Norowirus jest główną przyczyną zapalenia żołądka i jelit (grypy żołądkowej) w Stanach Zjednoczonych. Jest to wysoce zaraźliwy wirus, który powoduje stan zapalny żołądka i jelit. Prowadzi to do takich objawów, jak skurcze brzucha, wymioty i wodnista biegunka. Leczenie norowirusa zwykle polega jedynie na piciu dużej ilości płynów, aby zapobiec odwodnieniu, chociaż w ciężkich przypadkach wymagana jest hospitalizacja w celu agresywnego dożylnego (przez żyłę) uzupełniania płynów.
Spis treści
Objawy norowirusa
Objawy norowirusa zazwyczaj zaczynają się około 12 do 48 godzin po narażeniu na cząsteczki wirusa (które nie są widoczne gołym okiem). Objawy mogą trwać od 12 do 60 godzin i obejmują jeden lub więcej z następujących:
- Skurcze/ból brzucha
- Wodnista biegunka (częściej występująca u dorosłych)
- Wymioty (częściej u dzieci)
- Mdłości
- Gorączka
- Ból głowy
- Bóle ciała
Najczęstszym powikłaniem norowirusa jest odwodnienie. Jeśli nie jesteś w stanie utrzymać nawet niewielkich ilości płynów w żołądku lub masz bardzo ciężką biegunkę (lub jedno i drugie), możesz być odwodniony.
Objawy odwodnienia mogą obejmować:
- Suchość w ustach
- Zwiększone pragnienie
- Zmniejszenie oddawania moczu i/lub zwiększenie jego stężenia (ciemnożółty kolor)
- Ból głowy
- Szybkie tętno
- Osłabienie lub nietypowe zmęczenie
- Odczuwanie zawrotów głowy lub oszołomienia podczas wstawania
Dodatkowe objawy odwodnienia u niemowląt i małych dzieci obejmują:
- Płacz z małą ilością łez lub bez łez
- Nietypowa senność lub rozdrażnienie
Ciężkie odwodnienie może wymagać leczenia, takiego jak dożylne podawanie płynów lub leków, aby powstrzymać wymioty. Jeśli uważasz, że możesz być odwodniony z powodu wymiotów lub biegunki, ważne jest, aby natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską.
Powoduje
Norowirus jest uważany za chorobę przenoszoną drogą pokarmową, ponieważ może łatwo zanieczyścić żywność i źródła wody. W rzeczywistości większość epidemii norowirusa występuje w restauracjach, w których zarażony personel przygotowujący lub obsługujący posiłki dotyka potraw lub podaje je gołymi rękami.
Surowe owoce i warzywa lub niedogotowane jedzenie mogą również zostać zanieczyszczone norowirusem. Innym potencjalnym źródłem są skorupiaki z wody zanieczyszczonej norowirusem.
Wreszcie, dzielenie się jedzeniem lub sztućcami z osobą zarażoną norowirusem może przyczynić się do rozprzestrzeniania infekcji, podobnie jak dotykanie przedmiotów, na których znajdują się cząsteczki norowirusa, a następnie dotykanie ust, nosa i/lub oczu.
Podobnie jak w przypadku grypy i wielu innych infekcji wirusowych, ludzie z reguły nie nabywają odporności na norowirusy i mogą zarazić się więcej niż jeden raz.
Jak zaraźliwy jest norowirus?
Norowirus jest niezwykle zaraźliwy . Może być tak nawet zanim osoba zacznie wykazywać objawy i przez okres dwóch tygodni po tym, jak zacznie czuć się lepiej. To powiedziawszy, norowirus jest najbardziej zaraźliwy, gdy osoba jest chora i w ciągu pierwszych trzech dni po ustąpieniu objawów.
Czynniki ryzyka
Norowirus zaraża 21 milionów ludzi rocznie i powoduje około 800 zgonów. Każdy może się nim zarazić, ale niektórzy są bardziej narażeni niż inni.
Jest ona zazwyczaj przyczyną epidemii w zatłoczonych miejscach, dlatego osoby przebywające w następujących miejscach są bardziej narażone:
- Szpitale
- Domy opieki
- Żłobki
- Szkoły
- Ośrodki szkolenia wojskowego
- Ośrodki wypoczynkowe
- Statki wycieczkowe
Najbardziej narażeni są niemowlęta, małe dzieci i osoby starsze. Grupy te mają układ odpornościowy, który nie jest tak silny jak układ starszych dzieci lub dorosłych, którzy są zdrowi, co utrudnia wyzdrowienie z objawów norowirusa.
Oprócz tego osoby z osłabionym układem odpornościowym, które zostaną zakażone norowirusem — na przykład osoby po przeszczepie narządu, osoby chore na białaczkę lub zakażone wirusem HIV — są bardziej narażone na cięższy lub dłuższy przebieg choroby.
Diagnoza
Rozpoznanie norowirusa ustala się zazwyczaj na podstawie wywiadu lekarskiego i badania fizykalnego.
Historia medyczna
Podczas wywiadu lekarskiego lekarz zapyta Cię o konkretne objawy, zwłaszcza te związane z odwodnieniem.
Twój lekarz może również zapytać o szczegóły biegunki, np. czy jest wodnista czy krwawa, lub czy miałeś wysoką gorączkę. Odpowiedzi na te pytania mogą pomóc odwieść lekarza od diagnozy norowirusa lub ją zmienić.
Badanie fizykalne
Podczas badania fizykalnego lekarz obejrzy twój brzuch, osłucha jelita stetoskopem, opuka brzuch, a na koniec delikatnie uciśnie różne miejsca brzucha, aby wyczuć guzy, powiększone narządy lub bolesność.
Część badania fizykalnego dotycząca brzucha jest istotna w celu wykluczenia poważniejszych przyczyn bólu brzucha, takich jak:
Oprócz oceny brzucha, lekarz zwróci również uwagę na Twoje parametry życiowe i sprawdzi, czy nie występują objawy odwodnienia, np. suchość w ustach lub słabe napięcie skóry.
Badanie laboratoryjne
Rzadziej do diagnozy norowirusa można użyć testu zwanego testem RT-qPCR (reakcja łańcuchowa polimerazy z odwrotną transkrypcją w czasie rzeczywistym). Ten test wykrywa materiał genetyczny (RNA) wirusa i może być wykonywany na próbkach kału, wymiocin, żywności, wody i próbek środowiskowych.
Test RT-aPCR nie jest powszechnie wykonywany ze względu na krótki przebieg zakażenia. Może być stosowany w przypadku dużej epidemii publicznej lub jeśli dana osoba ma osłabiony układ odpornościowy (np. z powodu białaczki lub przeszczepu narządu).
Leczenie
Kluczowym leczeniem norowirusa jest picie dużej ilości płynów. Podczas gdy napoje sportowe mogą być wszystkim, czego potrzeba do nawodnienia u dorosłych i starszych dzieci, doustne roztwory nawadniające, takie jak Pedialyte lub Ceralyte, są lepsze w uzupełnianiu ważnych składników odżywczych i minerałów utraconych w wyniku wymiotów i/lub biegunki.
Czasami infekcja norowirusem jest na tyle poważna, że wymaga leczenia. Chociaż nie ma leku, który mógłby zabić lub wyleczyć infekcję, istnieją leki, takie jak Zofran (ondansetron), które mogą pomóc zatrzymać lub zmniejszyć wymioty, dzięki czemu nie dojdzie do odwodnienia.
U niektórych osób może być konieczne dożylne uzupełnienie płynów w szpitalu, jeśli wykazują objawy odwodnienia i nie tolerują płynów przyjmowanych doustnie.
Oprócz ciężkiego odwodnienia i/lub niemożności zatrzymania płynów, innymi wskazaniami do hospitalizacji mogą być:
- Silny ból brzucha
- Nieuleczalne wymioty
- Długotrwałe objawy (trwające blisko tydzień lub dłużej)
- Ciąża
- Osoby starsze i niemowlęta
- Osoby z osłabionym układem odpornościowym
Zapobieganie
Chociaż nie zawsze da się uniknąć chorób przenoszonych drogą pokarmową, takich jak norowirus, ponieważ do wywołania choroby wystarczy bardzo niewielka ilość wirusa, te trzy kroki znacznie pomogą zmniejszyć codzienne ryzyko.
- Często i prawidłowo myj ręce: Ważne jest częste mycie rąk mydłem i wodą w ciągu dnia, szczególnie po skorzystaniu z toalety lub przed przygotowaniem jedzenia. Najlepiej udać się do zlewu, ponieważ płyn do dezynfekcji rąk nie zabija niektórych bakterii, w tym norowirusa. Upewnij się, że myjesz ręce dokładnie przez co najmniej 20 sekund — tyle czasu zajmuje dwukrotne zaśpiewanie piosenki „Happy Birthday”.
- Unikaj dotykania ust: Nawet przy częstym i dokładnym myciu rąk możesz nieumyślnie dotknąć skażonej powierzchni. Unikając dotykania ust, możesz zapobiec przenoszeniu drobnych zakaźnych cząsteczek do swojego ciała.
- Rutynowo dezynfekuj i czyść: Ważne jest, aby regularnie dezynfekować dom i miejsce pracy, zwłaszcza kuchnie (w tym naczynia i blaty). Upewnij się, że czyścisz produktem zawierającym wybielacz lub zrób własny środek czyszczący na bazie wybielacza . Stosowanie produktów, które nie zawierają wybielacza, nie przyniesie żadnych korzyści, ponieważ nie zabiją wirusa.
Kiedy bliskie kontakty mają norowirusa
Jeśli mieszkasz w tym samym domu, co osoba zakażona norowirusem (lub podejrzewasz, że tak jest), a u Ciebie jeszcze nie stwierdzono zakażenia, możesz podjąć dodatkowe kroki, aby zapewnić sobie ochronę.
- Jeśli to możliwe, trzymaj się z daleka: Może to nie zawsze być praktyczne, ale trzymanie się z daleka od osoby chorej tak bardzo, jak to możliwe, pomoże chronić również Ciebie przed zachorowaniem. Śpij w innym pokoju, korzystaj z innej łazienki i zachowuj jak największy dystans.
- Noś rękawiczki: Jeśli opiekujesz się osobą z norowirusem, mało prawdopodobne jest, że będzie ona w stanie sprzątać. Możesz być osobą wykonującą tę czynność najczęściej, co może narazić Cię na bezpośredni kontakt z wirusem. Najlepiej jest założyć rękawiczki. Podczas tego upewnij się, że nie dotykasz nosa, oczu ani ust i umyj ręce zaraz po zakończeniu sprzątania.
- Upewnij się, że pranie zostanie wykonane: Umyj ubrania, pościel, ręczniki i wszystko inne, czego dotknie chora osoba. Użyj gorącej wody i wysusz rzeczy w suszarce z wysoką temperaturą, aby mieć pewność, że są jak najczystsze. Jeśli pranie jest zabrudzone, obchodź się z nim w gumowych rękawiczkach i umyj ręce po włożeniu rzeczy do pralki.
- Nie dziel się: Dzielenie się przedmiotami, których używał twój chory małżonek, dziecko lub współlokator, to pewny sposób na zachorowanie. Nawet dzielenie się pilotem do telewizora może być złą wiadomością.
- Nie pozwól im przygotowywać jedzenia: Jeśli ktoś jest chory na norowirusa, nie pozwól mu przygotowywać jedzenia dla ciebie ani nikogo innego, jeśli to możliwe. W rzeczywistości, Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zaleca, aby dana osoba nie przygotowywała jedzenia przez co najmniej dwa dni po ustąpieniu objawów.
Słowo od Health Life Guide
Chociaż zarażenie się norowirusem jest nieprzyjemnym doświadczeniem, możesz być pewien, że większość ludzi czuje się lepiej w ciągu jednego do trzech dni. W międzyczasie kontynuuj proaktywne mycie rąk. Jeśli się zakażesz, pamiętaj o intensywnym nawadnianiu organizmu.
Na koniec, w bardziej pozytywnej nocie, obecnie prowadzone są badania nad szczepionką przeciwko norowirusowi. Byłaby to o wiele skuteczniejsza i mniej uciążliwa strategia zapobiegawcza niż obecna (kontrola zakażeń).