De externe iliacale slagaders zijn twee grote bloedvaten in het bekken en zijn een voortzetting van de aorta en de gemeenschappelijke iliacale slagaders . Bloed wordt vanuit het hart naar de rest van het lichaam gepompt via de aorta, de grootste slagader in het lichaam. In de buik splitst de aorta zich in de rechter en linker gemeenschappelijke iliacale slagaders. Bij de rand van het bekken splitst elke gemeenschappelijke iliacale slagader zich in de interne en externe iliacale slagaders. Elke externe iliacale slagader loopt naar beneden en lateraal en verandert in de femorale slagader , die elk been van bloed voorziet.
Inhoudsopgave
Anatomie
De linkerkant van het hart pompt zuurstofrijk bloed naar de rest van het lichaam. Bloed dat de linkerhartkamer verlaat, passeert de aorta, de grootste slagader in het lichaam. De aorta passeert door de borstkas, waar het de thoracale aorta wordt genoemd, en gaat verder naar de buik, waar het de abdominale aorta wordt genoemd.
In de onderbuik, ter hoogte van de vierde lendenwervel , splitst de aorta zich in twee kleinere slagaders, de gemeenschappelijke iliacale slagaders. Elke gemeenschappelijke iliacale slagader splitst zich weer in de externe iliacale slagader en de interne iliacale slagader . Elke interne iliacale slagader heeft veel vertakkingen die de diepe organen en andere structuren van het bekken van bloed voorzien.
Elke externe iliacale slagader loopt naar beneden en lateraal langs de rand van de psoasspieren. Zodra ze onder de inguinale ligamenten (gepaarde ligamenten die schuin over de lies lopen) passeren, worden ze de femorale slagaders , die elk been van bloed voorzien. Langs hun loop geeft elke externe iliacale slagader verschillende kleine takken af aan de aangrenzende psoasspier en twee grote takken: de inferieure epigastrische slagader en de diepe iliacale circumflexe slagader.
De arteria epigastrica inferior ontspringt net boven het ligamentum inguinale en voorziet de voorste buikwand van bloed. De arteria circumflexa iliaca deep ontspringt ook net boven het ligamentum inguinale en helpt de musculus iliacus en de diepe en laterale buikwand van bloed te voorzien.
Functie
De externe iliacale slagader is de belangrijkste bron van bloedtoevoer naar de benen. De takken ervan voorzien ook de onderbuikwand van bloed.
Een slagader is een bloedvat dat bloed van het hart wegvoert, terwijl een ader over het algemeen een bloedvat is dat bloed terugvoert naar het hart. Meestal is het bloed in slagaders rijk aan zuurstof en is het bloed in aders arm aan zuurstof, hoewel er uitzonderingen zijn . De wanden van slagaders zijn doorgaans dikker en gespierder dan die van aders, om beter om te kunnen gaan met het pulserende, hogedrukbloed dat uit het hart komt.
Klinische betekenis
De externe iliacale slagader kan worden aangetast door atherosclerose . Soms ook wel “verharding van de slagaders” genoemd, is atherosclerose een ziekte van de grote slagaders die wordt gekenmerkt door de ophoping van vetten en bindweefsel (litteken) in de vaatwanden. Atherosclerose kan vernauwing, afsluiting of abnormale verwijding van aangetaste vaten veroorzaken; wanneer het de slagaders van de hersenen of het hart aantast, is het de primaire oorzaak van hartziekten en beroertes.
Atherosclerose kan vernauwing of zelfs blokkade van de externe iliacale slagaders veroorzaken. Patiënten kunnen geen symptomen hebben, pijn bij inspanning ( claudicatio ) hebben of kritieke ischemie van de ledematen hebben . De behandeling is afhankelijk van uw specifieke symptomen en welke coëxisterende ziekten aanwezig zijn. De behandeling kan zich richten op medische therapie (zoals bloeddrukverlaging en cholesterolverlagende medicijnen) om progressie van de ziekte te voorkomen. Stoppen met roken is belangrijk. Ernstigere gevallen kunnen plaatsing van een stent of het creëren van een chirurgische bypass vereisen.
Ziekte van de wanden van een grote slagader kan leiden tot verlies van mechanische integriteit en ballonvorming van een vaatsegment, een aneurysma genoemd. De meest voorkomende locatie van een echt aneurysma is de abdominale aorta . De iliacale slagaders kunnen ook worden aangetast, en iliacale slagaderaneurysma’s worden vaak geassocieerd met aneurysma’s van de abdominale aorta. De meest voorkomende locatie van iliacale slagaderaneurysma is in de gemeenschappelijke iliacale slagaders, gevolgd door de inwendige iliacale slagaders. Externe iliacale slagaders zijn minder vaak voorkomende locaties.
Wanneer aneurysma’s van de iliacale slagader in omvang toenemen, kunnen ze symptomen veroorzaken zoals compressie van aangrenzende structuren. Er kunnen stolsels ontstaan in aneurysma’s die het vat kunnen blokkeren of kunnen afbreken en kleinere slagaders in de extremiteiten kunnen blokkeren. Grote aneurysma’s lopen het risico op ruptuur (barsten).
Aneurysma’s die groot zijn, snel uitbreiden of symptomen veroorzaken, worden meestal behandeld. De behandeling kan bestaan uit stenting of open chirurgische reparatie en kan worden overwogen zodra de grootte van het aneurysma 3,5 cm bereikt.
Elite, competitieve atleten zoals wielrenners, hardlopers en schaatsers lopen een verhoogd risico op een aandoening die endofibrose van de externe iliacale arterie wordt genoemd . De exacte oorzaak van deze aandoening is niet met zekerheid bekend, maar het resulteert in de afzetting van littekenweefsel in de wanden van de externe iliacale arteriën, wat leidt tot vernauwing van de vaten. De ziekte kan ernstig worden en zich ontwikkelen tot totale blokkering van de slagaders. Patiënten kunnen krampen in hun dijen of kuiten krijgen die optreden bij zware inspanning. De behandeling vereist meestal chirurgische reparatie of bypass, hoewel stenting ook wordt gebruikt.
De externe iliacale arterie is ook belangrijk als niertransplantatie wordt overwogen. Tijdens een niertransplantatie wordt de gedoneerde nier doorgaans in het bekken van de ontvanger geplaatst en blijven de originele (natuurlijke) nieren op hun plaats. Meestal verbindt de chirurg de nieuwe nier met de externe iliacale arterie van de ontvanger. Als de externe iliacale arterie of de onderste aorta is aangetast door significante atherosclerose, moet het operatieplan mogelijk worden gewijzigd en is een complexere procedure vereist.