In de vroege stadia van de infectie zullen veel mensen weinig of geen tekenen van ziekte ontwikkelen . Dit is misschien een van de redenen waarom 14% van de 1,2 miljoen Amerikanen die met HIV leven, niet gediagnosticeerd worden. Ze realiseren zich niet dat ze geïnfecteerd zijn of handelen pas wanneer er uiterlijke tekenen verschijnen .
In sommige gevallen ontwikkelen zich echter griepachtige symptomen binnen 7 tot 14 dagen na blootstelling. Deze aandoening wordt doorgaans acuut retroviraal syndroom genoemd (ook wel ARS, acuut seroconversiesyndroom of seroconversieziekte genoemd).
Inhoudsopgave
Acute symptomen
ARS kan zich vaak presenteren met de volgende acute symptomen , variërend van mild tot ernstig:
- Koorts
- Vermoeidheid
- Hoofdpijn
- Faryngitis (keelpijn)
- Myalgie (spierpijn)
- Artralgie (gewrichtspijn)
- Lymfadenopathie (gezwollen lymfeklieren)
Soms gaan deze symptomen gepaard met een huiduitslag (vaak aangeduid als een HIV-uitslag ) die zich manifesteert met roze-rode bultjes die samenkomen in grotere plekken, voornamelijk op de bovenste helft van het lichaam. Bovendien ervaart 30% van de mensen kortdurende misselijkheid, diarree of braken.
De meeste van deze symptomen zijn het gevolg van de reactie van het lichaam op HIV. HIV verspreidt zich namelijk razendsnel van de infectieplek naar het lymfeweefsel en veroorzaakt zo een ontstekingsreactie.
ARS kan maandenlang aanhouden totdat het immuunsysteem eindelijk de controle over het virus kan overnemen. Dit wordt gevolgd door de chronische fase van infectie waarin het virus de immuunverdediging langzaam afbreekt gedurende maanden en jaren.
Hoewel HIV zich in dit stadium nog steeds vermenigvuldigt, gebeurt dit doorgaans langzamer totdat de virale lading uiteindelijk stabiliseert en een zogenaamd ‘viraal setpoint’ wordt bereikt.
Bevestiging van infectie
ARS kan zelfs door een arts gemist worden omdat de symptomen vaak zo griepachtig zijn in hun presentatie. Het is daarom belangrijk om te begrijpen hoe HIV wordt overgedragen ; om de acute symptomen van HIV te herkennen en om een HIV-test te doen als u vermoedt dat u geïnfecteerd bent.
Omdat een HIV-test vaak een negatief of onbepaald resultaat kan opleveren tijdens de vroege stadia van de infectie, kan een HIV-virale ladingstest worden gebruikt als de symptomen wijzen op ARS.
In dergelijke gevallen, als de persoon een negatief of onbepaald antilichaamresultaat heeft maar een hoge virale lading (meer dan 100.000 kopieën/ml), wordt hij/zij als hiv-positief beschouwd. De behandeling zou idealiter onmiddellijk beginnen, terwijl er later een vervolgtest zou worden uitgevoerd om de resultaten te bevestigen.
Nieuwere combinatie-antilichaam/antigeentesten zijn ook zeer effectief gebleken bij het bevestigen van de serostatus tijdens ARS, waarbij sommige tests een extreem hoge nauwkeurigheid vertonen .
De Amerikaanse Preventive Services Task Force adviseert momenteel om alle Amerikanen van 15 tot 65 jaar eenmalig te testen als onderdeel van een routinematig doktersbezoek.
Andere mensen met een hoger risico op infectie, waaronder seksueel actieve mannen die seks hebben met mannen (MSM) , moeten jaarlijks worden getest. Voor sommige MSM raadt het Centers for Disease Control and Prevention (CDC) aan om elke 3 tot 6 maanden te screenen op basis van de seksuele geschiedenis.
Voordelen van vroege detectie
Het herkennen van de symptomen van ARS is belangrijk omdat het een persoon de mogelijkheid biedt voor vroege detectie. Dit helpt niet alleen om te verzekeren dat HIV niet wordt verspreid naar anderen, maar biedt ook voordelen in de vorm van vroege behandeling.
Studies gepubliceerd in 2013 geven aan dat de vroege start van antiretrovirale therapie correleert met een verminderd risico op zowel hiv-gerelateerde als aids-definiërende ziekten. Daarentegen wordt het uitstellen van therapie totdat het CD4-aantal van een persoon onder de 350 cellen/ml daalt, geassocieerd met niet alleen meer nadelige klinische gebeurtenissen, maar ook een significante – en zelfs diepgaande – vermindering van levensjaren .
Vroegtijdige behandeling voorkomt vaak onomkeerbare schade aan het immuunsysteem. Het vermindert ook het risico om het virus door te geven aan anderen, een strategie die bekend staat als treatment as prevention (TasP).