De peroneale pezen zijn de pezen die de spieren van de buitenkant van de kuit verbinden met de voet. Deze pezen kunnen worden aangetast door ontsteking ( tendinitis ) of scheuren. Leer meer over deze pezen en de bijbehorende aandoeningen.
Inhoudsopgave
Anatomie en functie van de peroneale pees
De twee grote peroneale spieren ( peroneus longus en peroneus brevis) bevinden zich aan de buitenkant van het been, net naast de kuitspieren. De peroneale pezen lopen langs de buitenkant van de enkel en hechten zich aan de voet, waardoor deze spieren met het bot worden verbonden.
De peroneale spieren zijn belangrijk bij het eversieren van de voet: de beweging van het naar buiten wiegen van de voet vanaf de enkel. Bij een normale gang wordt de beweging van de peroneale spieren in evenwicht gehouden door de spieren die de voet inverteren (de voet naar binnen wiegen vanaf de enkel).
De twee peroneale pezen zijn nauw verwant: ze zitten zelfs boven op elkaar, vlak achter de fibula. Deze nauwe relatie draagt vermoedelijk bij aan een aantal problemen die optreden bij de peroneale pezen, omdat ze tegen elkaar wrijven achter de enkel.
Peroneale tendinitis
Het meest voorkomende probleem dat optreedt met de peroneale pezen is ontsteking of tendinitis . De pezen zijn meestal ontstoken net achter het fibula bot bij het enkelgewricht. Dit deel van de fibula is de bult aan de buitenkant van de enkel (ook wel laterale malleolus genoemd ), en de peroneale pezen bevinden zich net achter die botuitsteeksel.
Peroneale tendinitis kan het gevolg zijn van herhaaldelijk overmatig gebruik of een acute verwonding. Typische symptomen van peroneale tendinitis zijn pijn achter de enkel, zwelling boven de peroneale pezen en gevoeligheid van de pezen. Pijn wordt meestal erger als de voet naar beneden en naar binnen wordt getrokken, waardoor de peroneale pezen worden uitgerekt.
Röntgenfoto’s van de enkel zijn doorgaans normaal. Magnetic resonance imaging (MRI) kan ontsteking en vocht rond de pezen laten zien.
De typische behandeling van peroneale tendinitis bestaat uit een aantal eenvoudige stappen, waaronder:
- Toepassing van ijs : Door ijs op het gebied aan te brengen, kunt u de zwelling verminderen en de pijn verlichten.
- Rust : Rust is essentieel en kan vaak worden geholpen door het gebruik van een hulpmiddel of, in ernstige gevallen, krukken.
- Wandelschoen/enkelbrace : braces en wandelschoenen bieden ondersteuning en kunnen de spanning op de pezen verminderen, zodat u kunt rusten en de ontsteking kunt verminderen.
- Ontstekingsremmende medicijnen : Medicijnen zoals Motrin of Aleve (ibuprofen) werken ontstekingsremmend en kunnen de zwelling rond de pees verminderen.
- Fysiotherapie : Fysiotherapie kan nuttig zijn om de normale mechanica van het enkelgewricht te herstellen.
- Cortisoninjecties : Cortisoninjecties worden zelden gebruikt, omdat ze kunnen leiden tot peesschade. In sommige gevallen van terugkerende peesontsteking die niet verbetert, kan echter een injectie met cortison worden overwogen.
Peroneale peesscheuren
Scheuren van de peroneale pezen kunnen voorkomen, en komen vaker voor in de peroneus brevis pees. Er wordt gedacht dat scheuren het gevolg zijn van twee problemen met de pees.
Een probleem is de bloedtoevoer. Scheuren van de peroneus brevis komen bijna altijd voor in de stroomgebiedzone waar de bloedtoevoer, en dus de voeding van de pees, het slechtst is.
Het tweede probleem is de nauwe relatie tussen de twee pezen, waardoor de peroneus brevis ingeklemd zit tussen de peroneus longus-pees en het bot.
Tranen van de peroneus brevis worden vaak behandeld met dezelfde behandelingen voor tendinitis die hierboven zijn genoemd. In feite blijkt ongeveer de helft van de tranen die door middel van beeldvorming worden vastgesteld asymptomatisch te zijn.
Voor patiënten die geen blijvende verlichting van de symptomen ervaren, kan een operatie noodzakelijk zijn. Er zijn twee belangrijke chirurgische opties voor scheuren in de peroneale pees:
- Peesdebridement en -reparatie : Tijdens een peesdebridement kunnen de beschadigde pees en het ontstekingsweefsel eromheen worden verwijderd. De peesscheur kan worden gerepareerd en de pees wordt “tubularized”, waardoor de normale vorm wordt hersteld. Peesdebridement en -reparatie is het meest effectief wanneer minder dan 50% van de pees is gescheurd.
- Tenodese : Een tenodese is een procedure waarbij de beschadigde pees aan de normale pees wordt vastgenaaid. In dit geval wordt het beschadigde segment van de peroneale pees verwijderd (meestal een paar centimeter) en worden de uiteinden die achterblijven vastgenaaid aan de aangrenzende resterende peroneale pees. Tenodese wordt vaak aanbevolen voor scheuren die meer dan 50% van de pees betreffen.
Herstel na een operatie kan enkele weken van beperkte gewichtsbelasting en immobilisatie inhouden, afhankelijk van het type operatie dat is uitgevoerd. Na immobilisatie kan de therapie beginnen.
De totale hersteltijd is meestal zes tot twaalf weken, afhankelijk van de omvang van de operatie. Risico’s van een operatie zijn onder andere infectie, stijfheid en aanhoudende pijn. Dat gezegd hebbende, de operatie kan succesvol zijn, waarbij sommige onderzoeken melden dat 85% tot 95% van de patiënten weer kan sporten.