Zerwanie lub pęknięcie ścięgna bicepsa to często bolesne i przerażające urazy. Chociaż zazwyczaj występują u mężczyzn w średnim wieku lub starszych, urazy te mogą również przytrafić się osobom młodszym i starszym. Najczęstszy uraz występuje podczas podnoszenia lub ciągnięcia ciężkiego przedmiotu, szczególnie gdy coś się ześlizgnie lub zacznie spadać. Najczęściej odczuwa się i słyszy trzask lub pęknięcie, a ból występuje wokół ramienia lub łokcia, w zależności od tego, która część ścięgna bicepsa jest rozerwana.
Postawienie diagnozy zerwanego ścięgna bicepsa jest zazwyczaj proste, ale decyzja o tym, jak najlepiej leczyć te urazy, może być bardziej skomplikowana. Decyzja, czy operacja jest konieczna, czy nawet pomocna, może być bardziej skomplikowana, a idealne leczenie może nie być takie samo dla każdego.
Spis treści
Ścięgno i mięsień dwugłowy
Ścięgno bicepsa to struktura łącząca mięsień dwugłowy ramienia z kością. Mięsień dwugłowy ramienia pomaga zginać staw łokciowy, ale ma też inne funkcje. Jest ważny w ruchu zwanym supinacją przedramienia. Jest to ruch polegający na obróceniu dłoni do góry, np. podczas otwierania klamki lub przekręcania śrubokręta. Ścięgno bicepsa jest również ważne w swoim wkładzie w stabilność barku.
Istnieją dwa bliższe przyczepy ścięgna bicepsa w stawie barkowym i jedno dystalne ścięgno bicepsa w łokciu. Powodem, dla którego nazywa się to bicepsem („bi”, co oznacza dwa), jest to, że istnieją dwie główne części mięśnia. Każda z tych części brzucha mięśnia ma własne przyczepy ścięgna na górze przy ramieniu, a dwie części łączą się w jeden przyczep ścięgna w łokciu.
Jedno ze ścięgien przy ramieniu (biceps proksymalny) nazywa się długą głową bicepsa, a drugie krótką głową bicepsa. Długa głowa bicepsa jest prawie zawsze częścią, która jest kontuzjowana w przypadku kontuzji bicepsa proksymalnego.
Długa głowa bicepsa przyczepia się wewnątrz stawu barkowego, tuż przy krawędzi panewki stawu barkowego. Krótka głowa bliższego bicepsa przyczepia się do ostrogi kostnej z przodu barku zwanej wyrostkiem kruczym.
Rodzaje zerwań ścięgna bicepsa
Zerwanie ścięgna mięśnia dwugłowego to uraz przyczepu ścięgna, który powoduje jego oderwanie się od kości.
Normalne ścięgno bicepsa jest mocno połączone z kością. Kiedy ścięgno bicepsa pęka, ścięgno to zostaje oderwane. Po zerwaniu ścięgna bicepsa mięsień nie może ciągnąć kości, a niektóre ruchy mogą być osłabione i bolesne.
Istnieją dwa rodzaje zerwania ścięgna bicepsa.
Zerwanie ścięgna mięśnia dwugłowego bliższego
Zerwanie ścięgna bicepsa w części bliższej to uraz ścięgna bicepsa w stawie barkowym. Ten typ urazu jest najczęstszym rodzajem urazu ścięgna bicepsa. Najczęściej występuje u pacjentów powyżej 60. roku życia i często powoduje minimalne objawy.
Jak wspomniano powyżej, urazy ścięgna bliższego bicepsa prawie zawsze dotyczą ścięgna głowy długiej bicepsa. Urazy głowy krótkiej bicepsa są praktycznie niespotykane.
Zerwanie ścięgna dalszego mięśnia dwugłowego
Dalszy ścięgno bicepsa jest uszkodzone w okolicy stawu łokciowego. Jest to zazwyczaj uraz, który występuje podczas podnoszenia ciężarów lub uprawiania sportu u mężczyzn w średnim wieku. Wielu pacjentów z zerwaniem dalszego ścięgna bicepsa będzie musiało przejść operację w celu naprawy zerwanego ścięgna.
Opcje leczenia
Decyzja o tym, czy wykonać naprawę ścięgna bicepsa, zależy od wielu czynników, m.in. wieku pacjenta, jego poziomu aktywności, ręki, której dotyczy uraz (ręka dominująca czy niedominująca) oraz oczekiwań dotyczących przyszłości.
Urazy ścięgna bicepsa są zazwyczaj naprawiane u młodszych, bardziej aktywnych pacjentów lub u pacjentów z urazami kończyny dominującej. Jednak wyniki leczenia niechirurgicznego nie są tak złe, jak wiele osób myśli. Często występuje pewna deformacja kształtu mięśnia, ale zwykle utrata siły jest znacznie mniejsza, niż wielu się spodziewa. Leczenie niechirurgiczne jest często opcją.
Powinieneś omówić te opcje leczenia ze swoim chirurgiem ortopedą, który pomoże Ci wybrać najlepszą opcję w Twoim przypadku.