Opieka nad osobami z COVID-19 w Ameryce: 2 pacjentów dzieli się swoimi doświadczeniami

2 października, około siedem miesięcy po rozpoczęciu pandemii, prezydent Donald Trump ogłosił swoją diagnozę COVID-19 na Twitterze. Jego późniejsze leczenie było najwyższej klasy: całodobowa opieka w Walter Reed National Military Medical Center, dodatkowy tlen i eksperymentalne leki niedostępne dla ogółu społeczeństwa — schemat leczenia składający się z terapii przeciwwirusowej znanej jako remdesivir i koktajlu przeciwciał Regeneron. Agencja ds. Żywności i Leków zatwierdziła od tego czasu remdesivir do leczenia COVID-19 wymagającego hospitalizacji — stając się pierwszym zatwierdzonym przez FDA leczeniem wirusa.

Leczenie samego prezydenta stanowiło jaskrawy kontrast z wiadomościami docierającymi ze szpitali w całym kraju: przepełnione szpitale, ponownie używane środki ochrony osobistej i pacjenci, którym powiedziano, aby przyjmowali Tylenol po tym, jak odmówiono im przyjęcia na ostry dyżur. Podczas gdy prezydent Trump otrzymał szybkie i skuteczne leczenie, rzeczywistość dla wielu osób w Stanach Zjednoczonych często obejmuje walkę o utrzymanie ubezpieczenia i zdrowia w czasie pandemii. Od września 2020 r. 12,6 miliona osób było bezrobotnych w Stanach Zjednoczonych, co oznacza, że ​​miliony nie mają ubezpieczenia.  

„Jeśli prezydent otrzymuje skuteczne leczenie, które jest bezpieczne, to wszyscy inni powinni otrzymać takie samo leczenie” – mówi Health Life Guide 
dr Leo Nissola, doradca medyczny  COVID Act Now  i  National Convalescence Plasma Project .

Jak COVID-19 wpływa na Amerykanów 

Od marca w USA z powodu COVID-19 zmarło ponad 225 000 osób, a ponad 8,5 miliona zostało zakażonych. Wirus, który szybko rozprzestrzenił się w kraju, obnażył istniejące dysproporcje w dostępie do opieki zdrowotnej i leczeniu. 

Objawy i badania 

Testy są teraz szerzej dostępne w USA niż na początku pandemii. Dostępność i czas oczekiwania na wyniki różnią się w zależności od stanu i hrabstwa, ale bezpłatne testy na COVID-19 są dostępne dla osób z ubezpieczeniem i bez ubezpieczenia.

Pod koniec kwietnia, prawie dwa miesiące po rozpoczęciu lockdownu w USA, Alicia Martinez, urzędniczka z Markham w stanie Illinois, zaczęła odczuwać objawy COVID-19. „Nadszedł poniedziałek i moje gardło bolało bardzo mocno” — mówi Martinez Health Life Guide. Kaszel, bóle ciała, kichanie i gorączka towarzyszyły jej bólowi gardła — wszystkie typowe objawy COVID-19.  

1 maja Martinez udała się do punktu testowego COVID-19 typu drive-through. Trzy dni później otrzymała wyniki. Wynik był pozytywny. 

Według Julity Mir, MD , praktykującej lekarki chorób zakaźnych i głównej lekarki w Community Care Cooperative, przejazdy samochodowe to powszechny sposób na wykonanie testu. „Przejazdy samochodowe to prawdopodobnie najłatwiejszy sposób”, mówi Mir Health Life Guide. „Po prostu jedziesz samochodem i wykonujesz test”.

Quinn Johnson*, projektantka tekstyliów z New Jersey, nie wykazywała żadnych objawów. Jako matka dwójki dzieci, Johnson regularnie wykonywała testy co dwa tygodnie, ponieważ jej dzieci były zaangażowane w grupę — podwórkową grupę socjalizacyjną, w której mała, samodzielna sieć rodziców i dzieci ograniczała interakcje społeczne do siebie nawzajem. 

Podobnie jak Martinez, Johnson również poddała się testowi antygenowemu w Walgreens drive-through w New Jersey 2 października. W ciągu 15 minut Johnson otrzymała pozytywne wyniki. „Wpadłam w panikę” – opowiada Health Life Guide. „Natychmiast kazałam mężowi i dwójce dzieci wykonać test”.

Na początku pandemii nie było możliwości przeprowadzenia szybkich, powszechnych testów. W celu oszczędzania zasobów testowych testy były dostępne wyłącznie dla osób wykazujących wczesne objawy, osób wysokiego ryzyka i pracowników służby zdrowia na pierwszej linii frontu. W lipcu FDA zatwierdziła swój pierwszy test do szeroko zakrojonych badań przesiewowych. Według danych zebranych przez COVID Tracking Project, w tygodniu rozpoczynającym się 19 października, średnio wykonywano 1 048 000 testów dziennie — co jest wynikiem poniżej obecnego ogólnokrajowego celu 1,8 miliona testów dziennie opracowanego przez badaczy z Harvard Global Health Institute. Tylko dziewięć stanów osiąga ten cel, podczas gdy sześć stanów jest blisko, a 36 stanów jest znacznie poniżej celu.  

Według Mir, wyniki mogą być gotowe po upływie od dwóch dni do tygodnia. „Kiedy byliśmy w szczytowym okresie, w maju lub pod koniec kwietnia, trudniej było uzyskać wyniki testów” — mówi Mir. „Ludzie czekali tydzień na wyniki testów”. 

Opóźnienie w otrzymaniu wyników, które w szczytowych przypadkach może wynosić nawet 10 dni lub więcej, często stawia pacjentów w trudnych sytuacjach. Bez wyników testów wielu nie może podjąć decyzji, czy zmienić swoje zachowanie, opuścić pracę i nie tylko.

Podczas gdy lekarze radzą ludziom, aby zachowywali się tak, jakby mieli COVID-19 podczas oczekiwania na wyniki, może to nie być realistyczne w przypadku dłuższych czasów oczekiwania. Podczas fali we wrześniu i sierpniu przeciętny respondent czekał 6,2 dnia między poszukiwaniem testu a otrzymaniem wyników. Średni czas wykonywania testów spadł od tego czasu, z 4 dni w kwietniu do 2,7 dnia we wrześniu. Jednak wraz ze wzrostem liczby przypadków ta liczba może się wahać.

Diagnoza i leczenie

Pięć dni po tym, jak Martinez uzyskała pozytywny wynik testu, zemdlała i została przyjęta na pogotowie wraz z ojcem w Rush Medical Center w Chicago. „Obudziłam się na podłodze, a moja głowa uderzała w krawędź drzwi w łazience” – wspomina. 

Martinez czekała tylko 30 minut, zanim została przyjęta do szpitala. Co zaskakujące, czas oczekiwania na oddziale ratunkowym skrócił się o 50% w trakcie pandemii, ponieważ wiele osób uważało je za obszary wysoce zakaźne i trzymało się od nich z daleka.

Aby ustalić przyczynę zemdlenia Martineza, lekarze wykonali prześwietlenie klatki piersiowej, elektrokardiogram i badanie fosfokinazy kreatynowej.

Na wczesnym etapie pandemii, ponieważ opcje testowania były ograniczone, lekarze polegali na innych testach, aby zdiagnozować koronawirusa i problemy zdrowotne zaostrzone przez COVID-19. Daniel Davis, dr n. med. , dyrektor medyczny Knowledge to Practice, mówi Health Life Guide, że lekarze często wykonywali testy w okolicy klatki piersiowej, ponieważ wirus atakuje głównie górne drogi oddechowe. 

„Brak testów był jedną z rzeczy, które utrudniały ustalenie, jak reagować na pandemię” — mówi Davis. „Wcześniej korzystaliśmy ze wskazań wtórnych, takich jak prześwietlenia klatki piersiowej lub tomografia komputerowa klatki piersiowej”.

Martinez została wypisana ze szpitala tego samego dnia bez żadnego wyjaśnienia jej omdlenia. Podczas gdy jej przypadek był mniej poważny, jej ojca nie. Zanim Martinez opuściła szpital, jej ojciec został przyjęty na oddział ratunkowy. „Potrzebował więcej tlenu” – mówi. Skończyło się na tym, że spędził tydzień na oddziale intensywnej terapii. 

Wielu pacjentów z COVID-19 z mniej poważnymi objawami zgłasza, że ​​zostali odesłani ze szpitali, aby przetrwać wirusa w domu. Martinezowi podano Tylenol i odesłano do domu. Jest to typowy sposób leczenia pacjentów z COVID-19, wraz z płynami i odpoczynkiem.  

We wtorek Martinez odebrała telefon od lekarza. „Otrzymałam telefon z informacją, że on [jej ojciec] nie czuje się już dobrze, a jego nerki zaczynają odmawiać posłuszeństwa” – mówi. „Zapalenie płuc powróciło w znacznie gorszym stanie. 28 maja mówią, że nie mogą nic zrobić”.

Martinez była sfrustrowana tym, jak szpital zajął się opieką nad jej ojcem. „Kiedy chcieli go zaintubować, nie zapytali, czy chcę z nim porozmawiać” – mówi. „To było bardzo pośpieszne i wydarzyło się tak szybko”. Ojciec Martinez zmarł wkrótce potem na COVID-19.

Wpływ finansowy

Chociaż Martinez została wypisana tego samego dnia, jej wizyta w szpitalu kosztowała 8000 dolarów. Na szczęście była ubezpieczona i zapłaciła 75 dolarów dopłaty. Rachunek szpitalny jej ojca wyniósł prawie milion dolarów. 

W ostatnich latach koszty wizyt na pogotowiu gwałtownie wzrosły. W 2018 r. średni koszt wizyty na pogotowiu wynosił 2096 USD. Wysokie koszty opieki medycznej i brak ubezpieczenia zdrowotnego mogą zniechęcić ludzi do szukania opieki.  

Zarażenie się COVID-19 stanowiło również wyzwanie finansowe dla Johnson. „Musieliśmy odwołać nasz domek na podwórku na dwa tygodnie i nadal musieliśmy zapłacić za niego naszej opiekunce do dziecka” — mówi Johnson. Z powodu pandemii Johnson jest bezrobotna od roku. „Pandemia mnie zabiła finansowo, ponieważ nie mam czasu, aby pracować z moimi dziećmi w domu” — mówi. „Mój mąż został wysłany na przymusowy urlop, a następnie stracił pracę na stałe kilka miesięcy temu, więc nie stać nas na opiekę nad dziećmi”. 

W stanie New Jersey, gdzie mieszka, średni koszt opieki nad czterolatkiem wynosi 10 855 dolarów rocznie, według Economic Policy Institute.  A według danych z września kobiety rezygnują z pracy cztery razy częściej niż mężczyźni. Rodziny, a w szczególności kobiety, ponoszą ciężar opieki nad dziećmi i prowadzenia gospodarstwa domowego w czasie pandemii, gdy wiele dzieci nie wróciło do nauczania stacjonarnego. 

Chociaż Johnson nie miała objawów, presja związana z brakiem ubezpieczenia podczas pandemii powodowała u niej stres. „Gdybyśmy zachorowali, musielibyśmy się spieszyć, żeby wykupić ubezpieczenie zdrowotne lub ocenić, ile będzie kosztować leczenie i rozważyć nasze opcje” — mówi. Plan ubezpieczenia zdrowotnego w Cobra Medical Insurance kosztowałby ją 3200 dolarów miesięcznie. 

„Rząd zasadniczo porzucił swoją odpowiedzialność za opiekę nad ludźmi, którzy chorują” – mówi Johnson. „Tak wiele osób straciło pracę, nie ma dochodów ani perspektyw, a ubezpieczenie zdrowotne jest nadal super drogie”. 

Powrót do zdrowia

Po wypisaniu Martinez z izby przyjęć, spędziła czas w łóżku i piła płyny, takie jak herbata i woda. Powoli zaczęła czuć się lepiej po wizycie w szpitalu. „Myślę, że byłam po prostu bardzo odwodniona” — mówi. „Po powrocie do domu zaczęłam po prostu pić więcej płynów”.

Chociaż u Johnson nie występowały żadne objawy, zachowała ostrożność, pijąc płyny, odpoczywając tak dużo, jak to możliwe, a także przyjmując witaminę C i cynk.

Chociaż rekonwalescencja może wyglądać inaczej u każdego, ćwiczenia, regularne jedzenie i nawadnianie często są zalecanymi krokami rekonwalescencji, według Davisa. „Kiedy już nie będziesz zakaźny, naprawdę chcemy, abyś spróbował odzyskać masę mięśniową i zwiększyć siłę” — mówi. COVID-19 może obciążać różne części ciała, więc ćwiczenia i zdrowe odżywianie mogą pomóc w rekonwalescencji. 

Według danych z Corona Tracker , około 65% pacjentów z COVID-19 w USA wraca do zdrowia. Jednak nawet po negatywnym wyniku testu na obecność wirusa, tysiące osób jest obecnie uznawanych za „długotrwałych pacjentów”, u których nadal występują objawy i powikłania spowodowane wirusem wiele miesięcy później. Opublikowane badania i ankiety przeprowadzone przez grupy pacjentów wskazują, że od 50% do 80% pacjentów nadal ma objawy trzy miesiące po wystąpieniu COVID-19.

W Stanach Zjednoczonych miliony osób pozostają nieubezpieczone i bezrobotne. Ponieważ badania nad szczepionką są obecnie w fazie rozwoju, a schematy leczenia są niedostępne dla ogółu społeczeństwa, najlepszą obroną dla przeciętnego Amerykanina przed COVID-19 jest nadal dystans społeczny, noszenie maseczek i kwarantanna w domu. 

*W celu uszanowania prywatności Quinna Johnsona, jego imię zostało zmienione.  

Informacje w tym artykule są aktualne na dzień podany, co oznacza, że ​​nowsze informacje mogą być dostępne, gdy to czytasz. Aby uzyskać najnowsze informacje na temat COVID-19, odwiedź naszą stronę z wiadomościami o koronawirusie .