Wydziały policji twierdzą, że pracują nad włączeniem specjalistów zdrowia psychicznego

Śmiertelne postrzelenie Waltera Wallace’a Jr., 27-letniego czarnoskórego mężczyzny w Filadelfii, w zeszłym miesiącu wywołało odrodzenie się żądań gruntownej zmiany sposobu, w jaki społeczności w USA reagują na kryzysy zdrowia psychicznego. Rodzina Wallace’a twierdzi, że zmagał się z chorobą psychiczną. W 2018 r. około 1000 osób w Stanach Zjednoczonych zostało śmiertelnie postrzelonych przez policję, a 25% z tych osób cierpi na chorobę psychiczną.

Prawie 29,7 miliona ludzi żyje na terenach, które stały się znane jako pustynie medyczne — obszary z niewielką liczbą opcji opieki nad osobami z urazami — i często nie mają wyboru, do kogo zadzwonić w przypadku kryzysu zdrowia psychicznego. W przypadku tych mieszkańców, jeśli bliska osoba potrzebuje pilnej pomocy w zakresie zdrowia psychicznego, najbliższy szpital może znajdować się 50 mil dalej. W takich sytuacjach liczą się sekundy, a brak czasu pozostawia ludziom niewiele opcji. W rezultacie od 7% do 10% połączeń pod numer 911 każdego roku dotyczy osób żyjących z chorobą psychiczną, co zmusza funkcjonariuszy do stania się de facto doradcami.

W rezultacie tysiące departamentów policji w całym kraju przyjęło programy Crisis Intervention Team (CIT), które łączą funkcjonariuszy z profesjonalistami zdrowia psychicznego w przypadku odpowiednich wezwań, a także zapewniają szkolenia w zakresie zdrowia psychicznego dla funkcjonariuszy. Program, który został uruchomiony w 1988 r. jako „The Memphis Model”, ma dwa cele:

1. Poprawa bezpieczeństwa funkcjonariuszy i konsumentów
2. Pomagać osobom z zaburzeniami psychicznymi i/lub uzależnieniami uzyskać dostęp do leczenia, zamiast kierować je do systemu wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych z powodu zachowań związanych z chorobą.

Te zespoły działają od ponad 30 lat i zostały włączone do ponad 2700 departamentów. Do dziś programy CIT pozostają dominującym modelem obsługi zgłoszeń dotyczących zdrowia psychicznego w departamencie policji. Nadal jednak pojawiają się pytania o sukces tego powszechnie przyjętego modelu.

Jak działa program

Departament Policji Brookhaven w Georgii niedawno przeprowadził podobny program pilotażowy w swoim mieście, zatrudniając w zeszłym miesiącu dwóch specjalistów od zdrowia psychicznego.

David T. Snively , porucznik policji w Brookhaven, powiedział Health Life Guide, że ponad połowa funkcjonariuszy wydziału przeszła szkolenie w ramach programu Georgia Crisis Intervention Training, który jest programem nauczania opracowanym we współpracy z National Alliance on Mental Illness (NAMI) i Georgia Public Safety Training Center (GPSTC).

„Program ten opiera się na modelu współodpowiadania, w którym lekarze reagują razem z funkcjonariuszami policji lub na ich prośbę na danym miejscu zdarzenia” – mówi Snively.

Programy CIT obejmują 40 godzin szkolenia, aby poinformować funkcjonariuszy o kilku problemach ze zdrowiem psychicznym. Sesje, często prowadzone przez specjalistów zdrowia psychicznego, mają na celu pomóc funkcjonariuszom podejmować decyzje w terenie. „To szkolenie wyposaża funkcjonariuszy w umiejętności identyfikowania wezwań, do których klinicysta mógłby być odpowiedni, a nasz program pozwala funkcjonariuszowi wezwać klinicystę bezpośrednio na miejsce zdarzenia” – mówi.

Funkcjonariusze poświęcają około 80% swojej pracy patrolowej na to, co nazywa się pracą usługową, co może oznaczać mediację lub reagowanie na spór rodzinny, w którym nie doszło do przestępstwa. Dodanie klinicystów i pracowników socjalnych do policji może zapewnić usługi mieszkańcom społeczności, takie jak interwencja kryzysowa, mediacja i skierowania do opieki psychiatrycznej. Włączenie tych specjalistów zazwyczaj obejmuje również szkolenia i usługi zdrowia psychicznego dla funkcjonariuszy policji.

Większość szkoleń CIT koncentruje się na sposobach, w jakie funkcjonariusze mogą łagodzić napiętą sytuację; osoba doświadczająca kryzysu zdrowia psychicznego może nie reagować na prośby funkcjonariusza w sposób, w jaki mogliby zareagować inni. CIT informuje funkcjonariuszy o chorobie psychicznej, jednocześnie zmniejszając ryzyko obrażeń zarówno dla funkcjonariusza, jak i osoby z chorobą psychiczną. Techniki te mogą również prowadzić do mniejszej liczby aresztowań, co nie jest idealne, ponieważ osoby z zaburzeniami zdrowia psychicznego mogą odmówić lub odroczyć leczenie po aresztowaniu, co może spowodować pogorszenie ich stanu i wywołać kolejne epizody.

Jak skuteczne są programy CIT?

Badanie z 2011 r. wykazało, że odsetek aresztowań podczas wezwania CIT wynosił od 0% do 7%, przy czym liczba ta malała wraz z czasem trwania programu. Badanie wykazało, że w departamentach, w których wdrożono CIT, uniknięto od 10% do 23% aresztowań. Jednak celem programów CIT jest poprawa bezpieczeństwa funkcjonariuszy i obywateli, co może być trudne do oszacowania.

„W zeszłym roku zatrudniliśmy naszego pracownika socjalnego w policji. Była ogromnym atutem dla departamentu i społeczności” — mówi Health Life Guide Michael Diekhoff , szef policji w Bloomington, Indiana Police Department. „Zakres jej pracy rozszerza się z miesiąca na miesiąc. Wiele z jej telefonów pochodzi od osób, które skontaktowały się z nią bez udziału funkcjonariusza. Naszym celem było [sprawdzenie], czy może pomóc tym, do których mamy powtarzające się połączenia. Dane pokazują, że ma wpływ na zmniejszenie liczby powtarzających się połączeń, które otrzymujemy od niektórych osób”.

Niektóre badania wykazały jedynie niewielką różnicę między przeszkolonymi funkcjonariuszami CIT a nieprzeszkolonymi funkcjonariuszami w odniesieniu do skierowań pacjentów. Badania wykazały, że interwencje CIT nie wykazały stałego zmniejszenia ryzyka śmiertelności lub śmierci podczas interakcji z policją w nagłych wypadkach.

Chociaż skuteczność programów CIT pozostaje w najlepszym razie niejednoznaczna, istnieją inne programy, które pomagają osobom zmagającym się z problemami ze zdrowiem psychicznym lub chorobą.

Organizacja Mental Health America opublikowała raport, w którym zasugerowano alternatywy dla interwencji policji w przypadku problemów ze zdrowiem psychicznym.

„Wiele problemów związanych z zaangażowaniem policji w kryzysy zdrowia behawioralnego można uniknąć, tworząc alternatywy” – czytamy w raporcie. „Reakcja organów ścigania na kryzys zdrowia psychicznego jest prawie zawsze stygmatyzująca dla osób z chorobami psychicznymi i należy jej unikać, jeśli to możliwe”.

Niektóre z tych alternatyw obejmują:

• Mobilne zespoły reagowania kryzysowego: Zespoły te składają się ze specjalistów zdrowia psychicznego, pracowników służby zdrowia społecznego i/lub współpracowników. Mogą reagować i kierować osoby w kryzysie do odpowiednich zasobów.
• Prowadzone przez rówieśników programy pomocowe w sytuacjach kryzysowych: Prowadzone przez rówieśników programy pomocowe w sytuacjach kryzysowych to miejsca, w których ludzie mogą nawiązać kontakt z rówieśnikami, którzy mają osobiste doświadczenia związane z problemami zdrowia psychicznego.
• Kliniki psychiatryczne świadczące pomoc doraźną: Kliniki te są takie same jak inne kliniki świadczące pomoc doraźną, ale są specjalnie przeszkolone w zakresie udzielania pomocy osobom cierpiącym na zaburzenia psychiczne i uzależnienia od substancji psychoaktywnych.