Slokdarmkanker is zeldzaam en vormt ongeveer 1% van de gediagnosticeerde kankers in de Verenigde Staten. In het verleden was plaveiselcelcarcinoomvan de slokdarm – geassocieerd met roken plus overmatig alcoholgebruik – was het meest voorkomende type. Maar in de afgelopen jaren is het ingehaald door adenocarcinoom, vaak geassocieerd met langdurige zure reflux en obesitas.
Moeite met slikken is vaak het eerste symptoom van slokdarmkanker . Tests zoals endoscopie helpen een diagnose te bevestigen.
Health Life Guide / Katie Kerpel
Als de ziekte in een vroeg stadium wordt ontdekt, kan een operatie de ziekte genezen. Maar al te vaak is de ziekte al in een vergevorderd stadium en vormen chemotherapie en radiotherapie de belangrijkste behandelingsopties.
Slokdarmkanker varieert enorm over de hele wereld, zowel in incidentie als in de gemeenschappelijke risicofactoren. Op dit moment is slokdarmkankerin de Verenigde Staten licht afneemt.
Inhoudsopgave
De slokdarm begrijpen
De slokdarm is de gespierde buis die de mond met de maag verbindt. Hij ligt achter het borstbeen en de luchtpijp (de buis waardoor lucht op weg naar de longen stroomt) en voor de thoracale wervelkolom.
Het gebied in het midden van de borstkas waar de slokdarm doorheen loopt, wordt het mediastinum genoemd. Dit is een ruimte waarin zich andere structuren bevinden, zoals het hart, grote bloedvaten (de aorta) en veel lymfeklieren.
In de slokdarm bevinden zich een paar belangrijke structuren die bepalen hoe vaste stoffen en vloeistoffen van uw mond naar uw maag gaan tijdens het slikken. De bovenste slokdarmsfincter is een gespierde band aan de bovenkant van de slokdarm die voorkomt dat voedsel terugstroomt van de slokdarm naar de mond, en ook helpt bij het voorkomen van aspiratie (het inademen van voedsel in de luchtpijp).
De onderste slokdarmsfincter is een band van weefsel nabij de verbinding van de slokdarm met de maag. Wanneer de tonus van deze sfincter hoog of laag is (door medische aandoeningen of medicijnen), kan dit invloed hebben op de manier waarop voedsel van de slokdarm naar de maag gaat.
Voordat de slokdarm de maag bereikt, passeert deze het middenrif . Als dit gebied van het middenrif verzwakt is (een hiatushernia), kan de maag omhoog bewegen in de borstholte.
Het grootste deel van de lengte van de slokdarm is bekleed met cellen die plaveiselcellen worden genoemd, hetzelfde soort cellen dat in de mond, grote luchtwegen en zelfs de huid wordt aangetroffen. Als een tumor in dit gebied begint, staat het bekend als een plaveiselcelcarcinoom .
Het gebied onderaan de slokdarm, en waar de slokdarm overgaat in de maag, zijn bekleed met cilindrische cellen. Als een kwaadaardige tumor in dit gebied begint, wordt het een adenocarcinoom genoemd .
Plaveiselcelcarcinomen kwamen ooit vaker voor in de Verenigde Staten en zijn wereldwijd nog steeds het meest voorkomende type slokdarmkanker. Op dit moment komen adenocarcinomen vaker voor in de Verenigde Staten en verschillende andere ontwikkelde landen.
Symptomen van slokdarmkanker
Symptomen van slokdarmkanker worden vaak pas duidelijk als de kanker al behoorlijk vergevorderd is. Achteraf gezien merken veel mensen echter dat ze al een tijdje symptomen hebben, maar dat ze zich onbewust hebben aangepast aan deze signalen (door bijvoorbeeld zachter voedsel te eten).
Mogelijke waarschuwingssignalen zijn onder meer:
- Moeite met slikken (dysfagie): Het meest voorkomende symptoom, dit begint meestal met vast voedsel en gaat uiteindelijk over in vloeistoffen. Pijn kan ook optreden bij het slikken, evenals een gevoel van voedsel dat in de slokdarm blijft steken.
- Onverklaarbaar gewichtsverlies (gewichtsverlies zonder dat je het probeert)
- Oprisping van onverteerd voedsel
- Brandend maagzuur (brandend gevoel of druk achter het borstbeen)
- Bloed braken of oud bloed bij de stoelgang ( zwarte ontlasting )
- Een aanhoudende hoest
- Rugpijn tussen de schouderbladen
- Heesheid of stemverlies
Omdat sommige van deze symptomen samen kunnen gaan met zure reflux en zure reflux een risicofactor is voor slokdarmkanker, is het belangrijk dat mensen niet alleen op de hoogte zijn van nieuwe symptomen, maar ook van eventuele veranderingen in hun chronische symptomen.
Oorzaken
We kennen de precieze oorzaken niet, hoewel genetica een rol lijkt te spelen. Er zijn verschillende risicofactoren voor slokdarmkanker geïdentificeerd en deze variëren afhankelijk van het specifieke type slokdarmkanker.
Plaveiselcelcarcinoom van de slokdarm wordt vaak geassocieerd met een combinatie van roken en overmatige alcoholinname, hoewel er ook andere risicofactoren zijn. Wereldwijd komt slokdarmkanker vaker voor bij mannen dan bij vrouwen, maar plaveiselcelcarcinoom komt vaker voor bij vrouwen in de Verenigde Staten. Het komt ook vaker voor bij zwarten dan bij blanken.
Een dieet rijk aan fruit en groenten en weinig rood en bewerkt vlees kan een beschermend effect hebben.
Adenocarcinoom van de slokdarm wordt vaak in verband gebracht met chronische zure reflux (gastro-oesofageale refluxziekte, of GERD ), maar ook met Barrett-slokdarm en obesitas. In de Verenigde Staten komt het vaker voor bij mannen dan bij vrouwen, en vaker bij blanken dan bij zwarten.
Diagnose
Er kunnen verschillende tests worden gebruikt om slokdarmkanker te diagnosticeren . Vaak is de eerste test die wordt besteld een bariumsliktest . Als er echter een vermoeden is van slokdarmkanker, is een bovenste endoscopie (oesofago-maag-duodenoscopie) de primaire test die wordt gebruikt om de diagnose te stellen.
Bij deze procedure wordt een buis door de mond en in de slokdarm geplaatst. Een camera aan het uiteinde van de buis stelt artsen in staat om de binnenkant van de slokdarm direct te visualiseren en indien nodig een biopsie te nemen.
Stadiëring is erg belangrijk bij het kiezen van de beste behandelingen voor de ziekte. Vroege stadia zijn beperkt tot de epitheelcellen en de slokdarm, en naarmate de kanker vordert, verspreidt deze zich naar nabijgelegen lymfe, weefsels en organen.
Veelgebruikte tests voor stadiëring zijn onder meer CT, PET en soms aanvullende onderzoeken zoals bronchoscopie , thoracoscopie en andere.
Behandeling
De behandelingsopties voor slokdarmkanker zijn afhankelijk van het stadium van de kanker, de locatie en een aantal andere factoren.
Voor tumoren in een vroeg stadium kan een operatie (oesofagectomie) een kans op genezing bieden. Dat gezegd hebbende, het is een grote operatie waarbij een deel van de slokdarm wordt verwijderd en de maag weer wordt verbonden met wat er overblijft van de bovenste slokdarm (of een deel van de darm wordt toegevoegd wanneer een groot deel van de slokdarm is verwijderd).
Chemotherapie en radiotherapie worden vaak vóór een operatie uitgevoerd (neoadjuvante chemotherapie) om de tumor te verkleinen. Soms worden ze echter ook na de operatie toegepast om ervoor te zorgen dat eventuele resterende kankercellen worden behandeld.
Voor degenen die geen kandidaat zijn voor een operatie, zijn er nog steeds opties. Chemotherapie met een combinatie van medicijnen kan het leven verlengen. Radiotherapie wordt vaak gebruikt in combinatie met chemotherapie, hetzij voor de operatie, na de operatie, of samen met chemotherapie wanneer een operatie niet mogelijk is.
Gerichte therapieën kunnen ook helpen de ziekte onder controle te houden, bijvoorbeeld bij mensen met tumoren die positief zijn voor HER2 (vergelijkbaar met borstkanker). Immunotherapie omvat een verscheidenheid aan behandelingen waarbij het eigen immuunsysteem van het lichaam wordt ingezet om kanker te bestrijden, en kan soms zelfs gevorderde kankers onder controle houden.
Er worden ook veel behandelingen onderzocht in klinische proeven , wat hoop biedt dat er in de toekomst betere behandelingen beschikbaar zullen zijn.
Voor mensen met gevorderde kankers kunnen behandelingen om de kwaliteit van leven te verbeteren terwijl ze met kanker leven niet worden onderschat, en palliatieve zorg is vaak het doel van de therapie. Palliatieve zorg is niet hetzelfde als hospice (het kan zelfs worden gebruikt voor mensen met tumoren die zeer waarschijnlijk genezen kunnen worden), en het is gericht op het beheersen van de fysieke en emotionele symptomen van het leven met kanker. We leren dat palliatieve zorg niet alleen de kwaliteit van leven verbetert, maar ook de overleving van mensen met gevorderde kankers kan verbeteren.
Omgaan met
Omgaan met slokdarmkanker kan erg moeilijk zijn. Fysiek is moeite met slikken niet alleen oncomfortabel, maar kan ook de voeding aanzienlijk verstoren.
Emotioneel gezien roept de reputatie van slokdarmkanker als een agressieve tumor met een slechte prognose veel vragen op, waaronder zorgen over het levenseinde.
Sociaal gezien leidt een diagnose van slokdarmkanker vaak tot ongewenste veranderingen in rollen binnen een gezin. En praktische zaken, variërend van verzekeringskwesties tot financiën, dragen bij aan de last.
Omgaan met een diagnose van slokdarmkanker vergt een dorp, en het is belangrijk om uw ondersteuningssysteem dichtbij te hebben. Het vinden van ondersteuning binnen de slokdarmkankergemeenschap online kan ook van groot voordeel zijn, omdat het de mogelijkheid biedt om te praten met andere mensen en hun mantelzorgers die voor een soortgelijke uitdaging staan.
Als u zelf een actieve rol speelt in uw behandeling en opkomt voor de zorg voor uw kanker, kan dat niet alleen de angst voor het onbekende verminderen, maar kan het in sommige gevallen ook een verschil maken in de uitkomst.
Een woord van Health Life Guide
Slokdarmkanker ontsnapt vaak aan de diagnose totdat het zich in de latere stadia van de ziekte bevindt, maar veel mensen geven toe dat ze symptomen hebben lang voordat ze de diagnose krijgen. Kennis hebben van de tekenen en symptomen en weten of u wel of geen risicofactoren hebt, kan nuttig zijn om de ziekte zo vroeg mogelijk te ontdekken. Het is echter belangrijk om op te merken dat zelfs als de ziekte niet vroeg wordt ontdekt en een operatie niet mogelijk is, er nog steeds behandelingen beschikbaar zijn die de symptomen kunnen verminderen en vaak het leven kunnen verlengen.