Ogólnie rzecz biorąc, istnieją dwa powody, dla których Twój lekarz może chcieć przepisać Ci leki na arytmię serca . Po pierwsze, arytmia może powodować u Ciebie objawy, takie jak kołatanie serca lub zawroty głowy , a leczenie może być ważne, aby złagodzić te objawy. Albo, po drugie, arytmia może powodować szkody lub grozić ich wyrządzeniem. Wiele arytmii nie powoduje żadnej z tych dwóch rzeczy i nie wymaga leczenia ukierunkowanego konkretnie na samą arytmię.
Jeśli masz arytmię wymagającą leczenia, istnieją trzy ogólne klasy leków, które mogą być przydatne, w zależności od rodzaju arytmii, na którą cierpisz. Pierwsza grupa składa się z leków przeciwarytmicznych — leków specjalnie ukierunkowanych na tłumienie nieprawidłowych rytmów serca. Druga grupa składa się z leków, które wpływają na węzeł AV , które są głównie stosowane w przypadku częstoskurczów nadkomorowych (SVT). Trzecia grupa składa się z różnych leków, które, jak wykazano, zmniejszają ryzyko nagłej śmierci z powodu arytmii serca.
Spis treści
Leki przeciwarytmiczne
Leki przeciwarytmiczne to leki, które zmieniają właściwości elektryczne tkanki serca, a tym samym zmieniają sposób, w jaki sygnał elektryczny serca rozprzestrzenia się w sercu. Ponieważ tachykardie (arytmie powodujące szybkie tętno) są zwykle związane z nieprawidłowościami w sygnale elektrycznym, leki, które zmieniają sygnał elektryczny serca, często mogą poprawić te arytmie. Leki przeciwarytmiczne są często skuteczne lub przynajmniej częściowo skuteczne w leczeniu większości odmian tachykardii.
Niestety, leki przeciwarytmiczne jako grupa mają tendencję do powodowania sporej ilości toksyczności jednego lub drugiego rodzaju, a w konsekwencji mogą być trudne do przyjęcia. Każdy lek przeciwarytmiczny ma swój własny, unikalny profil toksyczności, a przed przepisaniem któregokolwiek z tych leków, ważne jest, aby Twój lekarz dokładnie wyjaśnił możliwe problemy, które mogą wystąpić w przypadku wybranego leku.
Istnieje jednak jeden niefortunny problem, który dotyczy praktycznie wszystkich leków przeciwarytmicznych: czasami leki te nasilają arytmię zamiast ją łagodzić.
Ta cecha leków przeciwarytmicznych — zwana „proarytmią” — okazuje się być nieodłączną właściwością leków, które zmieniają sygnał elektryczny serca. Mówiąc prościej, gdy robisz cokolwiek, aby zmienić sposób rozprzestrzeniania się sygnału elektrycznego w sercu, możliwe jest, że zmiana ta złagodzi lub pogorszy tachykardię.
Do powszechnie stosowanych leków przeciwarytmicznych należą amiodaron (Cordarone, Pacerone), sotalol (Betapace), propafenon (Rhythmol) i dronedaron (Multaq).
Amiodaron jest zdecydowanie najskuteczniejszym lekiem przeciwarytmicznym i jest również mniej prawdopodobne, że wywoła proarytmię niż inne leki. Niestety, inne rodzaje toksyczności obserwowane w przypadku amiodaronu mogą być szczególnie paskudne, a ten lek powinien być stosowany (jak wszystkie leki przeciwarytmiczne) tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne.
Sednem sprawy jest to, że dostawcy usług opieki zdrowotnej są — i powinni być — niechętni do przepisywania leków przeciwarytmicznych. Leki te powinny być stosowane tylko wtedy, gdy arytmia powoduje znaczące objawy lub stanowi zagrożenie dla zdrowia układu sercowo-naczyniowego.
Leki blokujące węzeł przedsionkowo-komorowy
Leki znane jako leki blokujące węzeł AV — beta-blokery , blokery kanału wapniowego i digoksyna — działają poprzez spowalnianie sygnału elektrycznego serca, gdy przechodzi on przez węzeł AV w drodze z przedsionków do komór. To sprawia, że leki blokujące węzeł AV są przydatne w leczeniu SVT. Niektóre formy SVT (konkretnie tachykardia nawrotowa węzła AV i tachykardie spowodowane przez drogi pomostowania aortalno-wieńcowego) wymagają, aby węzeł AV przewodził sygnał elektryczny wydajnie, a jeśli węzeł AV może przewodzić sygnał elektryczny wolniej, SVT po prostu ustaje.
W przypadku SVT znanego jako migotanie przedsionków leki blokujące węzeł AV nie zatrzymują arytmii, ale spowalniają czynność serca, pomagając wyeliminować objawy. W rzeczywistości kontrolowanie czynności serca za pomocą leków blokujących węzeł AV jest często najlepszym sposobem leczenia migotania przedsionków.
Leki zmniejszające ryzyko nagłej śmierci
Uważa się, że niektóre leki zmniejszają ryzyko nagłej śmierci, prawdopodobnie poprzez redukcję ryzyka częstoskurczu komorowego lub migotania komór , arytmii powodujących zatrzymanie akcji serca .
Badania pokazują, że beta-blokery prawdopodobnie zmniejszają ryzyko nagłej śmierci poprzez blokowanie wpływu adrenaliny na mięsień sercowy, zmniejszając tym samym ryzyko wystąpienia śmiertelnych arytmii. Wszyscy pacjenci, którzy przeżyli zawały serca lub mają niewydolność serca, powinni przyjmować beta-blokery.
Mniej łatwe do wyjaśnienia jest zmniejszenie liczby nagłych zgonów u pacjentów przyjmujących statyny lub spożywających kwasy tłuszczowe omega-3, ale te metody leczenia również wydają się pomocne.