken van een incisie over de buitenkant van de voet en het plaatsen van een metalen plaat en schroeven in het gebroken hielbeen. Uw zorgverlener zal proberen de normale uitlijning van het bot te herstellen en het kraakbeenoppervlak zo dicht mogelijk bij normaal te brengen. Soms, als het gebroken calcaneus uit twee grote stukken bot bestaat (in vergelijking met veel kleine stukken), kan deze operatie worden uitgevoerd met kleine incisies en zonder plaat. Uw zorgverlener zal de juiste behandeling aanbevelen op basis van de specifieke kenmerken van uw fractuur.
Bij de ernstigste calcaneusfracturen kan het calcaneusbot vastgegroeid zijn aan het bot boven de hiel, het talus. In deze situaties is de kans op herstel van de normale gewrichtsfunctie van de voet onwaarschijnlijk en kan de fusieprocedure een stabiele voet voor het lopen mogelijk maken.
Alle patiënten met een calcaneusfractuur moeten ook worden onderzocht op andere hoogenergetische verwondingen, vanwege de veelvoorkomende mechanismen (zoals een val van een hoogte) die dergelijke fracturen veroorzaken. Onderzoeken hebben aangetoond dat een groot aantal patiënten met een calcaneusfractuur ook fracturen van de lumbale wervelkolom zullen hebben (10 tot 15 procent). Andere verwondingen komen vaak voor bij patiënten die een calcaneusfractuur oplopen, waaronder verwondingen aan het hoofd, de nek en andere ledematen.
Stressfracturen van het calcaneus kunnen worden behandeld met een niet-invasieve behandeling. Meestal moeten patiënten op krukken lopen en is er mogelijk zelfs een korte periode van immobilisatie in het gips nodig om de fractuur te laten genezen. Stressfracturen duren soms 3 tot 6 maanden voordat atleten weer kunnen sporten na deze blessure.
Complicaties van de behandeling
Calcaneusfracturen zijn over het algemeen ernstige verwondingen en kunnen leiden tot langdurige problemen aan de voet en enkel. Vroege complicaties van calcaneusfracturen zijn meestal te wijten aan de aanzienlijke zwelling die kan optreden bij deze verwondingen. Patiënten die een operatie ondergaan voor een calcaneusfractuur, kunnen genezingsproblemen ontwikkelen als gevolg van deze zwelling. Zoals gezegd zijn patiënten met diabetes, rokers en mensen met een slechte bloedsomloop extra vatbaar voor het ontwikkelen van deze complicatie.
Late complicaties van een calcaneusfractuur zijn meestal het gevolg van chronische voetpijn en artritis. Artritis van de achtervoet komt vaak voor nadat een patiënt een calcaneusfractuur heeft opgelopen. Het risico op het ontwikkelen van artritis als gevolg van de calcaneusfractuur is over het algemeen gerelateerd aan de ernst van de fractuur. Patiënten met artritis kunnen chronische voetpijn, moeite met bepaalde soorten schoeisel en pijn geassocieerd met lopen, rennen en langdurig staan ontwikkelen.
De herstelperiode van een calcaneusfractuur is een belangrijk aspect om te bepalen hoe goed een patiënt terugkeert naar zijn of haar activiteitsniveau van vóór de verwonding. Patiënten moeten hun voet tot wel drie maanden lang van hun gewicht afhouden. Het andere cruciale aspect van de behandeling is het beheersen van zwelling, vooral bij patiënten die een operatie hebben ondergaan. De beste manieren om zwelling te beheersen zijn onder andere elevatie, immobilisatie en ijsapplicatie.