Raport: Jak COVID-19 wpływa na opiekunów

Pandemia COVID-19 spowodowała, że ​​w Stanach Zjednoczonych coraz więcej osób musi podjąć się roli nieodpłatnego opiekuna, co zwiększyło wymagania wobec osób, które już pomagały bliskim w codziennych czynnościach.

Nowy raport Blue Cross Blue Shield (BCBS) opublikowany 9 września pokazuje, że stres związany z zarządzaniem obowiązkami zawodowymi i rodzinnymi odbija się na zdrowiu psychicznym i fizycznym opiekunów. Opiekunowie z młodszych pokoleń oraz mniejszości rasowe i etniczne są najbardziej dotknięci.  

„Nie można mieć dwóch prac jednocześnie, a mimo to ludzie są do tego zmuszani” – mówi Health Life Guide Alexandra Drane, współzałożycielka i dyrektor generalna Rebel Health i ARCHANGELS . ARCHANGELS, platforma dla opiekunów, zleciła przeprowadzenie w 2020 r. Krajowego Badania Opiekunów, które dostarczyło informacji na temat raportu BCBS The Health of America.

Raport BCBS

W raporcie przeanalizowano 6,7 mln członków BCBS, którzy obecnie pełnią rolę opiekunów dla małżonka, dziecka lub obojga. W raporcie porównano różnice w stanie zdrowia opiekunów z opiekunami z populacji referencyjnej. 

W raporcie opartym na wskaźniku zdrowia BCBS stwierdzono, że opiekunowie w badanej próbie odczuli o 26% większy wpływ warunków zdrowotnych, które mogłyby niekorzystnie wpłynąć na ich ogólne samopoczucie, w tym zdrowie psychiczne.

Częstotliwość występowania takich schorzeń jak  nadciśnienie , otyłość, palenie tytoniu, poważna depresja, lęk i zaburzenia adaptacyjne była wyższa wśród opiekunów niż w populacji referencyjnej. Jeden na czterech nieodpłatnych opiekunów zgłosił, że odczuwał większy stres, próbując pogodzić pracę i rodzinę w czasie pandemii.

„Jeśli jesteś pracownikiem nieistotnym, który próbuje pracować z domu, a pięciolatek ciągnie cię za nogę, naprawdę trudno jest się na nim skupić i pomóc mu w nauce, podczas gdy ty również próbujesz wykonywać swoją pracę i zarabiać pieniądze, aby utrzymać rodzinę” — mówi Drane. „I to jest nowa część populacji”.

Jak COVID-19 zmienia rolę opiekuna

Badanie ARCHANGELS wykazało, że 55% obecnych opiekunów nie uważałoby się za opiekunów przed pandemią COVID-19. Raport wykazał również, że 61% Amerykanów obecnie martwi się o opiekę nad przyjacielem, sąsiadem lub członkiem rodziny.  

Drane używa siebie jako przykładu tego, jak COVID-19 przełączył przełącznik. „W przypadku mojej mamy i ojczyma, sytuacja zmieniła się z — w ogóle się o nich nie martwiliśmy, po prostu spędzaliśmy razem czas, na »o mój Boże, teraz jestem 49-letnią kobietą, która jest tak zestresowana ich zdrowiem «”. 

Caroline Tapp-McDougall, wydawca  magazynu Caregiver Solutions  i autorka nadchodzącego „Complete Guide for Family Caregivers”, mówi Health Life Guide, że COVID-19 zwiększył głośność roli opiekuna. „Wcześniej nie było tej etykiety, że tak powiem”, mówi Tapp-McDougall. „Po prostu wykonywaliśmy swoją pracę w rodzinie”.

Jak opieka wpływa na pokolenie milenialsów 

Według raportu BCBS młodsi dorośli wydają się mieć większe problemy w roli opiekuna niż starsze pokolenia. W próbie opiekunowie z pokolenia milenialsów mieli bardziej widoczne zwiększone wskaźniki problemów zdrowotnych w porównaniu z pokoleniem X lub pokoleniem wyżu demograficznego. 

U opiekunów z pokolenia milenialsów o 82% częściej występowały schorzenia związane ze stresem, takie jak nadciśnienie tętnicze i zaburzenia adaptacyjne.

Według Pew Research starsi przedstawiciele pokolenia millenialsów w przyszłym roku wkroczą w 40. rok życia, podczas gdy młodsi przedstawiciele tego pokolenia mają około 25–30 lat. Według Biura Statystyki Pracy pokolenie millenialsów znajduje się w najlepszym wieku produkcyjnym, a wielu z nich ma małe dzieci.

„W przypadku millenialsów to pokolenie, które dopiero się rozkręca” —  mówi Health Life Guide Lise Leblanc, BA, MEd., RP, psychoterapeutka i autorka Conscious Caregiving Guide. „Budują swoje życie… a potem dokładasz do tego dodatkowy stres” — mówi Leblanc, odnosząc się do pandemii.

Drane nie uważa, że ​​młodość jest zaletą, jeśli chodzi o opiekę. „Im jesteś starszy, tym częściej masz większą odporność, ponieważ wiele przeszedłeś” – mówi.

Jednak Drane dodaje, że dobrze rozwinięty system wsparcia może pomóc w tej odporności. „Z perspektywy poczucia, że ​​jesteś częścią społeczności, która cię wspiera — to może się nasilać wraz z wiekiem”, mówi.

Ze względu na konieczność zachowania dystansu społecznego podczas pandemii, budowanie poczucia wspólnoty może okazać się trudniejsze.

W badaniu ARCHANGELS 56% opiekunów z pokolenia millenialsów zgłosiło wysoki poziom samotności podczas pandemii COVID-19. Nie są sami: inne pokolenia w próbie odczuwały podobnie, przy czym 54% przedstawicieli generacji X i 42% pokolenia wyżu demograficznego zgłosiło intensywne uczucie izolacji.  

Jak stan zdrowia opiekunów różni się w zależności od społeczności

Indeks zdrowia BCBS wykazał, że skutki opieki nad osobami starszymi są bardziej widoczne w społecznościach czarnoskórych i latynoskich niż w społecznościach białych.  

Chociaż raport BCBS nie bada przyczyny tej rozbieżności, czynnikiem przyczyniającym się do niej może być fakt, że osoby kolorowe — niezależnie od tego, czy pełnią funkcję opiekunów, czy nie — są nieproporcjonalnie reprezentowane na stanowiskach w przemyśle pierwszej linii, co może zwiększać ich narażenie na COVID-19

„Ten stres związany z łączeniem opieki z codziennymi obowiązkami i świadomością, że te codzienne obowiązki wiążą się z ogromnym ryzykiem, to jest problem” – mówi Tapp-McDougall.

Z badania wynika, że ​​prawie dwie trzecie opiekunów pochodzenia latynoskiego przyznało się do opieki nad bliską osobą w swoim domu, podczas gdy odsetek ten wśród opiekunów czarnoskórych wyniósł 57%, a wśród opiekunów białych 37%.

Stres, lęk i depresja wśród opiekunów

Według badania ARCHANGELS, niezależnie od wieku i rasy, ponad połowa opiekunów (57%) w próbie zgłosiła, że ​​odczuwała klinicznie istotny poziom stresu, lęku i depresji.  

Opiekunowie są zestresowani, zwłaszcza w czasie pandemii, częściowo z powodu ograniczenia zasobów, na których zazwyczaj polegają, np. zamkniętych placówek opieki dziennej.

„Mamy też rzeczywistość, że wiele z infrastruktury, która istniała w całym kraju — zbiorowe ośrodki opieki, domy opieki, wspomagane życie — stało się siedliskami COVID-19, a wiele z nich zostało zamkniętych lub ludzie zabrali te osoby do domu” — mówi Drane.

Drane zwraca również uwagę, że nieodpłatna opieka przy jednoczesnym wykonywaniu innych zadań życiowych jest trudna. „Opiekunowie są niesamowitymi multitaskerami” — mówi. „Jeśli jesteś opiekunem, niezależnie od tego, czy jest to COVID-19, czy nie, musisz zachowywać się jak prawnik. Często wykonujesz zadania jak pielęgniarka. Pełnisz funkcję doradcy finansowego. Zasadniczo jesteś codziennym kierownikiem projektu. Ta praca jest ogromna”.

Ankieta ARCHANGELS pytała również uczestników, jak radzą sobie ze stresem i lękiem. Wielu opiekunów zgłosiło używanie alkoholu (14%) i leków (18%), a połowa uczestników zgłosiła używanie jedzenia jako mechanizmu radzenia sobie. 

Drane słyszy historie od opiekunów, którzy używają jedzenia zamiast alkoholu, aby poradzić sobie ze stresem. „Jeśli wypijesz trzy kieliszki wina zamiast jednego na kolację, a potem musisz wstać o trzeciej w nocy i podać komuś lekarstwo, to trudno to zrobić” — mówi. „Ale możesz zjeść trzy miski lodów i nadal wstać o trzeciej w nocy”.

Jak znaleźć równowagę

Przy napiętym i nieregularnym harmonogramie opiekunowie mogą mieć trudności ze skupieniem się na własnych potrzebach zdrowotnych. Eksperci twierdzą, że aby najlepiej opiekować się kimś innym, opiekun musi również dbać o siebie. Jednym ze sposobów na znalezienie tej równowagi jest poszukiwanie dodatkowych zasobów. 

„Jeśli chcemy, aby przyszłość wyglądała inaczej, musimy ją zmienić już dziś” — mówi Leblanc. „Można powtarzać te stresujące okoliczności dzień po dniu tylko przez pewien czas, nie osiągając punktu wypalenia”.

To powiedziawszy, zasoby mogą wyglądać inaczej w czasie pandemii. Drane zaleca korzystanie z dostaw aptecznych, usług opieki wytchnieniowej i telezdrowia. ARCHANGELS ma  stronę zasobów  , która łączy opiekunów z usługami w ich okolicy. 

Utrzymywanie pozorów normalnej rutyny może również pomóc złagodzić stres. „Może to obejmować zaproszenie kogoś na spacer lub na herbatę” — mówi Drane. Włączenie innych osób do swojego harmonogramu może również pomóc w walce z uczuciem samotności lub izolacji.

Drane zaleca również pozostawanie aktywnym, ale z pewnym zastrzeżeniem. „Nie ma nic bardziej frustrującego niż opiekun, któremu powiedziano: »Powinieneś pójść na spacer«” – mówi, wyjaśniając, że wielu opiekunów nie może zostawić osoby, którą się opiekują, samej, nawet na krótki okres czasu. Dlatego uważa, że ​​każda aktywność się liczy, nawet jeśli jest to po prostu poruszanie się po domu. 

Tapp-McDougall zaleca, aby opiekunowie zwrócili się o pomoc do przyjaciół i rodziny. „Czasami jest to rozmowa telefoniczna. Czasami jest to zorganizowanie dostawy Ubera, aby ktoś dostał kolację. Istnieje wiele rzeczy, które ludzie mogą zrobić, aby pomóc w takich sytuacjach”. 

Jeśli znasz kogoś, kto jest opiekunem, Drane zaleca, abyś włączył się tam, gdzie możesz — i celowo. „Nie pytaj: »Co mogę dla ciebie zrobić? « — zrób coś dla nich, cokolwiek by to nie było… połącz ich z jakimś zasobem, napełnij ich lodówkę, [lub] skoś ich trawnik”.

Informacje w tym artykule są aktualne na dzień podany, co oznacza, że ​​nowsze informacje mogą być dostępne, gdy to czytasz. Aby uzyskać najnowsze informacje na temat COVID-19, odwiedź naszą stronę z wiadomościami o koronawirusie .