Czym jest rak macicy?

Rak macicy jest najczęstszym nowotworem ginekologicznym w Stanach Zjednoczonych, ze wskaźnikiem zachorowań na raka wynoszącym 27,2 na 100 000 osób rocznie i wskaźnikiem zgonów wynoszącym 5 na 100 000 osób rocznie. Rak macicy odnosi się głównie do dwóch rodzajów raka, które atakują macicę: raka endometrium i mięsaka macicy. Mięsak macicy występuje znacznie rzadziej niż rak endometrium.

Typy

Podczas gdy rak endometrium jest częstym schorzeniem i można go łatwo leczyć we wczesnym stadium, mięsaki macicy zdarzają się rzadko i mogą być trudne do leczenia.

• Rak endometrium : Ten rodzaj raka zaczyna się w tkankach gruczołowych i/lub tkankach łącznych endometrium , czyli wyściółki macicy . Istnieje kilka podgrup tego typu raka:
• Gruczolakorak endometrium (najczęściej występujący, atakujący tkanki gruczołowe)
• Rak podścieliska endometrium (rzadziej występujący, atakujący tkanki łączne)
• Złośliwe nowotwory mieszane Müllera (rzadkie, obejmujące zarówno raka, jak i mięsaka, znane również jako mięsakorak).
• Mięsak macicy : Mięsak mięśniakomięsak macicy (LMS) jest najczęstszym typem tego nowotworu. LMS rozpoczyna się w mięśniu macicy, czyli warstwie mięśniowej macicy.

Objawy

Rak macicy może nie powodować objawów, szczególnie we wczesnych stadiach. Gdy wystąpią, objawy mogą obejmować nieprawidłowe krwawienie z pochwy i ból miednicy.

Ponieważ nowotwory te dotyczą różnych obszarów macicy, objawy raka endometrium mogą różnić się od objawów mięsaków macicy.

W wyniku zaatakowania okolicznych narządów przez nowotwór złośliwy może dojść do utraty apetytu oraz zmian w funkcjonowaniu jelit i pęcherza.

Powoduje

Chociaż naukowcy nie do końca rozumieją, co powoduje raka macicy, uważa się, że rolę odgrywają zaburzenia hormonalne. Estrogen może powodować szybsze niż zwykle rozmnażanie się komórek i tkanek endometrium, co może prowadzić do hiperplazji endometrium (nieprawidłowego powiększenia endometrium).

Czynniki ryzyka zachorowania na raka macicy obejmują:

• Wiek: Rak endometrium dotyka głównie osoby po menopauzie, średni wiek diagnozy wynosi 60 lat. Jest rzadki u osób poniżej 45 roku życia.
• Rasa: U osób rasy białej prawdopodobieństwo zdiagnozowania raka endometrium jest nieco większe, natomiast u osób rasy czarnej prawdopodobieństwo śmierci z tego powodu jest większe. Podczas analizowania informacji według rasy należy wziąć pod uwagę rolę systemowego rasizmu w medycynie.
• Duża liczba cykli menstruacyjnych: chodzi o liczbę cykli menstruacyjnych w życiu danej osoby, w tym osoby, u których pierwsza miesiączka wystąpiła przed ukończeniem 12. roku życia lub u których menopauza wystąpiła po ukończeniu 50. roku życia.
• Brak wcześniejszych ciąż: Rak macicy jest częstszy u osób, które nie były w ciąży. Jednym z możliwych wyjaśnień tego związku jest to, że organizm produkuje więcej progesteronu i mniej estrogenu w czasie ciąży. Inną możliwością jest to, że niepłodność jest związana z brakiem równowagi między progesteronem a estrogenem, co również może przyczyniać się do raka macicy.
• Wiek w momencie porodu: Istnieje możliwy związek między wiekiem, w którym dana osoba rodzi po raz pierwszy, a rakiem macicy, ale aby wyciągnąć wnioski, potrzeba więcej badań.
• Terapia zastępcza estrogenem (ERT): Podczas menopauzy organizm produkuje mniej estrogenu. ERT jest stosowana po menopauzie w celu leczenia takich objawów, jak suchość pochwy, silne uderzenia gorąca i bezsenność. Może być również przepisywana, jeśli ktoś jest narażony na osteoporozę. ERT wiąże się ze zwiększonym ryzykiem raka macicy, szczególnie gdy endometrium jest narażone na estrogen bez progesteronu. Aby zmniejszyć to ryzyko, lekarz może przepisać niskie dawki estrogenu w połączeniu z progesteronem.
• Tamoxifen : Istnieje niewielkie ryzyko zachorowania na raka endometrium w wyniku stosowania tamoxifenu (mniej niż 1% rocznie). Lek ten jest stosowany w profilaktyce i leczeniu raka piersi. Działa jako antyestrogen w piersiach, ale działa jak estrogen w macicy. U osób, które przeszły menopauzę, leczenie to może powodować rozrost wyściółki macicy, co może zwiększać ryzyko raka endometrium. Jeśli przyjmujesz tamoxifen, Twój lekarz sprawdzi, czy nie ma oznak raka, wykonując coroczne badania ginekologiczne, a Ty powinnaś obserwować objawy raka endometrium, takie jak nieprawidłowe krwawienie. Jeśli pojawią się objawy, skonsultuj się z lekarzem.
• Zespół Lyncha : Jest to dziedziczny zespół związany z wyższym ryzykiem wystąpienia niektórych nowotworów, w tym raka trzonu macicy, jelita grubego i jajnika. Szacowane ryzyko zachorowania na raka trzonu macicy w ciągu całego życia w populacji ogólnej wynosi 2,6%, a zespół Lyncha zwiększa szacowane ryzyko zachorowania na raka trzonu macicy do 42–54%.
• Genetyka: Choć konieczne są dalsze badania, badanie silnie sugeruje związek między mutacją genetyczną BRCA1 a nieznacznie zwiększonym ryzykiem rzadkiego, ale agresywnego raka macicy, surowiczego lub surowiczopodobnego raka endometrium. Osobom, które są nosicielami mutacji genetycznej BRCA1 (lub BRCA2), czasami zaleca się mastektomię w celu zmniejszenia ryzyka raka piersi związanego z tą mutacją genu. Czasami macicę usuwa się w tym samym czasie co jajniki, jeśli operacja usunięcia jajników jest już zaplanowana.
• Otyłość: Ponad 50% przypadków raka endometrium jest związanych z otyłością. Tkanka tłuszczowa (tłuszcz) przekształca androgen w estrogen, co może prowadzić do wzrostu nieskontrastowanej ekspozycji na estrogen. Zwiększa to ryzyko raka macicy. Inne schorzenia, które mogą prowadzić do tego wzrostu, to zespół metaboliczny i cukrzyca typu II.

Diagnoza

Jeśli masz objawy raka macicy, koniecznie umów się na wizytę u swojego lekarza. Oprócz pytań o objawy, lekarz przeprowadzi kilka testów w celu postawienia diagnozy.

• Badanie fizykalne: Twój lekarz sprawdzi, czy nie masz bladości (nienormalnie bladej skóry) lub szybkiego tętna, które mogą wystąpić z powodu utraty krwi. Podczas badania fizykalnego lekarz zbada macicę i brzuch, aby sprawdzić, czy nie są powiększone lub tkliwe. Podczas badania miednicy lekarz będzie szukał oznak, takich jak krwawa wydzielina lub skrzepy krwi .
• USG przezpochwowe: USG przezpochwowe służy do badania wyściółki macicy. U osób po menopauzie wyściółka o grubości ponad czterech milimetrów jest uważana za nieprawidłową i może wymagać dalszych badań, takich jak biopsja.
• Histeroskopia : Podczas histeroskopii lekarz wprowadza cienką, oświetloną rurkę do pochwy, aby obserwować szyjkę macicy i macicę. Macica jest wypełniona solą fizjologiczną, aby ułatwić wizualizację. Może to pomóc ustalić przyczynę nieprawidłowego krwawienia, a w niektórych przypadkach podczas zabiegu może zostać wykonana biopsja lub usunięcie zmiany.
• Biopsja endometrium : Podczas tej procedury niewielka ilość wyściółki macicy jest usuwana przez szyjkę macicy. Następnie tkanka ta jest badana pod mikroskopem.
• Rozszerzenie i łyżeczkowanie (D&C): Jeśli wyniki biopsji endometrium nie są diagnostyczne, można wykonać D&C. Zazwyczaj wykonuje się to jako zabieg ambulatoryjny, tkankę endometrium zeskrobuje się z macicy za pomocą specjalnego narzędzia przez medycznie rozszerzoną szyjkę macicy podczas tej procedury. Następnie próbkę tkanki bada się pod mikroskopem.

Twoje objawy i symptomy mogą również skłonić Twojego lekarza do rozważenia możliwości występowania innych schorzeń, w tym endometriozy , mięśniaków , adenomiozy , zanikowego zapalenia pochwy , zaniku endometrium, przerostu endometrium, polipów endometrium i polipów szyjki macicy . Podczas oceny diagnostycznej może być konieczne wykonanie jednego lub więcej testów w celu wykluczenia innego schorzenia.

Inscenizacja

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie raka, zostanie on zaawansowany . Zaawansowanie określa rozmiar i zakres przerzutów (rozprzestrzeniania się) raka. Zaawansowanie jest ważnym krokiem, ponieważ pomaga określić, w jaki sposób należy leczyć raka i jak skuteczne może być leczenie.

Stopień zaawansowania choroby ustala się w oparciu o system TNM .

Guz . Jak duży jest? Jak daleko rak rozrósł się w macicy i czy dotarł do pobliskich organów lub struktur?

Węzły chłonne . Czy rak rozprzestrzenił się na węzły chłonne okołoaortalne (węzły chłonne w miednicy lub wokół aorty , która jest główną tętnicą biegnącą od serca w dół tylnej części jamy brzusznej i miednicy)?

Przerzuty . Czy rak rozprzestrzenił się na odległe węzły chłonne lub odległe organy w innych częściach ciała?

Litera lub liczba jest dodawana po T, N lub M, aby podać bardziej szczegółowe informacje. Informacje te są łączone w procesie zwanym grupowaniem stadiów. Wyższe liczby i litery po T, N lub M oznaczają, że rak jest bardziej zaawansowany.

Do badań służących do określenia stopnia zaawansowania choroby zalicza się:

• Badanie fizykalne W zależności od umiejscowienia guza, badanie fizykalne może pomóc w określeniu jego wielkości.
• Badania obrazowe Badania takie jak zdjęcia rentgenowskie, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, badanie ultrasonograficzne i tomografia pozytonowa (PET) pomagają w uwidocznieniu guza i przerzutów.
• Badania krwi Test CA 125 mierzy ilość antygenu nowotworowego 125 we krwi i może być stosowany w celu monitorowania niektórych nowotworów w trakcie i po leczeniu.
• Zaawansowane testy genomiczne DNA z komórek nowotworowych pobranych z biopsji guza jest sekwencjonowane. Specyficzne nieprawidłowości genetyczne często kierują ukierunkowaną terapią nowotworową.

Rak endometrium klasyfikuje się według stadiów numerycznych i oznaczonych literami podstadiów, przy czym niższe liczby i wczesne litery wskazują na mniej zaawansowany nowotwór.

Cieniowanie

Stopień odnosi się do wyglądu komórek nowotworowych, a konkretnie do tego, jak bardzo przypominają zdrowe komórki oglądane pod mikroskopem.

Guz niskiego stopnia złośliwości wygląda podobnie do zdrowej tkanki i ma zorganizowane grupy komórek. Dobrze zróżnicowana tkanka nowotworowa przypomina zdrową tkankę i byłaby opisywana jako niskiego stopnia złośliwości.

Tkankę nowotworową, która wygląda zupełnie inaczej niż tkanka zdrowa, uważa się za słabo zróżnicowaną i klasyfikuje jako nowotwór wysokiego stopnia złośliwości.

• Ocena X (GX) : Ocena nie może być oceniona.
• Stopień 1 (G1) : Komórki są dobrze zróżnicowane.
• Stopień 2 (G2) : Komórki są umiarkowanie zróżnicowane.
• Stopień 3 (G3) : Komórki są słabo zróżnicowane.

Leczenie

Leczenie ustala się na podstawie rodzaju nowotworu, stadium, stopnia zaawansowania, wieku pacjenta i ogólnego stanu zdrowia oraz chęci posiadania dzieci. Komórki nowotworowe są również badane w celu ustalenia, czy pewne metody leczenia, takie jak terapia hormonalna, mogą być skuteczne.

Decyzje dotyczące leczenia ukierunkowanego mogą być również podejmowane na podstawie cech genetycznych komórek.

Kolejnym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę przy planowaniu leczenia, jest Twój stan sprawności , czyli to, jak dobrze możesz wykonywać codzienne czynności i jak długo będziesz tolerować leczenie.

Dostępnych jest kilka opcji leczenia.

Chirurgia

Zazwyczaj operacja jest pierwszą linią leczenia raka macicy. Celem operacji jest usunięcie guza i części zdrowej tkanki otaczającej (znanej jako margines).

Zabiegi chirurgiczne, które można wykonać w ramach leczenia raka macicy, obejmują:

• Histerektomia prosta: usunięcie macicy i szyjki macicy.
• Radykalna histerektomia: usunięcie macicy, szyjki macicy, górnej części pochwy i okolicznych tkanek.
• Obustronna salpingo-oophorektomia: U kobiet, które przeszły menopauzę, podczas histerektomii usuwa się oba jajowody i oba jajniki .
• Limfadenektomia (usunięcie węzłów chłonnych): Aby sprawdzić, czy rak rozprzestrzenił się poza macicę, podczas histerektomii chirurg może usunąć węzły chłonne znajdujące się w pobliżu guza.

Najczęstsze krótkotrwałe skutki uboczne operacji obejmują ból i zmęczenie. Inne skutki uboczne mogą obejmować nudności, wymioty, trudności z opróżnianiem pęcherza i trudności z wypróżnianiem. Te problemy są zazwyczaj tymczasowe. Zaraz po operacji zaczniesz od diety płynnej, stopniowo powracając do stałego pokarmu.

Jeśli jesteś w okresie przedmenopauzalnym i usunięto Ci jajniki, wystąpią u Ciebie objawy menopauzy spowodowane zmianami w produkcji hormonów.

Obrzęk limfatyczny (obrzęk nóg) może być skutkiem ubocznym limfadenektomii.

Promieniowanie

Radioterapia wykorzystuje wysokoenergetyczne promienie rentgenowskie lub inne cząsteczki do niszczenia komórek rakowych. Radioterapia może być stosowana zewnętrznie (radioterapia wiązką zewnętrzną, znana jako EBRT) lub wewnętrznie (brachyterapia) i zwykle obejmuje szereg zabiegów zaplanowanych w określonym czasie.

Radioterapia jest zazwyczaj stosowana po operacji w celu zniszczenia pozostałych komórek nowotworowych, ale czasami jest stosowana przed operacją w celu zmniejszenia guza. Czasami jest stosowana, jeśli ktoś nie może przejść operacji.

Skutki uboczne radioterapii są różne, często w zależności od ilości radioterapii. Skutki uboczne mogą obejmować zmęczenie, łagodne reakcje skórne, rozstrój żołądka i luźne stolce. Te skutki zwykle ustępują w ciągu kilku miesięcy po zakończeniu leczenia. Mogą wystąpić długotrwałe skutki uboczne, ale są one rzadsze.

Chemoterapia

Chemioterapia to rodzaj leku, który niszczy komórki nowotworowe, zwykle poprzez powstrzymanie komórek przed podziałem w celu wytworzenia większej liczby komórek. W leczeniu raka macicy chemioterapię rozpoczyna się po operacji lub jeśli rak powraca po początkowym leczeniu.

Chemioterapia zazwyczaj polega na podawaniu jednego leku lub kombinacji leków w cyklach przez określony czas.

Może być podawany samodzielnie lub w połączeniu z innymi terapiami, takimi jak radioterapia. Leczenie jest podawane dożylnie lub połykane w formie tabletek.

Efekty uboczne mogą obejmować zmęczenie, ryzyko infekcji, nudności i wymioty, wypadanie włosów, neuropatię obwodową (drętwienie/mrowienie w ramionach i/lub nogach), utratę apetytu i biegunkę. Efekty uboczne zwykle ustępują kilka miesięcy po zakończeniu chemioterapii, a dostępne są metody leczenia w celu zwalczania tych efektów ubocznych.

Terapia hormonalna

Hormony lub leki blokujące hormony można stosować w leczeniu raka, zwłaszcza raka endometrium w zaawansowanym stadium (III lub IV) lub w przypadku nawrotu po leczeniu.

Leczenie hormonalne raka endometrium może obejmować:

• Progestageny: To główne leczenie hormonalne stosowane w przypadku raka endometrium. Leki te spowalniają wzrost komórek raka endometrium i mogą pomóc zachować płodność w niektórych przypadkach. Dwa najczęstsze progestyny ​​to Provera (octan medroksyprogesteronu), podawany w zastrzykach lub jako pigułka) i Megace (octan megestrolu), podawany w tabletkach lub w płynie. Działania niepożądane mogą obejmować: uderzenia gorąca; nocne poty; przyrost masy ciała (z powodu zatrzymania płynów i zwiększonego apetytu); pogorszenie depresji; podwyższony poziom cukru we krwi u osób z cukrzycą; i rzadko, poważne zakrzepy krwi.
• Tamoxifen: Często stosowany w leczeniu raka piersi, Tamoxifen jest lekiem antyestrogenowym, który może być również stosowany w leczeniu zaawansowanego lub nawracającego raka endometrium. Tamoxifen jest czasami stosowany naprzemiennie z progesteronem, który wydaje się działać dobrze i być lepiej tolerowany niż sam progesteron. Potencjalne skutki uboczne obejmują uderzenia gorąca i suchość pochwy. Osoby przyjmujące Tamoxifen są również bardziej narażone na poważne zakrzepy krwi w nogach.
• Agoniści hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (agoniści LHRH): Te leki obniżają poziom estrogenu u kobiet przed menopauzą, które nadal mają funkcjonalne jajniki, „wyłączając” jajniki, aby nie produkowały estrogenu. Znane również jako agoniści hormonu uwalniającego gonadotropinę (GNRH), Zoladex (goserelina) i Lupron (leuprolid) to leki, które mogą być stosowane w leczeniu raka endometrium. Są podawane w formie zastrzyku co 1 do 3 miesięcy. Efekty uboczne mogą obejmować uderzenia gorąca, suchość pochwy i inne objawy menopauzy. Mogą również powodować bóle mięśni i stawów. Przyjmowane długotrwale, leki te mogą osłabiać kości, czasami prowadząc do osteoporozy.
• Inhibitory aromatazy (AI): Bez funkcjonalnych jajników, tkanka tłuszczowa staje się głównym źródłem estrogenu w organizmie. Leki takie jak Femara (letrozol), Arimidex (anastrozol) i Aromasin (eksemestan) mogą zatrzymać produkcję estrogenu, aby jeszcze bardziej obniżyć jego poziom. Obecnie są najczęściej stosowane u osób, które nie mogą przejść operacji. Zazwyczaj są stosowane w leczeniu raka piersi, ale bada się, jak najlepiej można je stosować również w przypadku raka endometrium. Skutki uboczne mogą obejmować bóle głowy, bóle stawów i mięśni oraz uderzenia gorąca. Przyjmowane długotrwale, leki te mogą osłabiać kości, co czasami prowadzi do osteoporozy.

Terapia celowana

Terapia celowana oddziałuje na określone geny, białka lub środowisko tkankowe, które przyczyniają się do wzrostu i przeżycia nowotworu, blokując wzrost i rozprzestrzenianie się komórek nowotworowych, przy ograniczonym wpływie na zdrowe komórki.

Terapia celowana jest zazwyczaj zarezerwowana dla raka w stadium IV, gdy inne metody leczenia nie są w stanie spowolnić postępu. Jest dostępna dla raka macicy w badaniach klinicznych, a w niektórych przypadkach jako część standardowych schematów leczenia.

Terapia celowana raka macicy obejmuje:

• Terapia antyangiogenna: Skupia się na zatrzymaniu angiogenezy (procesu tworzenia nowych naczyń krwionośnych) w celu „zagłodzenia” guza. Avastin (bevacizumab) to rodzaj terapii antyangiogennej stosowanej w leczeniu raka macicy.
• Inhibitory ssaków docelowych rapamycyny (mTOR): Osoby z zaawansowanym lub nawracającym rakiem macicy mogą być leczone lekiem takim jak Afinitor (ewerolimus), który blokuje szlak mTOR, gdzie mutacje są powszechne w przypadku raka endometrium. Inne leki, które są ukierunkowane na ten szlak, to ridaforolimus i Torisel (temsirolimus), obecnie zatwierdzone do leczenia innych rodzajów raka.
• Terapia celowana w leczeniu rzadkiego rodzaju raka macicy: Surowiczy rak macicy jest rzadkim, ale agresywnym rodzajem raka endometrium. Około 30% tych guzów wyraża gen HER2. Herceptyna (trastuzumab) to terapia celowana na HER2, stosowana głównie w leczeniu raka piersi HER2-dodatniego; jednak w badaniu klinicznym fazy II naukowcy odkryli, że trastuzumab w połączeniu z chemioterapią był skuteczny w leczeniu tego rodzaju guzów.

Skutki uboczne terapii celowanej różnią się w zależności od rodzaju leczenia, dlatego najlepiej omówić potencjalne skutki uboczne ze swoim lekarzem przed rozpoczęciem leczenia.

Immunoterapia

Immunoterapia, zwana także terapią biologiczną, ma na celu wzmocnienie naturalnych mechanizmów obronnych organizmu, aby zwalczył raka. Stosuje się w tym celu materiały wytwarzane przez organizm lub w laboratorium, których celem jest poprawa, ukierunkowanie lub przywrócenie funkcjonowania układu odpornościowego.

Lek immunoterapeutyczny Keyruda (pembrolizumab) został zatwierdzony do leczenia niektórych nowotworów macicy. Czasami jest stosowany w połączeniu z Levinmą (lenvatinibem), lekiem terapii ukierunkowanej.

Immunoterapię stosuje się zazwyczaj w przypadku zaawansowanego raka macicy lub gdy inne metody leczenia okazały się nieskuteczne.

Efekty uboczne różnią się w zależności od rodzaju leczenia i mogą obejmować reakcje skórne, objawy grypopodobne, biegunkę i zmiany masy ciała. Lenvima może powodować wysokie ciśnienie krwi.

Opieka paliatywna

Opieka paliatywna koncentruje się na fizycznych, społecznych i emocjonalnych skutkach raka. Celem jest zapewnienie wsparcia objawowego i niemedycznego dla pacjentów i ich bliskich. Może rozpocząć się w dowolnym momencie leczenia i może przynieść większe korzyści, gdy zostanie rozpoczęta zaraz po diagnozie raka. Opieka paliatywna wiąże się z mniej poważnymi objawami, lepszą jakością życia i większym zadowoleniem z leczenia.

Rokowanie

Szacunki dotyczące przeżywalności opierają się na bazie danych Surveillance, Epidemiology, and End Results (SEER), która klasyfikuje raka według stopnia rozprzestrzenienia się w organizmie.

Oczywiście, są to szacunki – niektórzy ludzie żyją znacznie dłużej, niż się szacuje.

Korona

Stawienie czoła leczeniu raka macicy może być przytłaczające. Może pomóc rozbicie Twoich potrzeb na mniejsze kategorie, które są łatwiejsze do rozwiązania.

• Wsparcie: Poproś o pomoc przyjaciół i rodzinę. Bliscy często chcą pomóc, ale nie wiedzą, od czego zacząć. Często dają kocyk: „Daj znać, jeśli czegoś potrzebujesz”. Powiedz im dokładnie, czego potrzebujesz, czy to podwózki na spotkania, przygotowane posiłki, czy pocieszające ramię.
• Grupy wsparcia: Przyjaciele i rodzina są świetnym wsparciem, ale czasem rozmowa z kimś, kto wie, przez co przechodzisz, może mieć ogromne znaczenie. Grupy wsparcia dla osób chorych na raka mogą być dobrym miejscem do znalezienia osób, z którymi możesz się utożsamić. Możesz je znaleźć za pośrednictwem źródeł takich jak Cancer Support Community, Gynecologic Cancers Patients Support Group i Foundation For Women’s Cancer .
• Zarządzanie skutkami ubocznymi: Efekty uboczne, takie jak nudności, ból, suchość pochwy, brak apetytu i inne, można kontrolować za pomocą leków przepisanych przez lekarza. Praktyczne środki, takie jak noszenie luźnego, wygodnego ubrania podczas radioterapii, mogą również w dużym stopniu pomóc w zarządzaniu poziomem komfortu.
• Seksualność: To naturalne, że martwisz się, jak rak i leczenie raka mogą wpłynąć na twoje życie seksualne. Jakie aktywności seksualne są bezpieczne, najlepiej jest ustalić pod okiem swojego lekarza. Możesz zadać swojemu lekarzowi pytania dotyczące bezpieczeństwa, leków, komfortu lub czegokolwiek innego, co masz na myśli.
• Redukcja stresu: Radzenie sobie z rakiem jest stresujące dla Ciebie i Twoich bliskich. Niektóre sposoby na zmniejszenie stresu to zdrowe odżywianie, ćwiczenia, mediacja, szukanie wsparcia, korzystanie z usług socjalnych i wykonywanie czynności, które uważasz za przyjemne i relaksujące. Jeśli stres stanie się nie do opanowania lub natarczywy, porozmawiaj ze swoim lekarzem o tym, jak znaleźć wsparcie w zakresie zdrowia psychicznego, takie jak poradnictwo lub leki.
• Pomoc finansowa: Stres finansowy może być częścią leczenia raka. Cancer Financial Assistance Coalition (CFAC) oferuje zasoby finansowe dla osób chorych na raka.

Słowo od Health Life Guide

Słowo rak zawsze wywołuje strach, a leczenie raka może być przerażające. Jeśli zdiagnozowano u Ciebie raka macicy, nie panikuj. Zatrzymaj się, weź głęboki oddech i pamiętaj, że istnieją skuteczne metody leczenia, a remisja jest możliwa.

Wczesna diagnoza zwykle oznacza lepsze wyniki. Niezależnie od wieku, jeśli zauważysz nietypowe krwawienie z pochwy lub ból miednicy, nie ignoruj ​​tego. Te objawy mogą nie oznaczać raka, ale zawsze należy je traktować poważnie i sprawdzić u lekarza.