Als u te weten bent gekomen dat uw kind of een kind van een geliefde het Hurler-syndroom heeft, bent u waarschijnlijk verward en bang. Wat betekent dit?
Inhoudsopgave
Definitie
Hurler-syndroom is een soort stapelingsziekte in het lichaam die wordt veroorzaakt door het ontbreken van één enzym. Het abnormale enzym, alfa-L-iduronidase (IDUA), wordt veroorzaakt door een genmutatie in het IDUA-gen, een gen dat zich op chromosoom 4 bevindt. De aandoening varieert in ernst, maar is een progressieve aandoening die veel lichaamssystemen aantast.
Mucopolysaccharidosen (MPS) begrijpen
Mucopolysaccharidoses (MPS) zijn een groep genetische aandoeningen waarbij essentiële lichaamsenzymen (chemicaliën) ontbreken of in onvoldoende hoeveelheden aanwezig zijn. MPS I-ziekte wordt veroorzaakt door een tekort aan een bepaald enzym genaamd alfa-L-iduronidase (IUDA).
Het enzym alfa-L-iduronidase breekt lange ketens van suikermoleculen af, zodat het lichaam ze kan afvoeren. Zonder het enzym hopen de grote suikermoleculen zich op en beschadigen ze geleidelijk delen van het lichaam.
De opbouw van moleculen (glycosaminoglycanen of GAG’s) gebeurt in de lysosomen (een speciaal organel in de cellen dat een verscheidenheid aan enzymen bevat). De exacte GAG’s die zich in de lysosomen opbouwen, zijn bij elk type MPS-ziekte anders.
Hurler Syndrome of Hurler Disease is de historische term voor de meest ernstige versie van MPS. Hurler was de achternaam van de dokter die de aandoening als eerste beschreef.
Een baby zal bij de geboorte weinig tekenen van de stoornis vertonen, maar binnen een paar maanden (zodra moleculen zich in de cellen beginnen op te bouwen) beginnen de symptomen. Er kunnen botafwijkingen worden vastgesteld. Het hart en het ademhalingsstelsel worden aangetast, evenals andere interne organen, waaronder de hersenen. Het kind groeit, maar blijft achter in zowel fysieke als mentale ontwikkeling voor zijn leeftijd.
Het kind kan moeite hebben met kruipen en lopen, en er kunnen zich problemen met zijn gewrichten ontwikkelen, waardoor delen van het lichaam, zoals zijn handen, niet meer gestrekt kunnen worden. Kinderen met het Hurler-syndroom bezwijken meestal aan problemen zoals hartfalen of longontsteking .
Diagnose
Een diagnose van het Hurler-syndroom is gebaseerd op de fysieke symptomen van het kind. Over het algemeen zullen de symptomen van ernstige MPS I aanwezig zijn tijdens het eerste levensjaar, terwijl de symptomen van verzwakte MPS I zich voordoen in de kindertijd. Testen kunnen de verminderde activiteit van het enzym detecteren. Het kan ook mogelijk zijn om de ziekte te identificeren in moleculair genetische testen.
Testen
Prenatale testen voor MPS I maken deel uit van het Recommended Uniform Screening Panel dat wordt uitgevoerd op pasgeborenen op 24 uur leeftijd. Dragerschapstesten voor risicovolle familieleden zijn aanwezig, maar alleen als beide IUDA-genvarianten in de familie zijn geïdentificeerd.
Er zijn veel specialisten betrokken bij de zorg voor een individu met MPS I. Een geneticus kan met de familie en verwanten praten over de risico’s van het doorgeven van het syndroom.
Typen
Er zijn 7 subtypes van de MPS-ziekte en MPS I is het eerste subtype (de andere zijn MPS II ( syndroom van Hunter ), MPS III (syndroom van Sanfilippo), MPS IV, MPS VI, MPS VII en MPS IX).
Bereiken
Er wordt aangenomen dat MPS I bestaat op een spectrum van mild (verzacht) tot ernstig. Er is een aanzienlijke overlap tussen deze twee stoornissen en er zijn geen significante biochemische verschillen tussen deze stoornissen vastgesteld.
- De milde of verzwakte vorm van MPS I staat ook bekend als het syndroom van Scheie of MPS IS : kinderen die met deze vorm geboren worden, hebben een normale intelligentie en kunnen volwassen worden.
- De ernstige vorm van MPS I staat bekend als Hurler-syndroom of MPS IH : Kinderen die getroffen zijn door de ernstige vorm kunnen een verstandelijke beperking, een kleine gestalte, stijve gewrichten, spraak- en gehoorproblemen, hartaandoeningen en een verkorte levensduur hebben. Deze kinderen lijken bij de geboorte vaak normaal met niet-specifieke symptomen die zich ontwikkelen tijdens het eerste levensjaar. Zo kunnen ze in het eerste levensjaar luchtweginfecties of een navelbreuk hebben, aandoeningen die vaker voorkomen bij kinderen zonder het syndroom. Gezichtskenmerken worden zichtbaar tijdens het eerste jaar, gevolgd door wijdverbreide skeletproblemen. Op driejarige leeftijd vertraagt de groei meestal aanzienlijk en worden intellectuele en gehoorproblemen zichtbaar.
- Sommige kinderen hebben een normale intelligentie en milde tot ernstige lichamelijke symptomen. Deze aandoening wordt ook wel het Hurler-Scheie-syndroom of MPS I HS genoemd .
Deze symptomen lijken erg op die van MPS II (Hunter-syndroom) , maar de symptomen van het Hurler-syndroom verergeren veel sneller dan die van het Hunter-syndroom type A.
Symptomen
Elk van de MPS-stoornissen kan verschillende symptomen veroorzaken, maar veel van de ziekten hebben vergelijkbare symptomen, zoals:
- Vertroebeling van het hoornvlies (oogproblemen)
- Kleine gestalte (dwerggroei of kleiner dan de normale lengte)
- Gewrichtsstijfheid
- Spraak- en gehoorproblemen
- Hernia’s
- Hartproblemen
Veelvoorkomende symptomen die specifiek zijn voor het Hurler-syndroom (en het Scheie- en Hurler-Scheie-syndroom) zijn onder meer:
- Abnormale gelaatstrekken (gezichtsdysmorfie) beschreven als “grove” kenmerken
- Vergroting van de milt en lever
- Obstructie van de bovenste luchtwegen
- Skeletafwijkingen
- Vergroting en verstijving van de hartspier ( cardiomyopathie )
Incidentie
Wereldwijd komt ernstige MPS I voor bij ongeveer 1 op de 100.000 geboorten en is verdeeld in drie groepen op basis van het type, de ernst en de manier waarop de symptomen zich ontwikkelen. Verzwakte MPS I komt minder vaak voor en komt voor bij minder dan 1 op de 500.000 geboorten.
Erfenis
Het Hurler-syndroom wordt overgeërfd volgens een autosomaal recessief patroon, wat betekent dat een kind twee kopieën van het gen voor MPS I moet erven, één van elke ouder, om de ziekte te ontwikkelen.
Omdat de aandoening erfelijk is, maken veel ouders die een kind met het Hurler-syndroom hebben zich zorgen dat andere kinderen ook met het ontbrekende enzym geboren kunnen worden. Omdat de aandoening autosomaal recessief is, worden beide ouders doorgaans als “dragers” beschouwd. Dit betekent dat ze één kopie van het gen hebben dat het enzym normaal produceert, en één kopie dat dat niet doet. Een kind moet de defecte genen van beide ouders erven.
De kans dat twee ouders die drager zijn een kind met MPS I krijgen, is 25 procent. Er is ook een kans van 25 procent dat een kind normale kopieën van beide genen erft. De helft van de tijd (50 procent) erft een kind het defecte gen van de ene ouder en het normale gen van de andere. Deze kinderen hebben geen symptomen, maar zijn wel drager van het syndroom, net als zijn of haar ouders.
Behandeling
Er is nog geen genezing mogelijk voor MPS I, daarom richt de behandeling zich op het verlichten van de symptomen.
- Medicatie: Aldurazyme (laronidase) vervangt het deficiënte enzym bij MPS I. Aldurazyme wordt eenmaal per week via een intraveneus infuus levenslang toegediend aan mensen met MPS I. Aldurazyme helpt de symptomen te verlichten, maar is geen genezing.
- Stamceltransplantatie: Een andere behandeling die beschikbaar is voor MPS I is een beenmergtransplantatie , waarbij normale cellen in het lichaam worden geplaatst die het ontbrekende enzym aanmaken. Veel kinderen met het Hurler-syndroom hebben echter een hartaandoening en kunnen de chemotherapie die nodig is voor de transplantatie niet ondergaan. Stamceltransplantatie kan, indien mogelijk, de overleving, intellectuele achteruitgang en hart- en ademhalingscomplicaties verbeteren, maar is veel minder effectief bij het behandelen van skeletsymptomen.