Sommige soorten allergieën voor katten kunnen leiden tot een allergie voor varkensvlees door kruisreactie. Ontdek wat er achter het varkensvlees-kattensyndroom zit en wie er risico loopt.
Inhoudsopgave
Kattenallergie
Allergie voor katten komt extreem vaak voor, bij wel 25% van de mensen. Kattenallergie komt vaker voor dan allergie voor huidschilfers van honden , een feit dat verband kan houden met de potentie van kattenhaar en huidschilfers als allergeen, en omdat katten over het algemeen niet worden gewassen. Het belangrijkste kattenallergeen, Fel d 1 , wordt aangetroffen in kattenspeeksel, in huidschilfers van talgklieren in de huid, in de vacht en in anale talgklieren. Andere kattenallergenen, waaronder albumine (een belangrijk eiwit in het bloed), worden aangetroffen in kattenurine, speeksel en bloed.
Heel goed / Candace Madonna
Varkensvleesallergie
Vleesallergie , zoals voor rundvlees, varkensvlees, gevogelte en lamsvlees, komt relatief weinig voor. Koken vermindert de allergene aard van sommige voedingsmiddelen door de eiwitten af te breken die verantwoordelijk zijn voor allergische reacties. Als het allergeen door hitte wordt afgebroken, herkent het allergische antilichaam (IgE) het eiwit niet meer en treedt de allergische reactie niet op. Allergische reacties op zowel varkensvlees als wild zwijnvlees zijn gemeld.
Varkens-kattensyndroom
Zelden kunnen mensen met een allergie voor kattenalbumine ook allergisch zijn voor varkensvlees. Deze relatie wordt het varkensvlees-kattensyndroom genoemd en wordt veroorzaakt door de vergelijkbare structuren van kattenalbumine en varkensalbumine. Vanwege deze gelijkenis reageren allergische antilichamen tegen kattenalbumine kruisreageren met varkensalbumine.
De meeste mensen die allergisch zijn voor katten, ervaren symptomen die worden veroorzaakt door het belangrijkste allergeen Fel d 1 en hebben daarom minder kans om ook allergisch te zijn voor varkensvlees.
Symptomen
In tegenstelling tot allergische reacties op galactose-alfa-1,3-galactose (een koolhydraat dat voorkomt in vlees van zoogdieren en dat vertraagde allergische reacties kan veroorzaken, vele uren na consumptie van vlees), treden allergische reacties op varkensvlees bij het varkensvlees-kattensyndroom vrijwel onmiddellijk op nadat varkensvlees is gegeten.
Symptomen omvatten meestal urticaria/angio-oedeem, oraal allergiesyndroom, gastro-intestinale symptomen (zoals misselijkheid, braken en diarree) en anafylaxie. Vers (onvoldoende gegaard) varkensvlees of gedroogde en gerookte varkensvleesproducten veroorzaken vaak meer reacties, terwijl goed gegaard varkensvlees minder reacties veroorzaakt.
Diagnose
De diagnose van het varkensvlees-kattensyndroom wordt vermoed bij een persoon die een voorgeschiedenis heeft van significante allergische symptomen bij blootstelling aan katten (zoals allergische rhinitis en astma) en symptomen van voedselallergie heeft ervaren na het eten van varkensvlees. Allergietesten op kat en varkensvlees zijn positief met huidtesten en/of bloedtesten. U hoeft echter geen opvallende allergiesymptomen te hebben in de buurt van katten om te worden gediagnosticeerd met dit syndroom.
Behandeling
het strikt vermijden van elk varkensvleesproduct. Wanneer er echter toch een reactie optreedt, worden de symptomen op dezelfde manier behandeld als andere voedselallergische reacties.
Injecteerbare epinefrine zou beschikbaar moeten zijn voor iedereen die het varkensvlees-kattensyndroom heeft, aangezien er ernstige en zelfs dodelijke reacties zijn gemeld bij mensen met deze aandoening als gevolg van het eten van varkensvlees.
Als een persoon met het varkensvlees-kattensyndroom blootstelling aan katten vermijdt, is het mogelijk dat zijn allergische antilichaamniveaus voor een kat na verloop van tijd afnemen, en daarom zal de kruisreactie op varkensvlees ook afnemen. Het is daarom mogelijk dat een persoon met het varkensvlees-kattensyndroom zijn varkensvleesallergie “ontgroeit” als katten worden vermeden.
Om te weten of een allergie overwonnen is, is zorgvuldige follow-up door een arts nodig. Patiënten met bekende levensbedreigende reacties op varkensvlees mogen niet op eigen houtje opnieuw varkensvlees proberen te eten, tenzij dit geïndiceerd is na een zorgvuldige medische evaluatie.