Inhoudsopgave
Belangrijkste punten
- Mannen met verhoogde waarden van een nieuw geïdentificeerde biomarker in hun sperma hebben een kleinere kans om hun partner zwanger te maken.
- Onderzoeksresultaten kunnen bijdragen aan een betere zwangerschapsplanning en behandelinterventies voor stellen die kampen met onvruchtbaarheid.
Een nieuw onderzoek van de Universiteit van Massachusetts Amherst (UMass) heeft een sperma-biomarker ontdekt die koppels kan helpen hun kans op zwangerschap te voorspellen.
De single-measure biomarker meet het niveau van mtDNAcn, een erfelijke mitochondriale DNA genetische code, in sperma. Verhoogde niveaus van deze marker zijn in verband gebracht met verminderde spermakwaliteit en lagere kansen op bevruchting.
Uit dit nieuwe onderzoek bleek dat in 384 spermamonsters van stellen van wie de zwangerschap 16 maanden lang werd gevolgd, 50% een lagere kans op zwangerschap had tijdens een bepaalde maandelijkse voortplantingscyclus en 18% een lagere kans op zwangerschap binnen 12 maanden.
“Het is echt de eerste stap in het vinden van betere biomarkers voor mannelijke onvruchtbaarheid en om het reproductieve succes te beïnvloeden”, vertelt Richard Pilsner, PhD, senior corresponderende auteur van het onderzoeksonderzoek en universitair hoofddocent aan de School of Public Health and Health Sciences van UMass, aan Health Life Guide.
Traditioneel, volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC), wordt bij een sperma-evaluatie de vorm, concentratie en mobiliteit geanalyseerd om de oorzaak van onvruchtbaarheid bij mannen te helpen bepalen. De ontdekking van deze nieuwe biomarker en de voorspelbaarheidsfactoren ervan, heeft het potentieel om een nieuw hulpmiddel te worden in de diagnostiek van onvruchtbaarheid, niet alleen bij mannen die advies, tests en behandeling zoeken, maar ook bij de algemene bevolking.
Ongeveer 1 op de 8 stellen in de VS heeft moeite om zwanger te worden of een zwangerschap in stand te houden.
Hoe deze doorbraak koppels kan helpen
Hoewel de huidige beoordeling van spermamonsters een slechte voorspelling van zwangerschap en reproductief succes oplevert, meldt de studie dat dit momenteel de meest voorkomende methode is voor het analyseren van mannelijke onvruchtbaarheid. Deze nieuwe biomarker geeft een nauwkeurigere beoordeling, waardoor koppels een uitgebreider reproductieplan kunnen ontwikkelen met hun artsen.
“Het onderzoek bevindt zich nog in de vroege onderzoeksfase, maar dit zou een opwindend diagnostisch hulpmiddel kunnen zijn,” vertelt Michael Eisenberg, MD, universitair hoofddocent urologie aan het Stanford University Medical Center, aan Health Life Guide. “We hopen in de toekomst betere diagnostische tests te hebben.”
Wat dit voor u betekent
Hoewel er meer onderzoek nodig is, kan een grondigere beoordeling van sperma artsen een beter inzicht geven in mannelijke onvruchtbaarheid. Aanpassingen van de levensstijl kunnen helpen om onvruchtbaarheid te compenseren.
Volgende stappen in onderzoek
Pilsner meldde dat zijn team een subsidie heeft ontvangen van de National Institutes of Health (NIH) om zijn onderzoek voort te zetten naar de rol die deze biomarker kan spelen in de toekomst van onvruchtbaarheidsbehandelingen.
“We hebben een subsidie ontvangen om de oorzaak van de hoge niveaus van de biomarker aan te pakken, of het nu gaat om omgevings-, voedings- of andere factoren, we moeten erachter komen wat de bepalende factoren zijn,” zegt Pilsner. “We hopen dat het iets is dat kan worden aangepast, zoals de omgeving, beweging, voeding of de eliminatie van toxines. Maar als het genetisch is, dan zitten we vast, want je kunt iemands genetica niet veranderen.”
Oorzaken van mannelijke onvruchtbaarheid
Onvruchtbaarheid is een veelvoorkomend probleem voor zowel mannen als vrouwen en wordt gedefinieerd als het niet in staat zijn om zwanger te worden na 12 maanden onbeschermde seks. De National Infertility Association meldt dat bij mannelijke/vrouwelijke koppels die worstelen met onvruchtbaarheid, een derde van de gevallen te wijten is aan de vrouw, een derde van de gevallen te wijten is aan de man en het andere derde een combinatie is bij beide partners of onverklaard is.
Veel factoren kunnen een rol spelen bij mannelijke onvruchtbaarheid, waaronder omgeving, voeding, beweging, verstoring van de testiculaire of ejaculatiefunctie, hormonale stoornissen en genetische stoornissen. De CDC somt een aantal risicofactoren op die de kans op mannelijke onvruchtbaarheid vergroten:
- Leeftijd: ouder zijn dan 40 kan de kans op zwangerschap voor een stel verkleinen
- Obesitas
- Tabaksgebruik
- Alcohol- en marihuanamisbruik
- Testosteronmedicatie of injecties
- Blootstelling aan straling
- Geschiedenis van seksueel overdraagbare aandoeningen
- Blootstelling van de testikels aan hoge temperaturen, waaronder een sauna of hottub
- Blootstelling aan bepaalde medicijnen, waaronder flutamide, cyproteron, bicalutamide, spironolacton, ketoconazol of cimetidine
- Blootstelling aan milieutoxines, waaronder pesticiden, lood, cadmium of kwik
Behandeling van mannelijke onvruchtbaarheid
Medische vooruitgang in reproductiewetenschap en onvruchtbaarheid heeft veel families verschillende behandelingsopties gegeven die 20 jaar geleden ondenkbaar waren. De CDC meldt dat behandelingsmogelijkheden besproken kunnen worden met een uroloog of reproductieve endocrinoloog, en kunnen bestaan uit een of meer van de volgende:
- Medicijn: Clomid
- Chirurgie: Varicocelectomie
- Intra-uteriene inseminaties (IUI), ook bekend als kunstmatige inseminatie
- In Vitro Fertilisatie (IVF)