Confabulatie is een geheugenvervorming waarbij valse informatie door een individu aan anderen wordt geuit. De sleutel tot het begrijpen van confabulatie is het besef dat de persoon niet opzettelijk oneerlijk is, maar eerder probeert te interacteren met de mensen om hem heen.
Inhoudsopgave
Confabulatie bij dementie en andere aandoeningen
Confabulatie komt het meest voor bij mensen met het syndroom van Korsakov (een vorm van dementie die vaak gepaard gaat met alcoholmisbruik), maar het is ook waargenomen bij gevallen van de ziekte van Alzheimer en frontotemporale dementie . Confabulatie kan zich ook ontwikkelen bij mensen met andere aandoeningen, waaronder een gescheurd aneurysma , encefalitis, hoofdletsel, subarachnoïdale bloeding of schizofrenie.
Oorzaken
Er zijn verschillende theorieën, maar sommige onderzoeken suggereren twee verklaringen voor het ontstaan van confabulatie:
- De informatie werd niet goed genoeg in de hersenen gecodeerd . Er kunnen bijvoorbeeld afleidingen zijn geweest tijdens het verwerken van de informatie, waardoor deze niet correct of volledig in het geheugen van de hersenen kon worden ingevoerd.
- Informatie die te veel is geleerd, kan dominant zijn. , typische leefgewoonten, bekende feiten of interessante verhalen kunnen op de voorgrond treden in de geest van de persoon, waardoor de specifieke feiten naar de achtergrond worden gedrongen en de persoon terugvalt op onjuistheden in plaats van op de waarheid.
Eén reden waarom codering en geheugen bij Alzheimer zijn aangetast, is dat de hippocampus , een gebied in de hersenen dat verband houdt met geheugen en codering, vaak een van de vroegste structuren in de hersenen is die merkbaar wordt aangetast door de ziekte van Alzheimer.
Uit aanvullend onderzoek blijkt dat mensen met dementie die last hebben van waanideeën en agressie, vaker geneigd zijn om te confabuleren.
Het verschil tussen confabulatie en liegen
Familieleden van mensen met dementie die confabuleren raken vaak gefrustreerd en kunnen het gevoel krijgen dat hun geliefde opzettelijk oneerlijk is en hen bedriegt. Het is belangrijk om te begrijpen dat confabulatie, hoewel onnauwkeurig, geen bewuste keuze is, maar eerder een onbedoeld effect van dementie, terwijl liegen een bewuste keuze inhoudt om de waarheid verkeerd voor te stellen.
Als u het verschil begrijpt, kan het minder frustrerend zijn als er confabulatie plaatsvindt.
Een holistische benadering: zijn er voordelen aan confabulatie?
Het lijkt misschien vreemd om confabulatie als iets goeds te beschouwen, maar als we het op een holistische manier bekijken, kunnen we er enkele mogelijke voordelen en copingstrategieën in zien. Een onderzoek uitgevoerd door Linda Örulv en Lars-Christer Hyden aan de Linkoping University schetste drie positieve functies van confabulatie. Deze omvatten:
- Zingeving : Confabulatie kan helpen om de huidige situatie voor de persoon met dementie te begrijpen.
- Zelfcreatie : Confabulatie kan helpen een gevoel van persoonlijke identiteit te creëren en te behouden.
- Wereldcreatie : Confabulatie kan de persoon helpen om met de mensen om hem heen te communiceren.
Wat deze drie positieve functies in essentie zeggen, is dat confabulatie mensen met dementie kan helpen om zich positiever over zichzelf te voelen en een deel van hun vermogen om te communiceren en met anderen om te gaan, te behouden.
Hoe te reageren
Vaak is de beste reactie op confabulatie bij dementie om de persoon in haar realiteit te vergezellen, in plaats van te proberen de waarheid te corrigeren en aan te wijzen. Zelden, of nooit, levert ruzie maken met iemand met dementie voordelen op.
Validatietherapie erkent dat bepaalde behoeften, herinneringen en ervaringen uit het verleden vaak emoties en gedragingen sturen, waaronder het vormgeven van herinneringen, of deze nu accuraat zijn of niet. Het accepteren van de realiteit van de persoon is vaak nuttiger en kan hen mogelijk in staat stellen om enkele van de hierboven genoemde voordelen te bereiken.
Een woord van Health Life Guide
Hoewel confabulatie bij dementie in eerste instantie verwarrend of frustrerend kan zijn, kan het nuttig zijn om de manier waarop we ernaar kijken te veranderen. Het zien als een coping-respons op de cognitieve veranderingen bij dementie, in plaats van als liegen, kan een mogelijke emotionele reactie verminderen en verzorgers helpen om “met de stroom mee te gaan” en zich aan te sluiten bij de realiteit van hun geliefde.