Wanneer heb je voor het laatst met je zorgverlener over poep gesproken? Zelfs voor ons, frequente bezoekers met fibromyalgie en chronisch vermoeidheidssyndroom , is het zelden prettig om te praten over de dingen die we op het toilet doen of de lichaamsdelen die daarmee te maken hebben.
De schaamte en stilte rondom darm- en blaasproblemen is iets dat u moet confronteren en overwinnen. Wist u dat patiënten met fibromyalgie en chronisch vermoeidheidssyndroom, naast het prikkelbare darmsyndroom (PDS) , extra vatbaar zijn voor een pijnlijke blaasaandoening die interstitiële cystitis (IC) wordt genoemd ? De pijn van een van deze aandoeningen kan op zichzelf al slopend zijn en veel mensen die eraan lijden, worden bang om in situaties te komen waarin ze misschien niet op tijd naar het toilet kunnen.
Inhoudsopgave
Symptomen
U dient uw zorgverlener te raadplegen over PDS als u een aantal van de volgende symptomen heeft:
- Buikpijn die verlicht wordt door een stoelgang
- Regelmatige diarree of constipatie (soms afwisselend)
- Gas en een opgeblazen gevoel
Daarnaast moet u uw zorgverlener laten weten of u veranderingen in uw stoelgang ervaart. Dat is vaak een teken dat er iets mis is gegaan in uw systeem. Het kan ook een bijwerking zijn van medicijnen of supplementen.
Wees u ervan bewust dat blaaspijn en andere urineproblemen geen symptomen zijn van fibromyalgie of chronisch vermoeidheidssyndroom. Ze kunnen echter wel symptomen zijn van IC. Andere IC-symptomen zijn:
- Pijn bij het urineren (vaak verkeerd gediagnosticeerd als een urineweginfectie)
- Dringende en frequente behoefte om te gaan (acht of meer keer per dag)
- Bekkenpijn
- Pijn na geslachtsgemeenschap
Als u vermoedt dat u IC heeft, zorg er dan voor dat u de aandoening aan uw zorgverlener meldt. Het is zeldzaam, dus veel van hen hebben het nog nooit eerder meegemaakt en zullen het niet herkennen. (Als de pijn voornamelijk verband houdt met geslachtsgemeenschap, moet u uw zorgverlener ook vragen naar vulvodynie , wat ook vaak voorkomt.)
Waarom de schande?
Weet je nog toen de woorden “plassen” of “poepen” de grappigste dingen ooit waren? Komisch entertainment zit vol met scheetgrappen, die over het algemeen hun aantrekkingskracht verliezen naarmate we ouder worden. Het is vreemd dat we deze kwesties eerst hilarisch vinden, en dan verlamd raken van schaamte, precies op het moment dat we oud genoeg zijn om er dingen mee mis te laten gaan.
Als je kijkt naar het leerproces van kinderen, dan zie je hoe dit zich ontwikkelt: eerst vieren we elke overwinning in de badkamer en leren we ze woorden om te communiceren dat ze naar het toilet moeten. Als ze die woordenschat vervolgens grappig gaan gebruiken, zeggen we dat het slecht is. En als ze naar school gaan, leren ze dat ‘toiletwoorden’ niet zijn toegestaan in de klas.
Zodra kinderen zindelijk zijn, krijgen ze als eerste de boodschap: “Dat is vies en vies en daar praten we niet over!” Het is dan ook niet verwonderlijk dat we het er niet over willen hebben, vooral niet op de meest serieuze plek: de spreekkamer van de zorgverlener.
Voorbereiden op het gesprek
Misschien schaamt u zich en denkt u: “Maar hoe kan ik dit in hemelsnaam ter sprake brengen?” U bent misschien bang dat het ongemakkelijk zal zijn.
Maar wat is waarschijnlijker? Dat uw zorgverlener niet anders reageert dan wanneer u zou zeggen: “Hé dokter, mijn knie doet pijn.” Voor mensen die in de medische sector werken, is het gewoon iets waar u mee om moet gaan, zodat u niet die ongemakkelijke reactie krijgt als u een taboeonderwerp ter sprake brengt in sociale situaties.
Als u zich nog steeds niet kunt voorstellen om ooit met uw zorgverlener over bepaalde symptomen te praten, probeer dan het volgende:
- Schrijf uw klachten op, zodat u ze niet als eerste bij de zorgverlener bespreekt.
- Zoek naar medische terminologie ter vervanging van de woorden die u niet prettig vindt om te zeggen.
- Oefen door uw symptomen hardop uit te spreken.
- Als u ze nog steeds niet aan uw zorgverlener kunt vertellen, geef hem/haar dan gewoon uw lijst.
Een woord van Health Life Guide
Het belangrijkste is dat u weet wat er met uw darm- en blaasgezondheid aan de hand is en dat u uw zorgverlener vertelt wat er aan de hand is. De staat van uw afvalstoffen weerspiegelt de staat van uw algehele gezondheid en u kunt het zich niet veroorloven om problemen te laten groeien en etteren omdat u zich schaamt om erover te praten.