Narkolepsja zawsze charakteryzuje się nadmierną sennością w ciągu dnia , ale istnieją inne objawy i wyniki badań, które służą do różnicowania podtypów tej choroby. Istnieją dwa typy narkolepsji, ale jaka jest różnica między narkolepsją typu 1 a typu 2? Dowiedz się więcej o tych różnicach, w tym o roli katapleksji i badaniu poziomu hipokretyny w płynie mózgowo-rdzeniowym (CSF).
Spis treści
Objawy narkolepsji mogą różnicować podtypy
Oba typy narkolepsji obejmują niepohamowaną potrzebę snu lub dzienne zapadnięcia w sen. Bez senności narkolepsja nie jest właściwą diagnozą. Istnieją pewne inne towarzyszące objawy, a niektóre z nich mogą pomóc w odróżnieniu podtypów.
Istnieją dwa typy narkolepsji — typ 1 i typ 2. Typ 1 może obejmować obecność objawu katapleksji. Katapleksja jest definiowana jako więcej niż jeden epizod krótkiej, zwykle symetrycznej nagłej utraty napięcia mięśniowego z zachowaną świadomością. To osłabienie może być wywołane przez silne emocje. Te emocje są zwykle pozytywne; na przykład katapleksja może być związana ze śmiechem. Osłabienie może obejmować twarz, ramiona lub nogi. Niektórzy narkolepsi będą mieli opadające powieki, otwierające usta, wysuwający się język lub kiwającą się głowę. Niektórzy ludzie mogą paść na ziemię podczas ataku katapleksji.
Oba typy narkolepsji mogą również obejmować paraliż senny i halucynacje hipnagogiczne . W obu przypadkach często występuje również przerywany sen w nocy.
Rola badania na obecność hipokretyny i MSLT
Specyficzne testy mogą być również użyte do rozróżnienia dwóch podtypów narkolepsji. Nadmierna senność w ciągu dnia jest określana na podstawie wyników wielokrotnego testu latencji snu (MSLT). Test ten jest zgodny ze standardowym badaniem snu i obejmuje cztery lub pięć drzemek, które występują w odstępach 2-godzinnych. Osoba badana ma możliwość snu, a osoby z narkolepsją zasypiają średnio w czasie krótszym niż 8 minut. Ponadto sen REM wystąpi w ciągu 15 minut od zaśnięcia w co najmniej dwóch drzemkach.
Ponadto badanie poziomu hipokretyny w płynie mózgowo-rdzeniowym w ramach nakłucia lędźwiowego może być odkrywcze. Jeśli zmierzone poziomy są mniejsze niż 110 pg/ml, jest to zgodne z diagnozą narkolepsji typu 1. Jeśli poziomy są prawidłowe (lub nie są mierzone), a katapleksji nie ma, narkolepsję typu 2 diagnozuje się, jeśli MSLT jest dodatni. Jeśli zmierzony poziom hipokretyny okaże się nieprawidłowy później lub jeśli katapleksja rozwinie się później, diagnozę można zmienić na typ 1.
Choć narkolepsja jest rzadką chorobą, występuje dość powszechnie – narkolepsja typu 1 dotyka około jedną na 5000 osób. Diagnozę powinien postawić specjalista ds. snu, który jest w stanie wykonać odpowiednie badania i zastosować skuteczne leczenie.
Jeśli obawiasz się, że możesz mieć objawy narkolepsji, skonsultuj się ze specjalistą od zaburzeń snu, który zapewni Ci niezbędną opiekę i wsparcie.